โชว์ท้าลมหนาว

แต่วันนั้นผมก็กลับออกมายืนที่ริมถนนบรรยากาศกำลังขมุกขมัวฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว ในมือผมมีหนังสืออีก 2 เล่ม ติดมืออกมาด้วย เรื่อง Midnight Children ของ Salman Rushdie นักเขียนชื่อดังผู้อื้อฉาว และเรื่อง The Ancient Ship ที่แปลมาจากภาษาจีน ซึ่งเขียนโดย จาง เว่ย

สรุปว่าวันนั้นผมได้หนังสือมา 4 เล่ม ซึ่งคงใช้เวลาอีก 4 เดือนกว่าจะอ่านจบ

ตลอด 3 ชั่วโมงที่ผมเดินทอดน่องอยู่บนถนนสายนี้ ดูยังไงก็ไม่มีทีท่าว่าผู้คนจะหยุดเดินกัน ไม่รู้ว่าแต่ละคนมีจุดเริ่มต้นตรงไหน แต่ทุกคนก็เดินสวนกันไปมาทั่วทั้งถนน ตั้งแต่ทิศใต้ จนถึงทิศเหนือ นึกเท่าไหร่ก็ยังนึกไม่ออก ว่าทำไม ใครๆ ถึงมาหวังฝูจิ่งกัน

แต่เท่าที่สังเกตด้วยสายตา และที่เห็นผ่านเล็นซ์กล้องถ่ายรูป คือใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และดวงตาที่สุกใสอย่างมีความสุข อีกทั้งสองไม้สองมือที่เต็มไปด้วยข้าวของพะรุงพะรัง และกล้องดิจิตอลและโทรศัพท์มือถือที่ยกขึ้นมาถ่ายรูปกันอยู่ตลอดเวลา นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้คนเหล่านี้มาหวังฝูจิ่ง

มาจับจ่าย มาท่องเที่ยว มาดูเขตเมืองที่เป็นตัวแทนความทันสมัย และความมั่งคั่งของจีนยุคใหม่

ซึ่งก็เข้ากับคอนเส็ปต์ของสถานีต่อไปในช่วงนี้พอดี เพราะสถานที่ในช่วงนี้ที่ผมจะพาไป ล้วนเป็นแหล่งช้อปและชิมทั้งสิ้นครับ

พบกับผมพัลลภ สามสี ได้สัปดาห์หน้าครับ

สวัสดีครับ