วาทยกร หยางหยาง

ทุกครั้งที่ผมได้มีโอกาสฟังเพลงออร์เคสตร้า ทั้งที่ฟังจากแผ่นเสียง หรือจากการแสดงสด สิ่งแรกที่แว้บเข้ามาในห้วงความคิดของผมคือ ภาพตัวละครในการ์ตูนขาว-ดำของวอลต์ ดิสนีย์ กำลังวิ่งไล่จับกันวุ่นวาย เสียงดนตรีนี่เองที่ทำให้เรารู้ว่ามิกกี้ เมาท์ โดนัลดั๊ก พลูโต หรือเจ้ากระรอกแสนซนกำลังพูด หรือกำลังคิดอะไร ทั้งที่ตัวการ์ตูนเหล่านี้ไม่ได้หลุดเสียงพูดใดๆ ออกมาเลย แต่เพราะเสียงดนตรีคลาสสิกนี่เองที่สื่ออารมณ์และความเข้าใจมาสู่เรา

ใครที่คิดว่าดนตรีคลาสสิกหรืออร์เคสตราเป็นเรื่องสูงส่งไกลตัวนั้น ไม่จริงเลย ขอเพียงบได้ลองเปิดหูและเปิดใจฟัง รับรองได้ว่าเสียงของเครื่องดนตรีทุกชิ้นที่รวมกันเป็นโน้ตเพลงเหล่านี้ จะไหลหลั่งเข้าสู่มโนสำนึกของเราได้อย่างไม่รู้ตัว

สำหรับหยางหยางนั้น เขาเกิดในครอบครัวนักดนตรี เริ่มเรียนเปียโนตั้งแต่เด็ก เขาชนะการประกวดเปียโนซึ่งจัดขึ้นเป็นครั้งแรกที่ปักกิ่ง ด้วยวัยเพียง 13 ปี โดยเล่นเพลงบีโธเฟน เปียโน คอนเชอโต กับวงออร์เคสตราท้องถิ่น จากนั้นเขาก็ผันตัวเองมาเป็นวาทยกร และเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ไปควบคุมวงระดับแถวหน้าทั้งที่แผ่นดินใหญ่ ฮ่องกง และมาเก๊า เช่นวงไชน่า ฟิวฮาร์โมนิก ออร์เคสตรา ภายหลังเขาไปทำงานร่วมกับ หลิน จ้าวหวา และร่วมเป็นวาทกรให้กับโรงโอเปร่าชื่อดัง เช่น โรงโอเปร่า ลา โบฮิเม่ และ คาร์เมนแอนด์เวอร์เธอร์ พร้อมกันนั้นเขาก็มีคอนเสิร์ตอื่นๆ ตลอดปี

วงไชน่า ฟิวฮาโมนิกส์ ออร์เคสตรา

เพลงแรกนั้นถือเป็นการซ้อมวงให้เข้าที่ เพราะหลังจากนั้นพระเอกของงานนี้ก็ก้าวขึ้นมาบนเวที และเดินไปประจำที่หน้าเปียโนหลังใหญ่กลางเวที

หลี่ หยุนตี๋ ได้รับเสียงปรบมือต้อนรับอย่างกึกก้อง เพราะชื่อเสียงของเขานั้นโด่งดังอย่างมากในประเทศตะวันตก ซึ่งเป็นต้นธารของดนตรีคลาสสิก ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าเขาเป็นนักเปียโนเพียงคนเดียวในรอบ 15 ปี ที่ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดในรายการเปียโนนานาชาติ เฟรดเดอริก โชแปง ครั้งที่ 14 ที่กรุงวอร์ซอว์ ด้วยวัยในตอนนั้นเพียง 18 ปี จึงเป็นทั้งคนแรก และคนเดียวที่อายุน้อยที่สุด และเป็นชาวจีนเพียงคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่ได้รับรางวัลการประกวดเปียโนระดับนานาติ ทำให้ทางสถาบันโชแปงมอบรางวัล "โปโลแนส" แก่เขา