มังกรเป็นความเชื่อถือและบรรพบุรุษชนชาติจีน เป็นสัญลักษณ์ประชาชาติจีน แสดงให้เห็นถึงความสามัคคีและจิตสำนึกขยันมุ่งมั่นของคนจีน เป็นประเพณีหนึ่งเดียวภายใต้สุริยจักรวาลที่สร้างให้มีความสมานฉันท์และความผาสุขแก่มวลมนุษย์ และยังเป็นวิธีบันเทิงประจำในช่วงเทศกาลและงานสิริมงคลของชาวจีน สร้างบรรยากาศคึกคัก ตื่นเต้น และเป็นมรดกวัฒนธรรมอันล้ำค่าของชาวจีน

ตามข้อความที่บันทึกไว้ในหนังสือจากผู้เฒ่าหวางเทียนซูในหมู่บ้านหนานซี เมืองส้านเหว่ย มณฑลกวางตุ้ง และผู้รู้เรื่องเล่าขันกันว่า การเชิดมังกรแบบ "กุ่นตี้จินหลง" เริ่มขึ้นสมัยราชวงศ์ซ่งใต้ ถึงสมัยจักรพรรดิเจียจิ้งแห่งราชวงศ์หมิง ตระกูลหวงจากเมืองจางโจว มณฑลฮกเกี้ยน อพยพไปยังหมู่บ้านหนานซี อำเภอลู่เฟิง มณฑลกวางตุ้ง โดยนำต้นฉบับการเชิดมังกรแบบกุ่นตี้จินหลงมาด้วย และสืบทอดในสายตระกูลเรื่อยมาถึง 17 รุ่น ต่อมามีเชิดมังกรและนักกังฟูเผยแพร่ไปยังหมู่บ้านต่างๆ เช่น หมู่บ้านเซินโกว ตำบลซีเจิ้น หมู่บ้านอันโป๋ เซี่ยอันเหลียน ติ่งถาน อันถางของตำบลต้าอัน หมุ่บ้านเหลี่ยงจวุน และเซี่ยชุนของตำบลซีหนาน หมู่บ้านส้านเสินซานของตำบลเฉิงตง เป็นต้น

ยามจัดการแสดง จะมีนักแสดง 2 คนสวมใส่ชุดมังกร คนหนึ่งยกหัว คนหนึ่งคุมหาง การแสดงจะแบ่งเป็น 8 ฉาก เช่น พิธีเปิดฉากโหมโรง มังกรเล่นน้ำ ดั้นเมฆ และการกลับตัว นักแสดงจะต้องเลียนแบบท่าทางของมังกรทำท่าเหาะ เล่นน้ำ ตั้งสมาธิ และบินฉวัดเฉวียน ระหว่างการแสดงจะมีการตีกลองใหญ่แบบไห่ลู่เฟิงที่มีเสียงดัง ทรงพลัง และเป่าขลุ่ยซอนาตามทำนองเพลง "กงเอ๋อย่วน" "คูเหวงเทียน" "ซานโพหยาง" และ "ปาป่านโถว" การเชิดมังกรแบบกุ่นตี้จินหลงมีเอกลักษณ์ที่สามารถแสดงอารมณ์ได้หลากหลายชนิด มีรายการแสดงมากมาย มีท่ารำยอดเยี่ยม และผสมผสานกับศิลปะชนิดอื่นด้วย

เมื่อปี 1996 หมู่บ้านหนานซีได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหมู่บ้านแห่งศิลปะภาคประชาชน จากกรมวัฒนธรรมมณฑลกวางตุ้ง การเชิดมังกรแบบกุ่นตี้จินหลงได้ลงทะเบียนในหนังสือบันทึกการร่ายรำของจีน และได้รับรางวัลหลายครั้งจากกิจกรรมระดับชาติและระดับมณฑล

（Ton/Ping）