โครงการรถไฟความเร็วสูงดังกล่าวเริ่มจากกรุงจากาตาร์ถึงเมืองบันดุง ระยะทางประมาณ 150 กิโลเมตร สามารถย่นเวลาการเดินทางผ่านทางด่วนซึ่งต้องใช้เวลา 2-3 ชั่วโมง เหลือเพียง 36 นาทีเท่านั้น รัฐบาลอินโดนีเซียให้ความสำคัญกับโครงการนี้อย่างมาก อีกทั้งเตรียมพร้อมในทุกด้าน เช่น การเวนคืนที่ดินและระดมกำลังของหน่วยงานทุกฝ่าย เป็นต้น
ถึงแม้ภายในประเทศอินโดนีเซียยังคงมีเสียงคัดค้านโครง
การดังกล่าว เช่น สื่อมวลชนบางส่วนเห็นว่า ระหว่างจากาตาร์กับบันดุงมีทางรถไฟอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าประสิทธิภาพการใช้งานค่อนข้างต่ำ จึงไม่มีความจำเป็นที่จะสร้างทางรถไฟสายใหม่ และยังมีคนตั้งข้อสงสัยว่า มีความจำเป็นมากน้อยแค่ไหนที่จะต้องใช้งบประมาณในโครงการรถไฟความเร็วสูง และกำลังทรัพย์ของประชาชนบริโภคไหวไหม การบริหารจะเกิดปัญหาหรือไม่ เป็นต้น แต่คำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ล้วนไม่เป็นอุปสรรคต่อความตั้งใจของรัฐบาล ทุกอย่างยากที่การเริ่มต้น โครงการรถไฟความเร็วสูงดังกล่าวเป็นเพียงโครงการรุ่นแรกของการสร้างทางรถไฟความเร็วสูงที่เชื่อมกรุงจากาตาร์กับเมืองสุราบายา เมืองใหญ่อันดับสองของอินโดนีเซีย ที่สำคัญคือ รถไฟความเร็วสูงเป็นส่วนสำคัญของโครงการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานภายในประเทศและโครงการเชื่อมต่อกันในทุกๆ ด้าน ดังนั้น โครงการรถไฟความเร็วสูงของอินโดนีเซียจึงเสมือนธนูที่ยิงออกไป ไม่มีทางที่จะกลับหัวได้
