ผู้สื่อข่าว: งานอดิเรกก็ยังเกี่ยวข้องกับความเป็นจีน อย่างที่เห็นนี่ก็ใช้ชุดน้ำชาต้อนรับแขก

คุณกริช: ผมชื่นชอบการดื่มชามาก ดื่มทุกวัน ใครเคยมาบ้านผม ผมจะยกชุดน้ำชามาต้อนรับเสมอ ชาที่บ้านผมมีเป็นสิบๆชนิด อู่หลง ผู่เอ๋อ เทียะกวนอิน เหม่ยเหรินฉา ผมมองว่าแขกน่าจะชอบชาอะไรก็เสิร์ฟชงให้ ส่วนกาแฟวันหนึ่งดื่มแค่แก้วเดียวก็พอแล้ว

ผู้สื่อข่าว: คุณกริชยังเขียนหนังสือ เขียนบทความลงหนังสือพิมพ์และนิตยสารด้วย

คุณกริช: ใช่ครับ ผมมีเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ อย่างล่าสุดก็จะเขียนเกี่ยวกับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ประสบการณ์ต่างๆที่ผมได้พบมาจากการเดินทางและทำธุรกิจในประเทศแถบ CLMV อย่างพม่านี่คนไทยหลายคนก็ยังไม่ทราบข้อมูลหรือความเป็นอยู่ต่างๆ นอกจากนี้ผมยังสอนหนังสือให้เด็กปริญญาตรี คณะเศรษฐศาสตร์ ที่ม. รามคำแหง เงินค่าตอบแทนในการสอนผมก็ส่งมอบต่อให้เป็นทุนแก่นักศึกษาที่นั่น ผมอยากส่งต่อความรู้และมอบโอกาสให้กับพวกเขา เด็กบางคนฐานะทางบ้านก็ไม่เอื้ออำนวยให้ศึกษาแต่ก็ขยันเรียน

ผู้สื่อข่าว: คุณกริชมีคติหรือหลักในการดำเนินชีวิตอย่างไรคะ

คุณกริช: ด้วยความที่ผมเรียนหนังสือจีน ม่งจื๊อ ขงจื๊อ เต็มหัว ผมชื่นชอบความซื่อสัตย์ สุจริต เป็นจริยธรรมที่ใช้ในชีวิตประจำวันและธุรกิจ ทำธุรกิจต้องมีจริยธรรม ศีลธรรมประจำใจ "ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน"

ผู้สื่อข่าว: ในฐานะที่คุณกริชเป็นนักธุรกิจมีความคิดเห็นอย่างไรกับแนวคิดอี๋ไต้อี๋ลู่ (一带一路 หรือ One Belt One Road) คนไทยหรือนักธุรกิจไทยจะได้ประโยชน์อย่างไรบ้างคะ

คุณกริช: ผมชอบมากนะ ที่สีจิ้นผิงคิดจะฟื้นฟูเรื่อง one belt one road เ

เพราะยิ่งมองโลกให้กว้างและช่วยกันพัฒนามีการเชื่อมโยงกันในภูมิภาค ประชาชนจะได้รับประโยชน์ร่วมกันอย่างมหาศาล สำหรับผมการพัฒนาเศรษฐกิจ ต้องเริ่มจาก infrastructure (โครงสร้างพื้นฐาน) ส่งผลดีกับทุกประเทศที่เกี่ยวข้อง

ตอนที่ประกาศนโยบายนี้ออกมาใหม่ๆ ผมอยู่ที่พม่า เวียดนาม แต่ละวันมีนักธุรกิจเดินเข้าออกมาคุยมาปรึกษาเรื่องนี้กันมาก ผมว่านี่เป็นนโยบายที่ดีและต้องสร้างให้มันเกิด เศรษฐกิจจะยั่งยืนมาก พูดถึงเรื่องการเชื่อมโยงในภูมิภาค จีนเป็นกลุ่มประชากรที่เยอะสุดอยู่แล้ว เริ่มตั้งแต่การทำ infrastructure (โครงสร้างพื้นฐาน) ต่างๆ การเชื่อมโยงระหว่างประเทศให้ไปมาหาสู่กันง่าย การสร้างถนนหนทางส่งผลให้การลงทุนในปลายทางระหว่างทางเห็นได้ชัด เช่น R3A ไล่ลงมาจะกระทั่งถึงเวียงจันทร์ ข้ามหนองค่ายตีเข้ามา ทำให้ลาวที่ไม่มีถนน ไม่มีรถไฟ มีแต่เครื่องบิน การคมนาคมในลาวที่แย่มากๆจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

การพัฒนาเศรษฐกิจต้องเริ่มจาก infrastructure (โครงสร้างพื้นฐาน) สำคัญสุดคือทางรถและทางรถไฟ ประชาชนจะได้ประโยชน์อย่างมหาศาล อย่างปลายทางที่มาที่ไทยหรือผ่านไทย ก็จะกระตุ้นให้ไทยได้รับผลทางเศรษฐกิจสูงมากทีเดียว กระตุ้นได้ทั้งการค้า การลงทุนและconsumption (การบริโภค) ใหม่ๆที่เกิดในประเทศไทย

เรียบเรียงและรายงาน: อรอนงค์ อรุณเอก 林敏儿

ภาพ: พันธสัญญา โชติธนพุทธิพงษ์ 李圣亚