คัมภีร์เมิ่งจื่อ เป็นหนังสือคัมภีร์โบราณที่สำคัญยิ่งเล่มหนึ่งของจีน เป็นงานประพันธ์ของเมิ่งจื่อ นักปรัชญาเมธีคนสำคัญสมัยจั้นกั๋ว ซึ่งได้ร่วมกันจัดทำขึ้นกับบรรดาสานุศิษย์

นอกจากนโยบายการจัดสรรที่ดินให้ทั่วถึงดังกล่าว เมิ่งจื่อยังได้เสนอนโยบายเศรษฐกิจอื่นๆ อีกหลายข้อเพื่อนำมาปฏิบัติควบคู่กันไปอีก อาทิ

(1) การจัดสรรที่ดิน ปกครองด้วยกรุณาธรรม จะต้องเริ่มจากการจัดสรรที่ดินทำกิน หากอาณาเขตไม่ตรง ที่ดินอักษรจิ่งไม่ลงตัว การเก็บภาษีข้าวจะไม่ยุติธรรม

(2) กำหนดทรัพย์สินแก่ประชาราษฎร์ สำหรับชาวบ้านชาวเมืองทั่วไป หากไม่มีสินทรัพย์มั่นคง จิตใจก็จะไม่หนักแน่น เมื่อปราศจากความหนักแน่นมั่นคง ก็จะประพฤติตนนอกลู่นอกทาง เสียหายไปตามความพอใจ สุดท้ายก็ต้องตกไปสู่โทษผิด ถูกจับมารับโทษ เช่นนี้ เท่ากับใช้ร่างแหไม่มีรูปครอบข่ายชาวบ้านชาวเมืองไว้ ไหนหรือคือเจ้าเหนือหัวผู้การุณย์ปกครอง เป็นการปกครองที่ใช้ร่างแหครอบข่ายประชาราษฎร์ไว้มิใช่ดอกหรือ ด้วยเหตุดังนี้ ประมุขผู้ชาญฉลาดกำหนดทรัพย์สินแก่ประชาราษฎร์ จะต้องให้เขาเห็นว่ามีฐานะพอควรแก่การปฏิการะบิดามารดา พอควรแก่การเลี้ยงดูอุปการะลูกเมีย ในปีที่อุดมสมบูรณ์ มั่นใจต่อความอุดมสมบูรณ์ได้ตลอดชีวิต ในปีที่ข้าวยากหมากแพงก็ไม่ถึงกับอดอยากตาย

(3) หลักการบริหาร อย่าผิดต่อฤดูเพาะปลูก พืชพันธุ์ธัญญาหารก็เกินจะกินแล้ว ร่างแหถี่เล็ก ไม่ลงช้อนจับในบ่อลึกน้ำนิ่ง ตะพาบ ปลา สัตว์น้ำ ก็เกินกว่าจะกินแล้ว แบกขวานเข้าป่าให้ถูกต้องตามฤดูกาล ไม้ก็มากมีเกินกว่าจะใช้แล้ว เมื่อพืชพันธุ์ธัญญาหารกับสัตว์น้ำเกินกว่าจะกิน ไม้มากมีเกินกว่าจะใช้ ก็คือการชุบชีวิตประชาราษฎร์ แม้ตายก็ไม่ผิดหวังค้างใจ เมื่อชีวิตได้รับชุบชู แม้ตายก็ไม่ผิดหวังค้างใจ เช่นนี้ จึงเป็นธรรมะเบื้องต้นแห่งเจ้าผู้ครองบ้านเมือง

(4) นโยบายการเก็บภาษี เก็บภาษีร้านค้า ไม่เก็บภาษีสิ่งของ เป็นระเบียบ ไม่ซ้ำซ้อน พ่อค้าวานิชทั้งหลายต่างพอใจ จะซื้อขายในบ้านเมืองนี้ ตั้งด่านตรวจตราสิ่งของต้องห้าม แต่ไม่เรียกเก็บภาษี คนเดินทางต่างยินดีเข้าออกบ้านเมืองนี้ ไม่เรียกเก็บภาษีที่นา แต่ให้ชาวนาช่วยกันลงแรงในแปลงกลาง ที่เก็บเกี่ยวเข้ายุ้งฉางคลังหลวง ดังนี้ ชาวนาทั้งหมดล้วนยินดีลงแรงทำไร่นา หากไม่ริบเอาที่อาศํยแทนเงินค่าภาษี ชาวบ้านชาวเมืองทุกหนแห่ง ต่างยินดีมาเป็นประชากรบ้านเมืองนี้ เป็นต้น