มาตะลอนอำเภอผานเซี่ยน เมืองลิ่วผานสุ่ย มณฑลกุ้ยโจว มีแต่ของอร่อยให้รับประทาน ละลานตาด้วยอาภรณ์เครื่องแต่งกายเครื่องประดับของชนเผ่า แถมยังบันเทิงอุราด้วยการร้องรำทำเพลงและการละเล่นพื้นบ้านของคนที่นี่
อยากรู้ว่าดนตรีใบไม้เป็นอย่างไร ต้องตรงไปที่หมู่บ้านหยางฉ่าง ก่อนได้ฟังดนตรี ธรรมเนียมการต้อนรับของที่นี่มีเสน่ห์ทางวัฒนธรรมมาก เขาจะแต่งกายด้วยชุดชนเผ่า ออกมาร้องเพลงต้อนรับ แล้วเสิร์ฟด้วยสุราพื้นบ้านที่ยกกันมาเป็นไห ใช้กระบอกไม้ไผ่เป็นจอก เวลคัมดริ๊งที่เด็ดด้วยกลิ่นหอม รสหวานหน่อย ๆ ดู ๆ แล้วคล้ายอุหรือกระแช่บ้านเรา เดินเข้าไปในหมู่บ้านสองข้างทางเป็นตึกทันสมัย มีการสาธิตและจำหน่ายงานฝีมือข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าสารพัน ที่เด่นมากคือทุกชนเผ่าที่นี่จะใช้เป้ใส่เด็กแล้วพาดไว้ข้างหลัง ไม่ต้องมานั่งอุ้มกัน พาดหลังแล้วคนเลี้ยงทำอะไรก็ได้ ขณะที่เด็กก็เพลิน หลับก็หลับบนหลัง ไม่ต้องระวังเด็กหาย ไปไหนกัน ออกจากจุดนี้ได้ยินเสียงดนตรีไพเราะมาแต่ไกล นั่นไงดนตรีใบไม้ ที่ผู้เฒ่าวัยกลางคนตลอดจนหนุ่มสาววัยกระเตาะเล่นด้วยกันอย่างลงตัว ส่วนหนึ่งใช้เครื่องดนตรีดั้งเดิมมาดีดสีตีเป่า ใบไม้กลายเป็นเครื่องเป่าชนิดหนึ่ง เลือกใบโหมเย่ห์ซึ่งหน้าตาคล้ายใบพิกุลหรือใบไม้อื่น ๆ มาเป่าก็ได้ แต่อย่าเลือกใบที่อ่อนหรือแก่เกินไป เด็ดจากต้นแล้วใช้เป่าได้เลย ดิฉันลองแล้วไม่สำเร็จไม่มีเสียงแต่เพื่อนบางคนทำได้ ดนตรีใบไม้อัศจรรย์จริง ๆ พ้นจากดนตรีเห็นมีคนมุงดูอะไร เข้าไปใกล้จึงเห็นคนสองคนกำลังตำแป้งข้าวเหนียวที่ต้มจนสุกแล้วอามาตำในครกรูปทรงกระบอกผ่าซีกที่ทำจากลำต้นของไม้ สากที่ใช้ตำรูปร่างคล้ายตัวแอล ตำแป้งข้าวเหนียวที่ต้มสุกแล้วจนเนียนหนึบเป็นเนื้อเดียวกัน แล้วนำมาปั้นเหมือนซาลาเปา มีใส้หวานใส้เค็ม ใส้หวานประกอบด้วยถั่วงานน้ำตาลทรายกินแล้วเหมือนกะหล่อจี๋บ้านเรา แต่บ้านเราใช้แป้งมาคลุกถั่วงาน้ำตาลทราย ที่นี่ใช้แป้งมาหอถั่วงาน้ำตาลทราย
คำหลายคำของชนเผ่าปูอีเหมือนภาษาไทยเรา เช่น ไปตลาด ไป แต่กินข้าวเขาใช้คำว่ากินห่าว
อยากเล่นชิงช้า ดูระบำ และฟังเพลงร้องกันสด ๆ เสียงใส ๆ ต้องไปที่หมู่บ้านหมาหลั่งเตี๋ย อยู่ในหุบเขา ของชนเผ่าอี๋ ชนเผ่าอี๋กว่า ๘๐๐ คนของที่นี่เวลามีกิจกรรมเขาจะทำร่วมกันที่ลานกว้าง หนุ่มสาวจะแต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายประจำชนเผ่า การแต่งกายของผู้หญิงโสดหรือไม่สังเกตได้จากสี สีขาวยังโสด สีแดงแต่งงานแล้ว กลางคนและผู้เฒ่าผู้แก่จะใช้สีน้ำเงินและสีเทา
ขณะที่สาวๆจะล้อมวงเต้นระบำ บ้างก็สนุกกับชิงช้าที่มีเอกลัษณ์เฉพาะ ขณะที่เด็กเล็กก็เพลินกับม้าโยกเยก ผู้เฒ่าสูปไปป์ยาวหรือสาวเส้นด้าย เป็นชีวิตที่เรียบง่ายท่ามกลางขุนเขาที่ปิดล้อมอยู่
หากอยากดูทะเลสาบเทียนฉือ ทะเสสาบที่อยู่สูงที่สุดในมณฑลกุ้ยโจว สูงกว่าระดับน้ำทะเล ๒,๔๐๐ เมตร ใช้เวลาเดินทางหมู่บ้านหมาหลั่งเตี๋ยประมาณ ๑ ชั่วโมง
หากต่อไปอีกไม่นานก็จะถึงจุดชมวิวสูงสุดของทุ่งหญ้าอูเหมิง สูงกว่าระดับน้ำทะเล ๒,๘๐๐ เมตร เสียดายวันที่เราไปหมอกลงจัดแทบไม่เห็นอะไร ที่นี่ทุ่งดอกตู้เจี้ยนสุดตาบนพื้นที่ ๔๐,๐๐๐ โหม่ว ช่วงเดือนเมษายน – มิถุนายนน่าเที่ยวมากที่สุด
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ยังไงมาสัมผัสด้วยประสาททั้งห้าดีกว่าค่ะ
