วัดเสวียนคงซื่อตั้งอยู่บนภูเขาเหิงซาน ทำให้ภูเขาแห่งนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของเมืองต้าถง เป็นภูเขาสำคัญแห่งลัทธิเต๋า เป็นหนึ่งในสมาชิกขุนเขาทั้งห้าของจีน โดยถูกเรียกว่า "เป่ยเย่ว์" (北岳) หรือขุนเขาทางเหนือ จากจุดเริ่มต้นทางตะวันออกถึงปลายทางทางตะวันตกเป็นระยะทางยาวประมาณ 250 กิโลเมตร ข้ามมณฑลซานซีและมณฑลเหอเป่ย ยอดเขาหลักคือ เทียนหลิ่งเฟิง (天岭峰) และชุ่ยผิงเฟิง (翠屏峰) ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก มีความสูง 2,017 เมตร

ภูเขาเหิงซาน มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติ วัฒนธรรม วรรณกรรม สิ่งก่อสร้าง และสถานโบราณ เป็นต้น มีลักษณะพิเศษของตนเอง นอกจากวัดเสวียนคงซื่อแล้ว ยังมีสถานโบราณสำคัญอื่นอยู่อีกมากมาย เช่น "บ่อขู่เถียนจิ่ง" (苦甜井) หรือบ่อขมหวาน เป็นบ่อน้ำ 2 แห่งสำคัญช่วงกลางภูเขา แม้จะห่างกันเพียง 1 เมตร แต่รสน้ำต่างกันมาก บ่อหนึ่งมีน้ำรสหวานสดชื่น จึงเรียกว่า "เถียนจิ่ง" หรือบ่อหวาน อีกบ่อหนึ่งมีน้ำรสขมมาก จึงเรียกว่า "ขู่จิ่ง" หรือบ่อขม บ่อหวานมีความลึกไม่มาก แต่มีน้ำอยู่ตลอดไม่เคยเหือดแห้ง มีคนกว่า 10,000 คนดื่มกินก็ไม่มีปัญหา

เมื่อสมัยราชวงศ์ถัง จักรพรรดิถังเสวียนจง (唐玄宗) เคยโปรดให้ปักป้ายพร้อมมีตัวอักษรกำกับว่าเป็น "น้ำแห่งมังกร" นักท่องเที่ยวทุกยุคทุกสมัย จึงพากันแวะเวียนมาลองชิมน้ำแห่งมังกรที่นี่อย่างไม่ขาดสาย

ภูเขาเหิงซานมีทิวทัศน์ต่างกันใน 4 ฤดู โดยฤดูร้อนจะมีน้ำปริมาณมาก ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงส่วนใหญ่จะมีท้องฟ้าแจ่มใส อุณหภูมิในตอนเช้าและค่ำต่างกันไม่มาก ส่วนในฤดูหนาวสามารถขึ้นไปชมหิมะและน้ำแข็งได้ โดยในฤดูร้อนจะเปิดตั้งแต่เวลา 06.30 น. ถึงเวลา 19.00 น. ฤดูหนาวจะเปิดตั้งแต่เวลา 08.00 น. ถึงเวลา 18.00 น. ราคาตั๋ว 20 หยวน แต่ถ้าอยากเข้าชมวัดต่างๆ ก็ต้องจ่ายอีก 35 หยวน

เมืองต้าถงให้ความสำคัญกับพุทธศาสนามาก มีวัดจำนวนมากกว่าเมืองอื่นๆ ด้วย ในจำนวนนี้ วัดที่มีชื่อเสียงที่สุดในตัวเมืองต้าถงก็คือ วัดหัวเหยียน

วัดหัวเหยียน (华严寺) สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์เหลียว ห่างจากปัจจุบันประมาณ 900 ปี เป็นวัดหลวง มีฐานะสูงส่ง แต่ถูกทำลายหลายครั้งในภายหลัง ทำให้วัดหัวเหยียนซบเซาลง หลังจากการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนขึ้นมา รัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจัดงบประมาณหลายครั้งเพื่อซ่อมแซมวัดหัวเหยียน ทำให้สิ่งก่อสร้าง พระพุทธรูป และวัตถุโบราณต่างๆ ได้รับการทำนุบำรุงรักษาให้คงสภาพดี

วัดหัวเหยียนมีความเก่าแก่และความยิ่งใหญ่ องค์พระมีความละเอียดประณีต และได้รับการรักษาอย่างสมบูรณ์ ในจำนวนนี้ มีพระโพธิสัตว์พิเศษองค์หนึ่ง อยู่ในท่าประนมมือและแย้มพระสรวลให้เห็นพระทนต์ขาวด้วย ถือเป็นองค์พระที่มีคุณค่าทางศิลปะมากที่สุดของวัดหัวเหยียน

มีตำนานเล่าขานกันว่า ในสมัยราชวงศ์เหลียว จักรพรรดิทรงนับถือพุทธศาสนา จึงตรัสสั่งให้จ้างช่างมือดีสร้างวัดหัวเหยียนขึ้น ที่นอกเมืองมีช่างแกะสลักฝีมือยอดเยี่ยมอยู่คนหนึ่ง แต่ไม่ยอมทำงานให้กับจักรพรรดิและก็ไม่ยอมให้ลูกสาวอยู่ที่บ้านคนเดียว จึงทำให้ขุนนางโกรธ ถูกลงโทษทุบตีอย่างหนักและบังคับให้ไปทำงาน ลูกสาวเป็นห่วงบิดา จึงแต่งตัวเป็นผู้ชาย เข้าไปทำงานด้วยกัน เพื่อคอยดูแล เมื่อเห็นบิดาและช่างคนอื่นทำงานอย่างหนักในการแกะสลักองค์พระ เธอจึงยืนหรือนั่งปิดตาพนมมือขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยคุ้มครอง ช่างจึงแกะสลักองค์พระตามท่าทางของเธอ