จากบ้านเกิดหย่งโจวเมืองเล็ก ๆ สู่กรุงปักกิ่ง จากกรุงปักกิ่งสู่กรุงปารีส นครนิวยอร์ค เมืองมิลาน ฯลฯ หลิว เหวิน ได้เผชิญกับการท้าทายต่าง ๆ อันดับแรกคือภาษา หลิว เหวิน เรียนภาษาอังกฤษโดยเริ่มจากการจดจำชื่อสถานที่นิวยอร์คก่อน เพื่อรู้จักทางนครนิวยอร์ค เธอซื้อแผนที่มา และนั่งรถไฟใต้ดิน ถามทางฝึกพูดภาษาอังกฤษ ในช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา หลิว เหวิน ได้ฝึกเรียนภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส และภาษาอิตาลี หลายภาษา

แม้ว่าหลิว เหวิน สร้างผลงานมากมาย และได้รับเกียรติอย่างสูง แต่เธอยังคงเป็นคนติดดิน ไม่ถือตัว คนจีนนิยมเรียกหลิว เหวินว่า "ต้าเปี๋ยวเจี่ย"แทนชื่อจริง "ต้าเปี๋ยวเจี่ย"หมายความว่า เจ๊ใหญ่ของน้อง ๆ ในครอบครัวสายแม่ เนื่องจากเป็นบุคคลสาธารณะ ใคร ๆ ก็รู้จักหน้าหลิว เหวิน มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลิว เหวินเดินตามถนน บังเอิญ มีคนที่ไม่รู้จักเข้ามาถามว่า คุณเป็นหลิว เหวิน ใช่หรือไม่ หลิว เหวิน รู้สึกเขินนิด ๆ จึงตอบว่า ไม่ใช่ค่ะ ฉันเป็น"ต้าเปี๋ยวเจี่ย" ของหลิว เหวิน ตั้งแต่นั้นมา ผู้คนทั้งหลายนิยมเรียกหลิว เหวินว่า "ต้าเปี๋ยวเจี่ย"

แฟชั่นหมายถึงสมัยนิยม ส่วนสไตล์หมายถึงลักษณะตามยุคสมัยที่บ่งบอกความเป็นเอกลักษณ์ สไตล์ของการแต่งกายจะหมายถึงการแต่งกายที่เหมาะสมกับแต่ละบุคคลและโอกาส

ศิลปะในการแต่งกายของหลิว เหวิน สรุปแล้วคือ ทีเชิร์ตสีขาว กางเกงยีนส์ และรองเท้าเล่นบอล เธอเห็นว่า การแต่งกายควรตามสบาย คำนึงถึงประโยชน์ใช้สอยมากกว่า เสื้อผ้าเป็นสิ่งของที่บ่งบอกเอกลักษณ์ของคนโดยตรง มีแต่เสื้อชุดที่สวมใส่สบายที่สุด จึงจะสามารถสะท้อนให้เห็นถึงบุคลิกภาพและเสน่ห์ของแต่ละคนอย่างถูกต้อง แต่งกายให้ดูสะอาด เรียบร้อย ประณีต และเหมาะสมกับตนเอง ดีที่สุด

หากว่าต้องไปเข้าร่วมกิจกรรมกระทันหัน หลิว เหวิน แนะนำว่า เตรียมเสื้อสูทหรือเสื้อแจ็กเก็ตหนังดีกว่า โดยเฉพาะสตรีที่ทำงานในออฟฟิศ เตรียมเสื้อสูทสักตัวหนึ่งในออฟฟิศ หากว่ามีกิจกรรมอะไร ใส่กระโปรงสั้น ประกอบเสื้อสูทก็ดีแล้ว ส่วนเสื้อแจ็กเก็ตหนังเหมาะกับทุกฤดูกาล

นางแบบมีความรู้สึกไวต่อเสื้อผ้าและการแต่งกาย หลิว เหวิน ในฐานะนางแบบรู้สึกขัดแย้งไปหน่อย เธอชอบทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาว โดยเห็นว่า ฤดูร้อนเป็นฤดูที่อุดมไปด้วยสีสัน สามารถเปลี่ยนเสื้อตามใจชอบอย่างไม่หยุดยั้ง ส่วนฤดูหนาว ต้องหาอะไรที่อุ่นดีคลุมตัว หลิว เหวิน ชอบใส่เสื้อเสวเต้อร์เช่นกัน ส่วนยีนส์เป็นเสื้อผ้าแฟชั่นตลอด ไม่มีวันตกยคล้าสมัย