ว่ากันว่าความจริงแล้วในชีวิตคนเราไม่ได้ขาดความงามหรอก แต่ขาดการพบเห็นต่างหาก ใช่ครับที่ผ่านมาผมก็ไม่ค่อยจะได้พบเห็นอะไรเลย เพราะทำงานเสร็จก็เหนื่อย เวลาสองวันน้อย ๆ ที่มีในแต่ละสัปดาห์ก็ขออาสาอยู่บ้านดีกว่า จนกระทั่งวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ยแหละ ที่พอจะได้ออกไปเปิดหูดูนั่นนี่กับเขาบ้าง ผมไม่ลังเลที่จะนัดพี่ชายผมที่เรียกได้ว่าเป็นคนไทยคนแรกเลยกระมังที่รู้จักหลังจากเหยียบแผ่นดินนี้ ไอ้จะไปเที่ยวไหนบ้างนั้นคงขอข้ามไปนะครับเพราะมันค่อนข้างจะ..ล่ม แต่ระหว่างทางที่ล้มเหลวนี่สิ ที่รู้สึกว่าได้อะไรไปต่อ

พี่เขาเล่าถึงเพื่อนคนหนึ่งให้ฟังครับว่า เพื่อนคนนี้เป็นคนไทยที่ทำงานในบริษัทโทรคมนาคมจีนยักษ์ใหญ่ "หัวเว่ย" สมองก็ทำงานสิครับ ดึงเข้าเรื่องงานได้ตลอด ผมเลยไม่รอช้าขอข้อมูลติดต่อเพื่อสัมภาษณ์เลย เพราะเชื่อเหลือเกินว่าคงจะมีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่อยากจะมาทำงานที่ประเทศจีนหรือบริษัทของจีน แต่เนื่องด้วยคุณคนนี้เขาไม่ได้ทำงานในปักกิ่งครับ อีเมล์จึงเป็นช่องทางที่ผมใช้ติดต่อกับเขา ผมได้แนะนำตัวเอง และขออนุญาตสัมภาษณ์เป็นที่เรียบร้อยครับ ส่วนการคุยกันผ่านตัวอักษรครั้งแรกนี้จะบอกอะไรเราบ้าง ไปตามกันอ่านเลยครับผม

แนะนําตัวเองให้คุณผู้อ่านสักหน่อย ?

สวัสดีครับ ผมชื่อภัทรวุฒิ ชื่อเล่นชื่อนัทครับ ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ Huawei ตำแหน่ง Core Network Engineer ครับ

เหตุผลอะไรถึงตัดสินใจมาทำงานที่นี่ ทั้งที่หากย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน บริษัทจีนเองก็ยังไม่เป็นที่รู้จักหรือมีชื่อเสียงเท่าปัจจุบันสักเท่าไหร่ ?

เหตุผลที่ตัดสินใจมาทำงานที่นี่ เนื่องจาก Hiawei เป็นบริษัทที่กำลังเติบโตและมีโปรเจคในมือเยอะ บริษัทคมนาคมหลาย ๆ ประเทศ (เช่น ไทย สิงคโปร์ เป็นต้น) มักเลือกซื้อสินค้าและใช้บริการจาก Huawei เป็นหลักครับ ส่วนตัวผมเป็นคนชอบงานลุย ๆ ไม่ใช่งานนั่งติดโต๊ะ ได้เดินทาง ทำงานนอกสถานที่ พบปะลูกค้าก็เลยตัดสินสินใจมาทำที่นี่เพราะมองว่าตอบโจทย์เราดีที่สุด