วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมทำข่าวในเมืองซานหนาน ก็เป็นวันที่ยากจะลืม เพราะสิ่งที่ได้เห็นได้ยินทำให้ผมมีความประทับใจมาก

ต้อนเช้า ผมมาถึงสวนองุ่นผ้าจู๋อำเภอซางรื่อริมแม่น้ำยาร์ลุงซางโป เมื่อกล่าวถึงสวนองุ่น ผมมีความรู้สึกลึกซึ้ง เพราะเดือนกันยายนปีที่แล้ว ผมเคยกับเพื่อนร่วมงานถ่ายคลิปวิดีโอ “โค้งสุดท้ายการขจัดความยากจน” เวลานั้น ออกเดินทางตี 2 ติดต่อกันสองวัน ทำให้ผมประทับใจมาก

ส่วนสวนองุ่นอำเภอซางรื่อที่มาถึงครั้งนี้ เริ่มทดลองปลูกองุ่นตั้งแต่ปี 2011 และประสบผลสำเร็จเบื้องต้นในปี 2014 ส่วนใหญ่เพื่อทำไวน์ จนถึงปัจจุบัน เนื้อที่ฐานอุตสาหกรรมองุ่นทั่วอำเภออยู่ที่ 8,000 โหม่ว ในพื้นที่เหนือกว่าระดับน้ำทะเล 3,500 เมตรมีสวนองุ่นแบบนี้น่าชื่นชมจริง ๆ ต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้ พื้นที่แห่งนี้เป็นถิ่นทุรกันดาร

เวลานี้ยังเป็นเดือนกรกฎาคม อีกประมาณ 2 เดือนองุ่นส่วนใหญ่ถึงจะสุก ผมได้เห้นคนงานกำลังตัดกิ่งไม้ เท่าที่ทราบว่า โครงการอุตสาหกรรมองุ่นได้ช่วยชาวบ้านท้องถิ่นพิ่มรายได้ 2,000 หยวนต่อปี รอยยิ้มก็ปรากฏอยู่บนใบหน้าของคนงานเหล่านี้

ส่วนผมก็ได้หยิบองุ่นลูกใหญ่มาหลายลูกมาลิ้มรส มีรสชาติเปรียบอบหวาน เนื้อขององุ่นออกสีม่วง ไม่เหมือนสีขาวที่เรามักจะพบ ก็เป็นลักษณะพิเศษขององุ่นท้องถิ่น

ออกจากสวนองุ่น เราเดินทางไปสถานที่ทำข่าวต่อ ซึ่งอยู่ที่หมู่บ้านก้งคางอำเภอเจียฉา ทางถนนเลขที่ S508 ที่เดินผ่านนับเป็นถนนที่น่าตระหนกตกใจมากที่สุดที่ผมเคยผ่าน ทางซ้ายเป็นฝาหนังสูงชัน มักจะมีหินกลิ้งลงมา ทางขวาเป็นแม่น้ำยาร์ลุงซางโปที่ไหลผ่านอย่างเชี่ยวกราก

โชว์เฟอร์บอกผมว่า อันตรายของถนนสายนี้อยู่แถวหน้าของทั่วทิเบต ผมจึงรู้สึกว่า ชาวทิเบตท้องถิ่นเดินทางออกจากพื้นที่ภูเขามีความยากลำบากมาก ส่วนสิ่งทำให้อารมณ์ดีขึ้นคือการปรากฏของลิงกัง พวกเขามีรูปร่างเล็กและเฉลียวฉลาด ตลอดจนปีนขึ้นกระจกสะท้อนแสงรถยนต์ ทำให้คนทั้งตื่นเต้นและดีใจ

เมื่อถึงหมู่บ้านก้งคาง รู้สึกเปรียบเสมือนเข้าดินแดนในอุดมคติ ที่นี่ล้อมรอบด้วยภูเขาสี่ด้าน ภูมิอากาศเหมาะสม สิ่งแวดล้อมสวยงาม อยู่ริมแม่น้ำยาร์ลุงซางโป ชาวบ้านในหมู่บ้านส่วนใหญ่อพยพจากพื้นที่ที่มีสิ่งแวดล้อมธรรมชาติค่อนข้างเลวร้าย อาทิ อำเภอชวีซงและอำเภอชั่วเหม่ย หมู่บ้านดำเนินการฝึกอบรมเทคนิค ช่วยชาวนาประกอบกิจการด้วยตนเอง ซึ่งรวมทั้งปลูกผักและผลไม้ เปิดภัตตาคารและจำหน่ายสินค้า ดำเนินการก่อสร้างและโลจิสติกส์ เป็นต้น เมื่อปี 2017 ผู้คนทั้งหมดในหมู่บ้านพ้นจากความยากจน

ส่วนผลสำเร็จของหมู่บ้านก้งคาง ก็สมกับชื่อของหมู่บ้าน แปลว่า ขอบคุณพรรคคอมมิวนิสต์จีน มุ่งสู่ความพอกินพอใจพร้อมกัน

ในกระบวนการทำข่าว ผมรู้สึกอย่างลึกซึ้งว่า ไม่ว่าคนงานในสวนองุ่นอำเภอซางรื่อ หรือชาวนาในหมู่บ้านกงคางอำเภอเจียฉา พวกเข้าล้วนกดไลค์นโยบายการขจัดความยากจนของพรรคฯ บ้านเมืองก็คือประชาชน ประชาชนก็คือบ้านเมือง นโยบายที่ดีของพรรคฯ มีประโยชน์ต่อชาวบ้าน ชาวบ้านก็จะแสดงความขอบคุณด้วยความจริงใจ

ชุย อี๋เหมิง วันที่ 27 กรกฎาคม

ที่เมืองซานหนาน เขตปกครองตนเองทิเทต