สำหรับอีหมี่อี ชีวิตยังคงดำเนินไปตามปกติ ปัจจุบัน ลูกสาวของเธอเข้ามหาวิทยาลัยโดยเธออยู่บ้านตามลำพัง ทุกวันเธอยังคงเดินไปทำงานและเดินกลับบ้าน ฟังเสียงนกร้อง ยามเมื่อเปิดหน้าต่างยังคงมองเห็นทะเลสีคราม ดอกไม้เล็ก ต้นไม้งามน่ารักในเมืองซานย่าล้วนเป็นจินตนาการที่สวยงามในปลายปากกาของเธอ เมืองซานย่าสร้างแรงบันดาลใจให้เธอรจนาบทกวี หรือว่าเมืองซานย่าในบทกวีของเธอเป็นแม่เหล็กดึงดูดคนมาเที่ยวเป็นพิเศษ สองสิ่งน่าจะเป็นความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน เมืองซานย่ากับอีหมี่อีประดุจใบไม้แห่งชีวิต 2 ใบที่เกื้อความมีชีวิตชีวาให้แก่กัน และให้สัมผัสรสแห่งบทกวีแก่กัน อีหมี่อีเท้าคางพลางกล่าวว่า "เมืองซานย่าสำหรับฉันนั้นเป็นสิ่งที่แยกกันไม่ขาด ดูเหมือนว่าดิฉันถูกกำหนดให้มาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว และให้หยั่งรากที่นี่ ปัจจุบันดิฉันใช้ชีวิตอยู่ในเมืองซานย่า ดิฉันซาบซึ้งในบุญคุณที่ซานย่ามอบให้"

เกาะท่องเที่ยวสากลหมายถึงอะไรกันแน่ เมืองซานย่าอาจจะให้คำตอบได้ เพราะเมืองที่เต็มไปด้วยรสสัมผัสแห่งบทกวีนี้มักให้ความอบอุ่นเหมือนอยู่กับบ้าน

(NL/Jiang/cici)