ตั้งแต่ปี 2012 จนถึงปัจจุบัน ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่ทำข่าวเกี่ยวกับครูในโรงเรียนเขตเขามากกว่า 130 แห่งใน 20 อำเภอของเขตปกครองตนเองชนเผ่าจ้วงกว่างซี ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน เพื่อบันทึกสภาพการทำงานและการใช้ชีวิตของครูในโรงเรียนเขตเขากว่า 270 คน ด้วยภาพถ่ายมากกว่า 60,000 ภาพ    ซึ่งภาพถ่ายเหล่านี้ได้แสดงให้เห็นถึงความทุ่มเทอย่างเต็มที่ของครูในโรงเรียนเขตเขา

โรงเรียนดังกล่าวส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยของชนกลุ่มน้อยที่เป็นพื้นที่เขตภูเขา  หรือพื้นที่เขตชายแดน ที่ล้อมรอบด้วยภูเขาและห่างไกลจากความเจริญในเขตกว่างซี  

โรงเรียนบางแห่งอยู่ห่างจากเขตอำเภอที่ต้องใช้เวลาขับรถ2-3ชั่วโมงหรือไกลกว่านั้น โรงเรียนส่วนใหญ่มีครูเพียง 1-2 คนและนักเรียน 2-3 คน และบางแห่งมีครูเพียง 1 คนและนักเรียน 1 คน  

ครูจำนวนมากยืนหยัดทำงานอยู่ในโรงเรียนเหล่านี้มาเป็นเวลาหลายปี เพื่อให้เด็กในเขตเขามีโอกาสได้รับการศึกษาภาคบังคับ โดยไม่ทิ้งใครแม้แต่คนเดียว   เมื่อเสียงระฆังปีการศึกษาใหม่ดังขึ้น ครูหลายคนที่นักข่าวเคยสัมภาษณ์ก็ยังคงเดินทางมาปฏิบัติหน้าที่ต่อไป

 

ครูถัง กว่างฟาง จากโรงเรียนประถมในหมู่บ้าน เป่ยซาน  อำเภอ ฉวนโจว ในเขตกว่างซี กำลังสอนวิชาคณิตศาสตร์ให้กับนักเรียน (ภาพด้านบน)

ครู ถัง กว่างฟาง กำลังสอนพลศึกษาให้กับนักเรียน (ภาพด้านล่าง)

ในปี 1995 ครูถัง กว่างฟาง สูญเสียแขนขวาจากอุบัติเหตุถูกไฟฟ้าช็อต หลังจากนั้น เขาพยายามฝึกการเขียนหนังสือด้วยมือซ้าย และยังคงปฏิบัติหน้าที่เป็นครูในโรงเรียนหมู่บ้านต่อไป 

ครูเถา เฟิ่งอิง จากโรงเรียนในหมู่บ้านซานเจี้ย  อำเภอปกครองตนเองชนเผ่าเหยา จินซิ่ว ในเขตกว่างซี กำลังบรรยายวิธีการทำแบบฝึกหัดในห้องเรียน  (ภาพด้านบน)

ครูเถา เฟิ่งอิง แจกอาหารมื้อกลางวันให้นักเรียน   (ภาพด้านล่าง)

ครูเถา เฟิ่งอิง เคยทำงานในโรงเรียนเขตเขา 9 แห่งในช่วง 40 ปีที่ผ่านมา   นอกจากสอนวิชาความรู้  เธอยังต้องทำอาหารกลางวันให้แก่นักเรียนด้วย  เมื่อปี 2019  ครูเถา เฟิ่งอิง ได้รับคัดเลือกให้เป็น “สุดยอดคนใจบุญ”ในจีน   

ครู หลาน เฉี่ยวชุน  จากโรงเรียนประถม ฉินฉี ในอำเภอปกครองตนเองชนเผ่าเหยา  ตูอัน ในเขตกว่างซี กำลังช่วยนักเรียนคนหนึ่งถอดรองเท้า เพื่อให้นักเรียนเตรียมตัวพักผ่อนในช่วงเที่ยง (ภาพด้านบน)

ครู หลาน เฉี่ยวชุน กำลังสอนนักเรียนทำการบ้านนอกเวลาเรียน   (ภาพด้านล่าง)

ครู หลาน เฉี่ยวชุน เกิดในปี 1988 เคยทำงานที่เมืองหนานหนิง เมืองเอกของเขตกว่างซี   หลังจากทราบข่าวว่าที่บ้านเกิดของเธอรับสมัครครู  เธอตัดสินใจเดินทางกลับภูมิลำเนาเพื่อสมัครงาน  เนื่องจากเป็นโรงเรียนประจำ นอกจากสอนวิชาความรู้แก่นักเรียนแล้ว  ยังต้องทำอาหารและดูแลชีวิตประจำวันของนักเรียนอีกด้วย  

(bo/cai)