อันนี้ใหม่ทำเก่าครับ         สุดยอดเครื่องเคลือบของจีน           เวลาแห่งอดีต

การเลือกซื้อของเก่านั้น สำนวนที่ว่า "ตาดีได้ ตาร้ายเสีย" นั้น ถูกต้องตรงเผงเลยทีเดียว เพราะถ้าเราไม่มีความรู้ว่าของเก่าของที่นั่นเป็นอย่างไร ก็คงยากที่จะได้ของดีติดมือกลับไป และการที่จะได้ของดีนั้น ก็ต้องเลือกนาน เลือกหลายที่หลายร้าน เลือกไปซักพักก็จะเกิดอาการ "รักพี่เสียดายน้อง" ตัดใจไม่ลงว่าจะเอาอันไหนดี ซึ่งกว่าจะหักใจได้ ตลาดก็วายไปแล้วครับ ฉะนั้นถ้าชอบอันไหน ก็เลือกเอาอันนั้นไปเลยครับ เพราะของส่วนใหญ่ก็เหมือนๆ กัน ของที่วางแบกะดินนั้น ส่วนใหญ่มีแต่ของที่ทำเหมือนเก่า ส่วนของเก่าจริงก็เป็นพวกกลางเก่ากลางใหม่ อาจจะอายุไม่เป็นร้อยๆ ปี แต่ก็เข้าขั้นคลาสสิก ซึ่งทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับ 2 อย่างเพียงเท่านั้น คือ รสนิยมและกำลังทรัพย์

ท่านผู้ฟังว่าจริงไหมครับ

(แทรกเพลง)

ที่พันเจียหยวน มองๆ ไปแล้วก็เหมือนจตุจักรบ้านเรา เพียงแต่ไม่มีเสื้อผ้าและอาหารจำหน่ายเท่านั้น

สิ่งของที่นำมาขายที่ผมทำโพลด้วยสายตามา ก็น่าจะมีพวกเครื่องกระเบื้อง รูปปั้นสำริด เครื่องเงิน ภาพเขียน เครื่องประดับนานาชนิด เครื่องเรือนที่ทำจากไม้ ของตกแต่งบ้าน จนถึงจานชามทั้งที่สภาพสมบูรณ์และที่แตกเป็นเสี่ยงๆ พระพุทธรูปและเทพต่างๆ ของจีน รวมถึงสินค้าของชนชาติส่วนน้อยต่างๆ โดยเฉพาะทางมองโกล และธิเบต ราคาของสินค้าที่นี่ก็จะถูกว่าซื้อตามแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆ เพราะว่าที่นี่เป็นศูนย์รวมนั่นเอง

ที่ผมชื่นชอบที่สุด เห็นจะเป็นโซนหนังสือเก่า ไปทีไรก็ได้ติดไม้ติดมือกลับมาทีละหลายเล่มทุกครั้ง แม้ภาษาจีนของผมจะยังอยู่ในระดับทารกอยู่ แต่หนังสือภาพ และหนังสือภาษาอังกฤษก็พอมีให้เลือก อย่างนิยายภาษาอังกฤษนั้น ผมคว้ามาได้เพียงเล่มละ 5 หยวน หรือหนังสือรายงานประจำปีเกี่ยวกับแวดวงศิลปินจีน ผมก็สอยมาในราคาเพียงเล่มละ 20 หยวน แค่ความหนาของหนังสือขนาด 200 หน้า และพิมพ์ด้วยกระดาษอาร์ต 4 สี อย่างดี แค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มแล้ว ส่วนหนังสือจีนนั้นมีมากมาย ผมเห็นบางเรื่องคนขายมัดเป็นชุดๆ ไว้น่าอ่านมาก ผู้คนก็รุมล้อมไม่ขาดสายทั้งวัน

            ถนนศิลปะ           ตลาดกลางแจ้งด้านทิศตะวันออก      เครื่องประดับโบราณ