นอกจากนี้ ลูกยังจะได้เรียนรู้ว่าจะปรับความรู้สึก ควบคุมอารมณ์ตนเองได้อย่างไร ควรพูดแสดงความคิดเห็นของตนเองอย่างไรดี และรู้ว่าอะไรทำให้อีกฝ่ายโกรธมากยิ่งขึ้น ทำอย่างไรจะอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติ ทำอย่างไรจึงจะยกโทษซึ่งกันและกัน ซึ่งเป็นความรู้อันยิ่งใหญ่ ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ควรให้โอกาสกับเด็กที่เผชิญกับการต่อสู้ อย่ารีบเข้าไปแทรกแซงทันทีเมื่อเห็นเด็กเกิดการทะเลาะเบาะแว้งกัน

ในสายตาของเด็กการต่อสู้เป็นอย่างนี้

ถ้ามีเด็กคนหนึ่งตีคนอื่น ส่วนใหญ่ไม่ใช่ปัญหาพฤติกรรม แต่ก็คือเด็กยังไม่มีความสามารถที่แสดงออกความคิดเห็นของตนเอง อย่างเช่น อยากเล่นของเล่นนี้ แต่แสดงออกคำพูดไม่ได้ ดังนั้น การแย่ง ผลักดันกัน ก็คือวิธีการที่เด็กคิดได้เร็วที่สุด ดังนั้น เจตนารมณ์พื้นฐานของเด็กไม่ใช่เพื่อให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บ

ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรใช้ความคิดของผู้ใหญ่ตัดสินเด็ก เพราะจะทำให้เด็กมีความรู้สึกแย่มาก ว่าเด็กที่ทำคนอื่นเป็นเด็กที่ใจร้ายหรือว่าเด็กที่ถูกรังแกก็เป็นเด็กอ่อนแอเกินไป ซึ่งจะเป็นการทำร้ายเด็กทั้งสองฝ่าย ดังนั้น การตัดสินว่าลูกถูกรังแกหรือไม่ ก็ดูอารมณ์ของพวกเขาก็แล้วกัน ถ้าเด็กถูกตีแล้วไม่มีท่าทีที่คับข้องใจ กลัวหรือโกรธแค้น ส่วนเด็กที่ตีคนอื่นก็ไม่มีท่าทีพอใจ สองฝ่ายต่างเหมือนไม่ได้เกิดเหตุผิดปกติอะไร ก็ปล่อยให้เล่นด้วยกันต่อไป การตีกันแบบนี้ผู้ปกครองย่อมไม่ต้องกังวล เพราะนี่ก็คือเรื่องปกติธรรมดาของเด็กวัยซนทั้งหลาย