เมื่อเดินทางกลับมายังประเทศจีน หลู่ซิ่น เข้าสอนวิชาวิทยาศาสตร์ที่โรงเรียนมัธยมเจ้อเจียงในบ้านเกิดของตนเอง แต่พอรัฐบาลประชาชนสถาปนาขึ้น หลู่ซิ่นถูกแต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ และย้ายมายังกรุงปักกิ่ง พร้อมทั้งยังได้เข้าสอนวิชาประวัติศาสตร์ในมหาวิทยาลัยปักกิ่ง และวิทยาลัยครูสตรีด้วย

เดือนพฤษภาคม ปี 1918 นับเป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มใช้นามปากกา "หลู่ซิ่น" ในการเขียนเรื่องสั้นเป็นภาษาท้องถิ่นเรื่อง "บันทึกของคนบ้า" โดยชื่อ "หลู่" นั้น เขาเอามาจากนามสกุลของแม่ตั้งแต่ยังไม่แต่งงาน จากงานชิ้นนี้เห็นได้ชัดว่าหลู่ซิ่น ได้รับอิทธิพลจากนิยายของนิโคไล โกโกล ซึ่งเขียนเกี่ยวกับการวิพากษ์วิจารณ์ระบบศักดินา ซึ่งจุดเริ่มต้นนี้ได้กลายเป็นจุดยืนมาโดยตลอดชีวิตการเขียนหนังสือของหลู่ซิ่น ในการยืนอยู่คนละฝั่งกับความไม่ชอบธรรมต่างๆ

ใน "การปฏิวัติปัญญาชน" หรือ "เหตุการณ์ 4 พฤษภาคม" ปี 1919 หลู่ซิ่นได้ร่วมมือกับคอมมิวนิสต์จีนรุ่นแรกๆ ชื่อ หลี ต้าเจา ออกนิตยสารชื่อ "เยาวชนใหม่" โดยมีเนื้อหาในการส่งเสริมวัฒนธรรมใหม่ๆ ต่อต้านจักรวรรดินิยมและระบอบศักดินา ด้วยการทำนิตยสารนี่เองทำให้หลู่ซิ่นเริ่มตระหนักถึงแนวคิดมาร์กซิสต์-เลนิน และทำการแปลหนังสือปรัชญาแนวคิดนี้เป็นภาษาจีนด้วย ซึ่งส่งอิทธิพลอย่างมากในภายหลังกับผู้ที่มีความคิดก้าวหน้าเช่นกัน

ผลงานเรื่องหนึ่งของหลู่ซิ่นที่จะข้ามไปโดยไม่กล่าวถึงเลยไม่ได้ ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงนี้ด้วย นั่นก็คือนวนิยายเสียดสีเรื่อง "ประวัติจริงของอาคิว" ตีพิมพ์ในปี 1921 ซึ่งหลู่ซิ่น ได้เคยเขียนจดหมายไปถึงนักแปลชาวญี่ปุ่นที่แปลเรื่องนี้ โดยกล่าวถึงการเกิดขึ้นของนวนิยายเรื่องนี้ว่า

"นวนิยายเรื่องนี้ของผมเขียนขึ้นเมื่อเดือนธันวาคม ปี 1921 ในหน้าคอลัมน์อารมณ์ขันของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง และผมก็ไม่ได้คาดหวังมาก่อนว่ามันจะกลายเป็นงานที่เป็นเสมือนตัวแทนงานทั้งหมดของผม ทั้งยังได้รับการถ่ายทอดออกเป็นภาษาต่างๆ อีกหลายภาษา..."