สิบสองสิงหาวันแม่แห่งชาติของไทยเพิ่งผ่านไป ชวนให้นึกถึงเรื่องคำถามกวนใจคุณผู้ชายหลายท่านๆ รวมถึงชาวจีนที่ว่า…

หากเกิดสถานการณ์คับขันกับ "แม่และเมีย" หญิงที่คุณรักสุดในชีวิตทั้งสองคน เกิดพลัดตกไปในน้ำที่มีความลึกราว 6 เมตรพร้อมกัน โดยที่ทั้งสองคนว่ายน้ำไม่เป็น มีอันตรายถึงชีวิตด้วยกันทั้งคู่ คุณในฐานะลูกชายผู้มีความกตัญญูและเป็นสามีที่รักภรรยามาก จะเลือกว่ายไปช่วยใครก่อน?

แม้คำถามดังกล่าวจะเป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ ที่เอาไว้ถามแกล้งให้ฝ่ายชายต้องยกมือกุมขมับปวดตับกันเล่นๆ แต่กลับเกิดขึ้นในชีวิตจริงของหนุ่มจีนแซ่กัว ชาวอำเภอเฟยตง มณฑลอันฮุย วัย 28 ปี ที่ไปรับจ้างเป็นคนงานก่อสร้างอยู่ที่มณฑลเจ้อเจียง รับผิดชอบในส่วนของน้ำกับไฟ และได้รู้จักพบรักกับ "เสี่ยวชิง" คนงานหญิงช่างทาสีในไซด์งานเดียวกัน และได้ตกลงปลงใจแต่งงานกันในปี 2008 ซึ่งพ่อแม่ฝ่ายชายมีอาชีพชาวนาและมักอาศัยช่วงว่างจากการทำนาออกไปจับปลาในแม่น้ำ ซึ่งเรื่องมันเกิด เกิดเป็นเรื่องในตอนเย็นวันหนึ่งปลายเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา หนุ่มกัวไม่ได้ออกหาปลามานานหลายปีเกิดนึกอยากจะไปขึ้นมา ติดที่ไม่รู้ว่าจุดที่แม่กับพ่อมักออกไปหาปลานั้นอยู่ที่ไหน ผู้เป็นแม่จึงอาสานั่งออกเรือไปเป็นเพื่อนด้วย ส่วนภรรยาไม่เคยออกหาปลาได้ฟังก็นึกสนใจขอตามไปด้วย ทั้งสามจึงลงเรือเล็กออกจับปลาที่แม่น้ำด้วยกัน ขณะที่หนุ่มกัวพายเรือถึงกลางลำน้ำ เสี่ยวชิงเห็นแม่สามีง่วนอยู่กับแหส่วนท้ายเรือ ก็ขยับลุกขึ้นก้าวไปหาด้วยความสนใจ ทำให้เรือเกิดอาการเอียงกะเทเร่ในบัดดล สาวเจ้าไม่คุ้นเคยตกใจหวีดร้องตัวเอียงจะตกลงไปในน้ำ แม่สามีเห็นก็ขยับตัวหวังช่วยคว้าตัวลูกสะใภ้เอาไว้ พร้อมกับที่ฝ่ายชายเห็นท่าไม่ดีกังวลในความปลอดภัยของทั้งคู่ขยับตัวหมายจะห้ามปราม ผลเลยกลายเป็นว่าเรือเกิดพลิกคว่ำและต้องตกน้ำด้วยกันทั้งสามคน

ฝ่ายชายย้อนความให้ฟังต่อว่า ในสามคนนี้มีตนเพียงคนเดียวที่ว่ายน้ำเป็น เมื่อตกน้ำก็ไม่ทันคิดอะไร เห็นภรรยาอยู่ใกล้กว่าจึงรีบว่ายเข้าไปช่วยก่อน ลากพามาเกาะห่วงที่เรือให้ช่วยพยุงตัวไว้ แล้วจึงว่ายไปช่วยแม่ที่เห็นผลุบโผล่ สำลักน้ำไปหลายอึกและดูท่าหมดแรงจนเริ่มจมแล้ว พอเขาว่ายไปถึงก็รีบมุดลงไปดึงตัวมารดาขึ้นมาพ้นเหนือน้ำ และว่ายพยุงท่านที่หมดสติไม่รู้สึกตัวแล้ว กลับมาดึงเรือที่ภรรยาลอยคอรออยู่พาเข้าฝั่งมาพร้อมกัน พอขึ้นฝั่งได้ก็รีบปฐมพยาบาลเบื้องต้น ทำให้ผู้เป็นมารดาสำลักน้ำออกมาได้ แต่ก็ยังไม่ฟื้นคืนสติจึงรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลประจำอำเภอ ซึ่งแพทย์ก็ให้การช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนและว่าหากช้าอีกเพียงสองนาทีเห็นทีจะไม่รอด

แม้เรื่องจะจบลงอย่างแฮปปี้ไม่มีการสูญเสียชีวิต แต่ผู้เป็นพ่อของหนุ่มกัวก็เคืองลูกชายอย่างแรงที่เห็นเมียดีกว่าแม่ แล้วยิ่งเมื่อรู้ว่ามัวไปเสียเวลาลากเรือพาเมียเข้าฝั่งมาพร้อมกันด้วยก็ยิ่งไม่พอใจ จนลูกชายและลูกสะใภ้ต่างเข้าหน้าไม่ติด แต่ความรักของบุพการีที่มีต่อบุตรถือเป็นความรักที่จริงใจบริสุทธิ์ที่สุด โดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทน ภายหลังผู้เป็นแม่ฟื้นคืนสติมาจึงว่า หากไม่ใช่ลูกชายช่วยเอาไว้ ก็คงต้องเอาชีวิตไปทิ้งไว้ในแม่น้ำแล้ว