และก็ได้สัจธรรมว่าที่ในแผนที่ถนนหนทางในปักกิ่งเป็นสี่เหลี่ยมนั้นไม่จริงทั้งหมด อย่างน้อยก็ถนนเส้นที่เดินหลงอยู่จนท้องร้องนี่แหละ

(แทรกเพลง)

ราว 10 นาที แท็กซี่ก็พาผมมาถึง Nanluogu Xiang เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยามราตรีที่เพิ่งเป็นที่นิยมในปักกิ่งเมื่อ 2-3 ปีมานี้เอง เมื่อก่อนนี้ Sanlitun จะมีชื่อเสียงมากเรื่องแหล่งท่องเที่ยวยามราตรีที่มีผับบาร์จำนวนมาก และก็ย้ายมาที่โฮ่ไห่ ทะเลสาบที่มีบาร์เล็กบาร์น้อยรายล้อม แล้วก็มาเป็นที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ความว่าสถานที่อื่นเสื่อมความนิยมนะครับ เพราะทุกที่ก็ยังมีคนไปท่องเที่ยวไม่เคยขาด เพราะแต่ละแห่งมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกัน สองแห่งแรกนั้น เอาไว้มีโอกาสผมจะไปเดินลัดเลาะเซาะแงะความน่าสนใจมาเล่าให้ฟังนะครับ

Nanluogu Xiang ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นศูนย์รวมร้านค้า ร้านอาหาร และบาร์เงียบ

เงียบจริงๆ ครับ แต่ก็ไม่ใช่เงียบฉี่ เพราะแต่ละร้านเค้าก็จะมีเสียงเพลงคลอไปด้วย แต่ก็เป็นเพลงฟิวแจ๊ซๆ วันนั้นผมได้ยินเสียงของ Joanna Wang แจ๊ซสาวแห่งเอเชีย เปล่งร้องหวานห้าวของเพลง Start From here ลอดมาจากร้านขายแผ่นซีดีเล็กๆ แห่งหนึ่ง

(แทรกเพลง Start From here)

คาเฟ่และร้านอาหารที่มีเล่นดนตรีสด ส่วนใหญ่ก็จะใช้กีต้าร์เท่านั้นในการบรรเลง อย่างที่ร้าน "กีตาร์บาร์" นั้น ดึงดูดความสนใจของผมเป็นอย่างยิ่ง เสียงโน้ตที่ลอยมาบ่งบอกว่านักดนตรีผู้นี้ฝีมือไม่ธรรมดาเลยทีเดียว เสียงแกร๊กกรากเวลาเลื่อนนิ้วไปบนเฟ็ต และเสียงฮาโมนิกบางช่วงพาให้จิตใจล่องลอยไปได้ไหนต่อไหน เข้ากับบรยากาศที่หนาวเย็น และแถวตึกโบราณก่ออิฐเช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง

ผมได้แต่ยืนเงี่ยหูฟังเสียงที่แผ่วมาจากในร้าน เพราะเมื่อมองผ่านกระจกเข้าไป พบว่าโต๊ะจำนวน 4 โต๊ะได้ถูกจับจองไว้หมดแล้ว

ขนาดของร้านค้า และร้านอาหารที่นี่มีขนาดย่อมๆ ทั้งนั้น และมีร้านที่ชื่อว่า "Smallest Bar" อยู่ในตรอกแห่งนี้ด้วย เล็กขนาดว่ามีแต่สตูลให้นั่งเท่านั้น

ทุกร้านที่นี่จะเน้นการนั่งสนทนากันเป็นหลัก ไม่อึกทึกคึกโครมเหมือนที่อื่น นับเป็นเอกลักษณ์ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวที่เบื่อหน่ายผับ บาร์ในบ้านเมืองของตัวเองให้ได้มาลิ้มลองชีวิตยามราตรีอีกแบบหนึ่ง และเหมาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่มาเดินเที่ยวคนเดียวอย่างผม เพราะไม่ต้องเคอะเขินกับการที่ต้องนั่งเงียบอยู่คนเดียว

จนผู้ที่มาท่องเที่ยวที่นี่ขนานนามว่า "ถนนที่มีบาร์เงียบ" ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ ต่างจากซานลี่ถุน และโฮ่ไห่