ภาชนะเครื่องปั้นดินเผาที่ใช้ประกอบดนตรีประเภทนี้เรียกว่า "เย่ว์เหยาชิงฉือโอวเย่ว์ (越窑青瓷瓯乐)" หรือเรียกย่อๆ ว่า "โอวเย่ว์" เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีหรือเคาะที่นิยมในเขตชายฝั่งมณฑลเจ้อเจียง ที่มีเมืองหนิงโปเป็นตัวแทน นางจู ย่าฟาง รองผู้อำนวยการคณะดนตรีเครื่องปั้นดินเผาชุดนี้แนะนำว่า ฝีมือการแสดงดนตรีด้วยเครื่องปั้นดินเผาในมณฑลเจ้อเจียง เป็นวิธีการแสดงดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดของการบรรเลงเครื่องดนตรีปั้นดินเผาของจีน ซึ่งสร้างความนิยมระดับสูงเมื่อสมัยราชวงศ์ถัง แต่มาค่อยๆ จางหายพร้อมไปกับกาลเวลา

เคยมีข่าวว่า เมื่อปี 1998 ที่ซากเตาเผาเครื่องปั้นดินเผาริมทะเลสาบซ่างหลินหู ในเมืองฉือซี นักโบราณคดีได้ขุดค้นพบเครื่องดนตรีปั้นดินเผาชุดหนึ่ง มีทั้งกลอง ระฆัง กระดิ่ง และสุ่น(埙 เครื่องเป่าโบราณ อาจทำจากดินเผา ไผ่ หยก หิน หรือกระดูกสัตว์) ของสมัยราชวงศ์ถังและซ่ง ต่อจากนั้น 3 ปี มีการจัดตั้งทีมงานศึกษาเครื่องดนตรีปั้นดินเผาเมืองฉือซีโดยเพาะ นักวิชาการและช่างดนตรีได้เลียนแบบโบราณวัตถุที่ถูกค้นพบเหล่านี้ สร้างเครื่องดนตรีปั้นดินเผาให้ครบชุด แล้วจัดตั้งคณะดนตรีขึ้นมาเพื่ออนุรักษ์ศิลปะการแสดงพื้นเมืองประเภทนี้

นางจู ย่าฟางกล่าวว่า "เครื่องดนตรีปั้นดินเผา รวมทั้งฝีมือการแสดง เป็นมรดกวัฒนธรรมวิถีชนที่มีคุณค่าสูง สำหรับมรดกวัฒนธรรมทุกชนิด ศิลปินปัจจุบันควรพยายามอนุรักษ์ไว้อย่างดี และสืบทอดฝีมือการแสดงต่อๆ กันไป ส่งเสริมให้ผู้คนจำนวนมากยิ่งขึ้นเข้าใจ เรียนรู้ และชื่นชอบวัฒนธรรมส่วนชนชาติอันดีงามที่สืบทอดกันมา"