สำหรับท่านผู้ฟังที่เป็นแฟนละครโทรทัศน์จีนอาจจะคุ้นหูกันเป็นอย่างดีกับชื่อบุคคลในประวัติศาสตร์ผู้นี้ ที่ถูกนำไปเขียนเป็นนวนิยายโดยนักเขียนชาวไต้หวัชื่อ ฉงเหยา และถูกนำไปสร้างเป็นละคร ซึ่งในเวอร์ชั่นภาษาไทย ชื่อว่า "องค์หญิงกำมะลอ" ที่บรรดาคอละครติดกันงอมแงม

รูปปั้นองค์หญิงกำมะลอ

ผู้เขียนนวนิยายนั้นได้รับแรงบันดาลใจมาจากเกร็ดประวัติศาสตร์ที่บัทึกไว้ว่า องค์หญิงหวนจู เป็นธิดาของจักรพรรดิเฉียนหลง แห่งราชวงศชิง กับหญิงสาวชาวบ้าน จากนั้นเธอก็เอาจินตนาการไปเติมเสริมแต่งให้เรื่องสนุกสนานขึ้น ดังเรื่องย่อของละครเรื่องนี้ว่า

"เซี่ยจื่อเว่ย" เป็นลูกสาวของจักรพรรดิเฉียนหลงกับหญิงสามัญชน เมื่อนยางเติบโตเป็นสาว จึงคิดเดินทางไปหาบิดาที่ในเมืองหลวง แต่พอไปถึงกลับไม่สามารถเข้าไปในวังหลวงได้ และบังเอิญนางได้รู้จักกับจอมยุทธ์สาวคนนหนึ่ง ชื่อ "เสี่ยวเยี่ยนจื่อ" นางจึงฝากของรักแทนใจที่จักรพรรดิเฉียนหลงมอบให้ไว้กับแม่ของนาง เพื่อแสดงตัวว่าตนเองเป็นบุตรี แต่พอเสี่ยวเยี่ยนจื่อเข้าไปในวีงแล้ว เกิดจับพลัดจีบพลู จากความเข้าใจผิดของจักรพรรดิเฉียนหลง ซึ่งเข้าในว่าเสี่ยวเยี่ยนจื่อเป็นธิดาของตน จึงทรงแต่งตั้งให้เป็น "หวนจูเกอเกอ" ในขณะที่ลูกสาวตัวจริง กลับต้องกลายมาเป็นสาวใช้ของหวนจูเกอเกอ แต่นางทั้งสองก็หาวิธีตจ่างๆ นานา เพื่อให้จักรพรรดิเฉียนหลงรับรู้ความจริง ซึ่งในที่สุดฮ่องเต้ก็รับทั้งคู่เป็นธิดา พร้อมทั้งหาชายหนุ่มรูปงามมาเป็นคู่สมรสด้วย เรื่องราวดูเหมือนจะจบลงด้วยดี แต่เรื่องราวก็จะดูง่ายเกินไป เพราะช่วงกำลังมีความสุขนั้น องค์ "ไทเฮา" ได้เสด็จกลับวัง และไม่พอใจต่อนิสัยกระโดกกระเดกของเสี่ยวเยี่ยนจื่อ และชาติกำเนิดอันคลุมเครือของเซี่ยจื่อเวย และยิ่งได้รับการยุยงจากฮองเฮาและแม่นมหยงด้วยแล้ว ไทเฮาจึงหาวิธีลงโทษเสี่ยวเยี่ยนจื่อและเซี่ยจื่อเวยต่างๆ นานา ขณะเดียวกัน ฮ่องเต้ก็กำลังลุ่มหลงนางสนมคนใหม่ ซึ่งเป็นคนจากเผ่าหุยนามว่า "หานเซียง" ซึ่งมีความงดงามกว่าหญิงทั้งปวง

                แรงงานพักกลางวัน                             ร้านแบรนด์ท้องถิ่น

แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อและเซี่ยจื่อเวยไปรู้มาว่า "หานเซียง" มีคนรักอยู่ก่อนแล้วนามว่า "หมงตัน" พวกเธอจึงตัดสินใจหาทางช่วยหานเซียงหลบหนีออกจากวังหลวง เพื่อที่จะได้ไปครองรักกับหมงตัน ซึ่งการกระทำนี้ทำให้จักรพรรดิเฉียนหลงกริ้วอย่างมาก

ครับ แค่เรื่องย่อก็ดูน่าสนุกสนานแล้วใช่ไหมครับ จึงไม่แปลกที่ละครเรื่องนี้จะเป็นที่นิยมกันเป็นอย่างมาก ไม่เฉพาะที่ไต้หวัน แต่รวมถึงแผ่นดินใหญ่ ฮ่องกง และไทยด้วย