ในช่วงเทศกาลตรุษจีนที่เพิ่งผ่านไป มีข่าวเรื่องหนึ่งน่าประทับใจคือ เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของวันหยุดยาวเทศกาลตรุษจีน ที่สนามบินลู่ โข่ว เมืองหนานจิง มณฑลเจียงซู กระเป๋าเดินทางของผู้โดยสารคนหนึ่งน้ำหนักเกิน และพบว่า ในกระเป๋าเดินทางใบนั้นเต็มไปด้วยเจียนปิ่ง หนัก 15 กิโลกรัม ...... ข่าวเรื่องนี้แพร่สะพัดอย่างรวดเร็ว และตกเป็นประเด็นร้อนทันที ผู้โดยสารดังกล่าวได้ฉายาว่าเป็นคุณลุงเจียนปิ่ง

ผู้โดยสารคนนี้ชื่อ จ้าง เทา บ้านของเขาอยู่ที่เมืองเฉิงตู ทุกปี ถึงตรุษจีน นายจ้าง เทาจะกลับไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ที่พื้นเพเดิมอยู่ในอำเภอหลานหลิง เมืองหลินชิน มณฑลซานตง เมื่อค่ำวันที่ 2 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันหยุดสุดท้ายของเทศกาลตรุษจีน วันนั้น จ้าง เทาลาคุณพ่อคุณแม่แล้ว ลากกระเป๋าเดินทางซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยเจียนปิ่งอาหารพื้นบ้านที่คุณแม่ทำให้ออกจากบ้าน โดยสารรถไฟความเร็วสูงไปยังเมืองหนานจิง เพื่อต่อเครื่องบินที่เมืองหนานจิง แล้วบินไปยังเมืองเฉิง ตู เมืองที่ทำงานและใช้ชีวิตของตน

ตอนที่ฝากกระเป๋าขึ้นเครื่องที่สนามบินพบว่า น้ำหนักเกิน พนักงานสนามบินจึงแนะนำให้จ้าง เทา จัดกระเป๋าใหม่ โดยหิ้วขึ้นเครื่องส่วนหนึ่ง และฝากโหลดใต้ท้องเครื่องส่วนหนึ่ง เพื่อไม่ต้องจ่ายค่าน้ำหนักส่วนที่เกิน ด้วยเหตุนี้ จ้าง เทา เอาเจียนปิ่นในกระเป๋าออกมา คิดว่าจะหิ้วขึ้นเครื่อง แต่กระเป๋าฝากขึ้นเครื่องก็ยังคงน้ำหนักเกิน 2.3 กิโลกรัม จ้าง เทาอธิบายกับพนักงานสนามบินว่า เจียนปิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นของที่คุณแม่ทำ เพื่อให้ผมนำไปกินที่บ้านในเมืองเฉิงตู นี่ไม่ใช่อาหารธรรมดา นี่คือความรักของคุณแม่ เมื่อได้ฟังคำอธิบายของจ้าง เทา พนักงานสนามบินได้รายงานเรื่องนี้ให้ข้างบนทราบ และขออนุญาติยกเว้นค่าน้ำหนักส่วนที่เกินให้จ้าง เทา ในที่สุด ทางสนามบินยอมให้จ้าง เทา ผ่านโดยไม่ต้องจ่ายค่าน้ำหนักส่วนที่เกิน จ้าง เทาขอบคุณความเข้าใจของทางสนามบินเป็นอย่างยิ่ง

เจียนปิ่งเป็นอาหารพื้นบ้านขึ้นชื่อที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณของมณฑลซานตง และเป็นอาหารหลักของชาวซานตง ซึ่งเท่ากับข้าวสวยสำหรับคนไทย เจียนปิ่งทำด้วยแป้งข้าวโพด แป้งสาลีหรือแป้งข้าวฟ่าง ราคาไม่แพง วิธีทำคล้ายขนมเบื้องของไทย มีลักษณะเป็นแผ่นแป้ง โดยมีแผ่นหนากับแผ่นบาง ซึ่งแผ่นหนาคล้ายหนังวัว ส่วนแผ่นบางคล้ายกระดาษ เจียนปิ่งขนาดกลางมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 60 เซนติเมตร ปกติ พับหรือม้วนกิน เนื่องจากพับได้ และเก็บรักษาง่าย แต่ไหนแต่ไรมา เจียนปิ่งก็เป็นอาหารที่ขาดเสียไม่ได้ในกระเป๋าเดินทางของชาวซานตง เวลาไปไหน ชาวซานตงนิยมพกเจียนปิ่งลองท้องแก้หิว แต่ทุกวันนี้ การพกเจียนปิ่งออกเดินทางก็เพื่อแก้การคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอนมากกว่า

จ้าง เทาเล่าว่า เขามีพี่น้อง 4 คน มีเพียงพี่ชายอยู่บ้านช่วยดูแลคุณพ่อคุณแม่ เขากับพี่น้องอีก 2 คนล้วนทำงานและมีครอบครัวในต่างจังหวัด คุณแม่อายุ 70 กว่าแล้ว ทุกปี ในช่วงเทศกาลตรุษจีน คุณแม่จะทำเจียนปิ่งให้ลูกๆ ปีนี้ก็เช่นกัน ก่อนจ้าง เทาจะออกเดินทางหนึ่งวัน คุณแม่ใช้เวลา 4 ชั่วโมงทำเจียนปิ่งให้ โดยคุณพ่อเป็นผู้ช่วยดูแลฟืนในเตาเผาเพื่อควบคุมความแรงของไฟในการอบเจียนปิ่ง เมื่อทำเสร็จแล้ว คุณแม่เลือกเจียนปิ่นที่ทำได้ดีพับให้เรียบร้อย แล้วใช้ผ้าสีขาวผืนหนึ่งห่อให้ด้วย และแพกใส่กระเป๋าเดินทางของลูก ๆ เจียนปิ่งส่วนที่แตกเป็นเศษ ๆ คุณแม่เก็บไว้กินเอง

จ้าง เทายังเล่าด้วยว่า เมื่อ 24 ปีก่อน เขาถูกเกณฑ์ทหารไปอยู่ที่เมืองเฉิงตู และอยู่ประจำการที่นั่นเป็นเวลา 22 ปี เมื่อ 2 ปีก่อน เขาปลดประจำการ แต่ยังคงทำงานและใช้ชีวิตในเมืองเฉิงตูต่อ เมืองเฉิงตูอยู่ทางตะวันตกของจีนซึ่งห่างจากมณฑลซานตงบ้านเกิดพันกว่ากิโลเมตร เมื่อก่อนที่เมืองเฉิงตูไม่มีเจียนปิ่งขาย ปีหลัง ๆ นี้ แม้ว่าสั่งซื้อทางอินเตอร์เน็ตได้แล้ว แต่เจียนปิ่งที่ซื้อมาล้วนทำด้วยเครื่องจักร สู้คุณแม่ทำไม่ได้ โดยเฉาพาะการกินเจียนปิ่งกับผักดองที่คุณแม่ทำนั้นถือ เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก มื้อหนึ่งกินได้ 3-4 แผ่น เจียนปิ่งหนัก 15 กิโลที่คุณแม่ทำนั้นกินได้เป็นเดือน