ถังขยะ                     หน้าร้านขายรองเท้าเก่าแก่

เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางการพัฒนาที่เป็นรูปเป็นร่างออกมาชัดเจน ที่แสดงให้เห็นเจตนารมณ์และความร่วมมือร่วมใจกัน ทั้งของนักบริหารบ้านเมืองและประชาชนเช่นนี้ ทำให้นึกถึงโครงการพิพิธภัณฑ์มีชีวิต ซึ่งเคยจะลงมือทำให้เกาะรัตนโกสินทร์ ซึ่งมีทั้งบ้านเรือนโบราณ วัดสำคัญที่เก่าแก่มากมาย ตลาดและร้านค้าที่ยืนยาวมาตั้งแต่ตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ กลายเป็นเขตอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะสังคมไทยยังเดินไปไม่ถึงการเห็นคุณค่าในศิลปกรรมและโบราณคดี ยังคิดถึงแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวและเปอร์เซ็นต์กำไรใต้โต๊ะ ท้องก็ยังไม่อิ่ม ปัญหาในบ้านก็ยังสางไม่ออก เลยไม่มีเวลามาคิดเรื่องความสวย ความงาม และความสุขด้านจิตใจ

นอกจากการบูรณะตึกรามบ้านช่องให้คืนชีวิตกลับมาแล้ว สิ่งหนึ่งที่เคยเป็นสีสันของปักกิ่งได้เดินออกจากอดีตมาปิดขี้เกียจอวดกายบนถนนสายนี้อีกครั้ง นั่นก็คือ "รถรางเคร้งคร้าง" ชื่อนี้ผมตั้งเองนะครับ เพราะในภาษาอังกฤษเรียกว่า "Clang – Clang Cars" ซึ่งสันนิษฐานว่าคงจะมาจากเสียงในการทำงานของรถนั่นเอง จะออกวิ่งไปตามรางของถนนสองขบวนสลับกันไปมา แต่อาจจะไม่มีเสียงเคร้งคร้างเหมือนเมื่อครั้งอดีต เพราะเท่าที่ผมดูนั้น รถนี้เก่าเฉพาะรูปลักษณ์ภายนอก แต่ระบบขับเคลื่อนน่าจะเป็นระบบไฟฟ้าชั้นดี

เมื่อเทียบกันแล้ว เฉียนเหมินจะเปรียบเสมือนตัวแทนของความรุ่งเรืองของจีนในอดีต ส่วนหวังฟู่จิ่งจะเป็นภาพของความทันสมัยของปักกิ่งในปัจจุบัน ที่เต็มไปด้วยผู้คนรุ่นใหม่ และร้านค้าแบรนด์ดังของโลก

เฉียนเหมิน ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจัตุรัสเทียนอันเหมิน และพระราชวังต้องห้าม และอยู่ก่อนหอไหว้ฟ้าเทียนถาน ซึ่งล้วนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของกรุงปักกิ่ง เฉพาะนักท่องเที่ยวชาวจีนจากต่างมณฑลวันหนึ่งก็มีมากมายแล้ว ขนาดเปิดยังไม่เต็มรูปแบบยังมีนักท่องเที่ยวคลาคล่ำไปทั้งท้องถนน เดินตามไกด์ถือธงเหมือนลูกเป็ดเดินตามแม่ไม่ห่าง

              ต้นไม้หน้าหนาว                สถาปัตยกรรมแบบผสมผสาน