ผู้เล่นสกีระดับต้นมักยังไม่มีอุปกรณ์พร้อม เพราะคนส่วนใหญ่คิดว่า ไปลองดูก่อนว่า การเล่นสกีสนุกไหม เรียนยากไหม ตัวเองเล่นได้ไหม ดังนั้น จึงจะไม่ซื้อเสื้อและอุปกรณ์ต่างๆ ไว้ล่วงหน้า ดังนั้น ในลานสกีทุกแห่ง จะมีให้เช่าและร้านขายอุปกรณ์ทุกอย่าง ทั้งรองเท้าสกี ชุดเล่นสกี แว่นตา หมวกนิรภัย ถุงมือ หน้ากาก ผ้าคลุมหน้า สนับเข่า กระดานสโนว์บอร์ด เป็นต้น ซึ่งอุปกรณ์เหล่านี้มักมีสีสันสดใส เช่น สีแดง สีฟ้า สีส้ม สีเขียว สีเหลือง หรือเป็นลายหลากสี เวลาเล่นสกีบนลานสกีสีขาว ทำให้เห็นชัด จึงทั่งสวยและช่วยเรื่องความปลอดภัยได้ด้วย เพราะเวลาสกีลงมาจากลานสกีบนเนินเขา มักมีความเร็วสูง แต่คนที่ยังอยู่ในขั้นพื้นฐานนั้น จะเดินหรือสกีช้าๆ บางทีจะหกล้มด้วย ใส่ชุดสีสดใส จะทำให้คนอื่นเห็นชัดและหลบเลี่ยงได้ทัน ไม่ชนกันบาดเจ็บ

ครั้งแรกของการใส่รองเท้าสกีต้องมีคนอื่นมาช่วย เพราะรองเท้าแข็งหนักและต้องใส่ให้กระชับหนีบแน่นๆ ไม่งั้นจะหกล้มง่าย เมื่อเตรียมพร้อมเรียบร้อยก็เข้าลานสกีได้ ถ้าจะซ้อมในลานระดับต้น จะมีทางเลื่อนพาขึ้นไปถึงยอดเนิน แล้วค่อยๆ สกีลงมา ถ้าจะเล่นลานระดับกลางและระดับสูง จะต้องนั่งกระเช้าขึ้นไป

เวลาเล่นสกี เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ ต้องหยุดเป็น คือบังคับเท้าให้ด้านหลังใบสกีสองข้างกางห่างจากกัน ยิ่งกว้างยิ่งดี โดยที่ด้านหน้าไม้มีช่องว่างแคบประมาณ 30-40 ซม. เมื่อทำเช่นนี้แล้ว จะทำให้หยุดไถลและยืนบนลานสกีที่ลาดเอียงได้

สำหรับผู้ที่เพิ่งเริ่มเล่นสกีครั้งแรก มักจะกลัวและบังคับร่างกายไม่เป็น เมื่อความเร็วสูงขึ้น มักจะลืมวิธีหยุด จึงยิ่งลื่นยิ่งเร็วและหกล้มในที่สุด และแม้ในสนามสกี อากาศจะหนาวเย็นมาก โดยปกติจะมีอุณหภูมิต่ำกว่าลบ 15 องศา แต่คนที่เล่นสกีไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อขนเป็ดหนาๆ เพราะกีฬานี้ต้องใช้แรงไม่น้อย เล่นไปประมาณ 10-20 นาที ก็จะรู้สึกร่างกายร้อนขึ้น จนเหงื่อออก ไม่รู้สึกว่าหนาวตัวแล้ว แต่ใบหน้าและศีรษะที่จะต้องปะทะกับลมเย็นมาก จึงควรใส่หมวกนิรภัย หรืออย่างน้อยต้องใส่หมวกกันหนาว และผ้าคลุมหน้า

นอกจากนี้แว่นตาเล่นสกีก็เป็นอุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้ เพราะพื้นหิมะสีขาวที่เป็นบริเวณกว้างนั้นจะสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นพิเศษ เมื่อมองนานเข้าจะทำให้ปวดตา น้ำตาไหลไม่สบายตา เมื่อมีอุปกรณ์พร้อม มีเทคนิคและความถนัดพอสมควร การเล่นสกีจะเป็นกีฬาฤดูหนาวที่สนุกที่สุด ทำให้ผู้เล่นรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนลานหิมะ เป็นส่วนหนึ่งของโลกหิมะ มีความอิสระเสรีที่ในเมืองใหญ่ไม่มีโอกาสสัมผัสได้

นอกจากการเล่นสกีแล้ว ยังมีกิจกรรมให้สนุกได้อีกหลายอย่าง เช่น ชมการแสดงหิมะแกะสลัก ขี่มอเตอร์ไซต์บนหิมะ เล่นสเกตน้ำแข็ง นั่งบอลลูนอากาศร้อน และฮอกกี้น้ำแข็ง ออกหน้าประตูโรงแรมก็คือลานหิมะ สามารถเข้า-ออกลานสกีได้โดยตรง เรียกว่า ski-in&ski-out

 กลับจากลานหิมะแล้ว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ลงไปรับประทานอาหารโอชารสที่ข้างล่างของโรงแรม เป็นอาหารท้องถิ่นล้วนๆ รสชาติอาหารมองโกเลีย เนื้อแพะอร่อยกว่าร้านอาหารเนื้อแพะที่กรุงปักกิ่งหลายเท่า เครื่องดื่มชนิดหนึ่งที่ต้องแนะนำเป็นพิเศษคือ ชานม เป็นชานมมองโกเลีย เอาใบชาต้มในน้ำนม ส่งกลิ่นหอม ดื่มเข้าจะรู้สึกหอมปากหอมคอ บางคนบอกว่า อร่อยกว่ากาแฟอีก

แต่ละปี สนามหิมะเหมยหลินจะเปิดนานประมาณ 150 วัน โค๊ชที่นี่บอกว่า หลังเข้าสู่ฤดูหนาว เมื่ออุณหภูมิลดลงถึงลบ 10 องศา ก็สามารถเปิดสนามหิมะได้แล้ว เริ่มประมาณเดือนตุลาคมจนถึงเดือนมีนาคมของปีถัดไป และก่อนจะปิดลานหิมะ จะจัดเทศกาล "กวางจู" หมายถึงไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย ผู้สูงอายุหรือเด็ก ต้องแต่งชุดว่ายน้ำ เดินเล่นบนพื้นหิมะ ท่ามกลางอากาศหนาว เพื่อใกล้ชิดกับธรรมชาติและถือเป็นการบอกลาฤดูหนาว ต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ

ไม่ว่าใคร เมื่อได้เล่นสกีครั้งหนึ่งแล้ว มักจะติดใจกีฬานี้ และอยากมาท้าทายความสามารถและกล้าหาญของตน อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติอีก