แต่ในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรมนั้น กลับเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น เพราะในวันที่ 23 สิงหาคม ปี 1966 กองทัพแดงของของคณะปฏิวัติวัฒนธรรมได้จับตัวเขาออกจากบ้านไปพร้อมกับกลุ่มนักเขียน ศิลปิน และเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานวัฒนธรรมปักกิ่งที่สังกัดมหาลัยของจักรพรรดิ ที่เคยสอนตามลัทธิขงจื้อแบบเก่า พวกเขาถูกทำทารุณกรรมขาในข้อหาว่าต้องการปฏิวัติซ้อน ถูกแห่ประจานไปตามท้องถนนและทุบตีในที่สาธารณะ ทำให้เขาทั้งเสื่อมเสียเกียรติยศและบาดเจ็บ จนในที่สุดเขาก็กระโดดน้ำตายในทะเลสาบไถผิงในกรุงปักกิ่ง ในปี 1966

ก่อนหน้านี้ เหลาเส่อมักชวนเพื่อนๆ นักเขียนมางานเลี้ยงในบ้านแห่งความอุดมสมบูรณ์เขาเขา ทุกวันที่ 5 เดือน 5 ตามปฏิทินจันทรคติ ซึ่งตรงกับวันเสียชีวิตของกวีชื่อ ฉูหยวน (Qu Yuan) ตั้งแต่เมื่อ 278 ปีก่อนคริสตศักราช ซึ่งกวีผู้นี้ฆ่าตัวตายด้วยการผูกก้อนหินขนาดใหญ่ไว้กับคอของเขา และกระโดดลงแม่น้ำมิโหลว ในมณฑลหูหนาน เพราะประท้วงและต่อต้านความอยุติธรรมอย่างรุนแรงที่เขาเรียกว่า "ความอัปลักษณ์ของชาติ"

ซึ่งเรื่องนี้ก็ได้รับการนำมาผูกโยงถึงการฆ่าตัวตายของเหลาเส่อ ว่าเป็นไปในนัยเดียวกันนั่นเอง

ผลงานชิ้นเอกของเหลาเส่อคือเรื่อง "คนลากรถ" ซึ่งฉบับภาษาไทยนั้นแปลโดย "เนียน" ซึ่งเป็นนามปากกาของ สด กูรมะโลหิต หนึ่งในคณะนักเขียนสุภาพบุรุษ ตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่ต้นฉบับนั้นตีพิมพ์ในปี 1936 ในชื่อ "ลั่ว ถัว เสียง จือ (Luo Tuo Xiang Zi)" เป็นเรื่องราวของคนลากรถในสมัยเมื่อราวปี 1920 ในกรุงปักกิ่ง ซึ่งถูกยกให้เป็นวรรณกรรมคลาสสสิกร่วมสมัยของจีน จากนั้นถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษในปี 1945 แบบไม่ได้ขอลิขสิทธิ์ในชื่อ "Rickshaw Boy" อีกทั้งมีการดัดแปลงตอนจบให้ลงเอยอย่างมีความสุขด้วย แต่ก็ยังได้รับความนิมอย่างมากในสหรัฐอเมริกา ต่อมาในปี 1982 มีคนนำเรื่องนี้ในฉบับดั้งเดิมไปสร้างเป็นภาพยนตร์ และใช้ชื่อเรื่องเดียวกัน