เป็นที่ทราบกันดีไปถ้วนทั่วพื้นพิภพว่าวงการโฆษณาไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก ยิ่งด้วยถ้าตัวเนื้อหามีความดราม่าผสมเข้าไปด้วยแล้ว ก็มักจะยิ่งเป็นที่พูดถึงและแชร์ต่อในโลกออนไลน์ ฝรั่งบางคนถึงกับขนานนามว่าคนไทยเป็นพวก Drama addict เสียด้วยซ้ำ กรณีล่าสุดกับโฆษณากล้องวงจรปิดยี่ห้อหนึ่งซึ่งนำเสนอมุมมองของ "ความจริงที่เรามองไม่เห็น" ก็เล่นเอาคนดูน้ำหูน้ำตาไหลกันไปยกใหญ่

ที่จีนเอง จากที่นั่งชมโฆษณาผ่านทางโทรทัศน์ก็ต้องยอมรับว่า บ้านเรามันถึงพริกถึงขิงกว่า พูดง่าย ๆ คือเขามีสินค้าอะไร เขาก็จะขายกันตรง ๆ ไม่มีการมาปูเรื่องให้ซึ้งในอารมณ์สักเท่าไหร่ สาเหตุอาจเป็นเพราะบริษัทต้องคำนึงถึงงบประมาณที่ต้องทุ่มไปกับการซื้อเวลาโฆษณา น้อยมากที่จะได้เห็นโฆษณาสินค้าตัวไหนผ่านโทรทัศน์ยาวถึง 30 วินาที ด้วยข้อจำกัดตรงนี้ เลยเป็นผลพวงทำให้การจะมีโฆษณากินใจสักชิ้นจึงเป็นไปได้ยาก หรือถ้าทางบริษัทได้ทำออกมา 2 รูปแบบคือแบบตัวยาว 30 วินาที และตัวสั้น 15 วินาที ก็คงจะใช้แยกกันตามความเหมาะสมของสื่อแต่ละชนิด

แต่นั่นก็ไม่ใช่ข้อจำกัดเดียว วงการโฆษณาจีนยังต้องปรับตัวพร้อมกันไปกับกฎหมายใหม่ ๆ ที่คลอดออกมาเรื่อย ๆ อย่างล่าสุดกับการห้ามไม่เห็นเด็กเป็นพรีเซนเตอร์พูดแทนสินค้า เพื่อป้องกันไม่ให้บุคคลที่ยังมีวุฒิภาวะไม่เพียงพอถูกจูงใจไปได้ง่าย ๆ เนื่องจากในทุกวันนี้ดาราเด็กกำลังเป็นที่ต้องการอย่างยิ่งสำหรับวงการการตลาดสินค้าทารก โฆษณาผลิตภัณฑ์ตั้งแต่นมผงยันผ้าอ้อมออกมาให้เห็นมากขึ้น ค่าตัวเด็กบางคนสูงพอ ๆ กับดารารุ่นลายครามเสียด้วยซ้ำ

ข้อบัญญัติดังกล่าวที่เริ่มมีผลบังคับใช้ไปตั้งแต่ต้นเดือนที่ผ่านมา หากแต่ไม่ได้สร้างความหนักใจให้เหล่าเจ้าของสินค้าหรือครีเอทีฟเท่านั้น วงการนักกฎหมายเองก็ดูจะงง ๆ กับความคลุมเครือนี้ด้วย บ้างก็บอกว่าตัวกฎหมายยังมีช่องโหว่ เพราะไมได้ระบุแน่ชัดว่าห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 10 ปี หรือเด็กที่มีชื่อเสียงเข้าฉาก บ้างก็บอกว่าเหล่านักคิดหัวใสอาจจะไม่ใช้่เด็กเป็นพรีเซนเตอร์แต่อาจจะใช้ไปประกอบฉากด้วยวิธีอื่น

แต่ละประเทศต่างก็มีข้อจำกัดที่แตกต่างกัน อะไรที่ต่างจากเรา ใช่ว่าเขาจะผิด ใครจะรู้ บางทีอาจจะมี "ความจริงที่เรามองไม่เห็น" อยู่ก็เป็นได้