ตามแผนที่ทั้งฉบับทางการ และฉบับในคู่มือท่องเที่ยวที่ผมซื้อมาในราคาถึง 100 หยวน ต่างชี้ทิศของ Nanluogu Xiang ว่าอยู่ทางทิศตะวันออกของสถานี Zhangzizhonglu เมื่อขึ้นบันไดเลื่อนมาแล้ว (ซึ่งผมเลือกขึ้นสถานีฝั่งตะวันออก) ผมก็ตัดสินใจเลี้ยวซ้ายไปตามแผนที่ และก็ถามพี่สาวที่จอดจักรยานอยู่หน้าสถานีว่าไปทางไหนถึงจะถูกเพื่อความแน่ใจ

จากแผนที่ หากเดินไปทางด้านซ้ายไม่นานนักจะพบสี่แยก และถัดไปไม่มากก็จะถึงที่หมาย แต่ทางที่ผมมุ่งมากลับไปพบแยกใดๆ เลย ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ผมก็เห็นสถานีรถไฟใต้ดิน ผมหยุดกึ้กทันที ด้วยความงงงวก เพราะทางที่เลือกเดินน่าจะเป็นทิศตะวันตก ซึ่งมีไม่สถานีรถใต้ดินแน่นอน จึงเปิดแผนที่ดูอีกครั้ง ปรากฏว่า ผมเดินย้อนกลับมาที่สถานีตงสรือ (Dongsi) ผมแทบตีหัวตัวเอง ที่หลงทิศดันเดินลงมาทิศใต้แทนที่จะไปทางทิศตะวันตกตามแผนที่

จึงตัดสินใจเดินย้อนกลับไปที่สถานีเดิม กะว่าถ้าเจอเจ๊ที่บอกทางจะโวยแกเสียหน่อย แค่ถามทางเป็นภาษาไทยแค่นี้ มาบอกทางเราผิดได้ไง นี่แหละที่โบราณว่าไว้ "หลงทางเสียเวลา" เข้าใจจริงๆ

เมื่อกลับมาถึง Zhangzizhonglu อีกครั้ง คราวนี้ผมมั่นใจแล้วว่า ผมกำลังยืนหันหน้าไปทางทิศเหนือ เพราะผมเดินทางจากทิศใต้ พอถึงแยกจึงเลี้ยวซ้าย ซึ่งก็หมายความว่า ผมจะเดินไปทางทิศตะวันตกอย่างที่ได้ตั้งใจ

ระหว่างทางมีร้านค้ามากมาย มีหูท่งที่มีร้านอาหารเปิดอยู่ ประดับประดาด้วยไฟหน้าร้านสวยงาม นับว่าเป็นเขตที่คึกคักของหูท่งในยามราตรีมาก ผมพยายามนึกภาพของถนนสายที่จะไป ว่าคงจะไม่แตกต่างกัน จนมาถึงแยกแห่งหนึ่ง มีถนนคนเดินที่ไม่มีรถวิ่ง ผมจึงข้ามฝั่งไปดู ปรากฏว่าเป็นแหล่งที่ขายกระเป๋าและเสื้อผ้า ส่วนด้านในเป็นโรงภาพยนตร์ ซึ่งกลางวันน่าจะคึกคักกว่านี้

พอเดินข้ามแยกไปก็ยังมีร้านรวงมากมายคึกคัก ทั้งร้านอาหารและร้านขายเสื้อผ้ากีฬา เพราะคนปักกิ่งนิยมใส่เสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์ของกีฬา

ไม่นานนักผมก็มายืนอยู่หน้าสถานีรถใต้ดินอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเชื่อมต่อเป็นส่วนหนึ่งตัวอาคาร

ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตกอีกครั้ง เรี่ยวแรงหายหมดสิ้น ตั้งแต่หัวค่ำ ผมเดินมาเกือบ 2 ชั่วโมง แต่ไม่ได้ไปไหนเลย แถมย้อนไปมา คราวนี้ย้นมาถึงสถานี Dengshikou ซึ่งเป็นสถานีก่อนหน้าสถานี Dongsi เสียอีก ถ้าจำไม่ผิดผมเดินวนอยู่หน้าสถานีประมาณสัก 10 นาทีได้ คือมันคงเป็นผลจากการหลงทิศหลงทาง สมองตื้อไปหมดนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่ามันย้อนกลับมาทิศใต้อีกได้ยังไง ในเมื่อผมเดินไปทางทิศตะวันออก เหมือนสมองกลวงเปล่า ผมว่าคนที่หลงทางในป่าคงปวดหัวกว่าผมหลายเท่า โชคดีที่ผมหลงทางในป่าคอนกรีต จึงได้อาศัยแท็กซี่ไป Nanluogu Xiang ได้ และระหว่างที่นั่งรถอยู่ ก็นึกออกว่า ทิศที่เรานึกว่าเป็นทิศตะวันตกนั้น จริงแล้วเป็นทิศตะวันตกเฉียงใต้ มันถึงได้อ้อม Dongsi มาได้ และผมก็คงเดินเป็นสามเหลี่ยมโดยไม่รู้ตัว เหมือนหมาไล่กัดหางตัวเอง