การใส่สเปเชียลเอฟเฟ็กระบบดิจิตอล

ห้องที่สามแสดงภาพยนตร์จีนในช่วงสงครามการปฏิวัติ ในห้องนี้มีการจัดแสดงภาพหายาก เครื่องแต่งกายของตัวละคร รวมถึงแบบจำลองนักแสดงชื่อดังเป็นหุ่นปั้นด้วยเรซิ่นที่เหมือนจริงจำนวนมาก ซึ่งมีรูปปั้นของโต่ง ฉุน รุ่ย ซึ่งมีชีวิตจริงๆ ในประวัติศาสตร์ เขาเกิดในปี 1929 เคยเป็นวีรบุรุษเยาวชนต่อต่านสงครามญี่ปุ่นมาก่อน และมาจบชีวิตในปี 1948 ขณะที่อายุเพียง 19 ปี แต่วีรกรรมของเขาก็ได้ถูกยกย่องมาจนถึงปัจจุบัน และวงการภาพยนตร์นำเอาวีระประวัติของเขามาสร้างหลายครั้ง แต่ที่ผู้คนจดจำได้มากที่สุดคือ ครั้งแรกที่นำแสดงโดย "จาง หลิง" จึงทำให้ชาวจีนทุกคนรู้จักและจดจำชายหน้าตาขึงขังในชุดทหารพรรคคอมมิวนิสต์ที่ชูมัดระเบิดอยู่เหนือศีรษะได้เป็นอย่างดี

เหตุการณ์ประวัติศาสตร์นี้ชาวจีนทุกคนรู้จักกันเป็นอย่างดี เพราะมีอยู่ในบทเรียนให้ท่องจำ โดยเรียกว่า "โต่ง ฉุน รุ่ย จ้า เตีย เป่า" เป็นเรื่องราวเกี่ยวนักรบผู้เก่งกาจที่เสียสละเสียในสงครามภายในประเทศระหว่างพรรมคอมมิวนิสต์และก๊กมิ่นตั๋ง โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในการโจมตีเมืองหลงฮวา กองพลน้อยที่เขาสังกัดอยู่ ถูกสั่งให้เข้าตีโรงเรียนมัธยมหลงฮวาซึ่งเป็นที่ซ่องสุมกำลังของฝ่ายก๊กมิ่นตั๋ง เขาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าทีมวางระเบิดหอปืนและป้อมสำเร็จไปแล้วหลายแห่ง เหลือเพียงที่เดียวเท่านั้น เขาได้ส่งลูกน้องไปวางระเบิด 2 ครั้งแต่ไม่สำเร็จ สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจทำเอง แต่การที่จะทำให้ป้อมระเบิดได้นั้น เขาก็ต้องสละชีพด้วย เพราะเขาจะต้องลอดเข้าไปใต้สะพานแล้วชูระเบิดให้ติดกับพื้นป้อม

โรงถ่ายที่สามารถคุมแสงสีได้ทุกอย่าง

สำหรับห้องที่สี่แสดงการสถาปนาและการพัฒนาของภาพยนตร์ในยุคจีนใหม่ และห้องที่ห้าแสดงภาพยนตร์จีนยุคใหม่หลังการปฏิรูปและเปิดประเทศ ทั้งสองห้องนี้มีการจัดแสดงอุปกรณ์ต่างๆ ในการถ่ายทำภาพยนตร์ ทั้งกล้องในยุคต่างๆ ไฟประกอบฉาก เมืองจำลอง และฉากแบบที่ถ่ายทำให้ห้อง ซึ่งใช่ระบบเสียง สี เสียง ช่วยทำให้บรรยากาศอกมาเหมือนจริง ทั้งแดดจ้า ฟ้าร้อง ฝนตก

นอกจากนี้ยังมีห้องที่จัดแสดงเกี่ยวกับฝ่ายศิลป์ของภาพยนตร์ โดยเริ่มตั้งแต่การเขียนสตอรี่บอร์ด การออกแบบเสื้อผ้า ฉาก และสเปเชี่ยลเอฟเฟ็กที่แสดงวิธีการแต่งหน้า ทั้งแต่งให้สวย เหมือนจริง และแบบที่เละเทะ เลือดตกยางออก ก็ทำออกมาได้อย่างสมจริงยิ่ง

ส่วนสำคัญในการถ่ายทำภาพยนตร์ที่สำคัญมากอีกอย่างหนึ่งคือ อุปกรณ์ประกอบฉากหรือพร็อพ ก็ถูกจัดแสดงไว้มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถ่ายทำภาพยนตร์ที่ย้อนยุค ฝ่ายอุปกรณ์ประกอบนี้ยิ่งทวีตวามสำคัญ เพราะต้องหาข้าวของที่เข้ากับยุคสมัยมาจัดฉาก อย่างในห้องนี้มีตัวอย่างรถลาก มีโรงถ่ายที่มีร้านรวงขายบุหรี่ ร้านขายผ้า ร้านขายเต้าหู้ มีบ้านที่ปิดบานเฟี้ยมไว้ แล้วมีกระดาษซึ่งมีข้อความการต่อต้านญี่ปุ่นปิดไว้แบบหลุดรุ่ย ซึ่งทั้งหมดนี้จำลองย่านการค้าสำหรับการสร้างภาพยนตร์จากนวนิยายชื่อดังของ "เหมา ตุ้น" เรื่อง "ร้านขายของตระกูลหลิน" ซึ่งเป็นเรื่องราวชีวิตชนบท หลังสงครามเซี่ยงไฮ้ ปี 1932 ซึ่งเป็นที่ควบคุมของก๊กหมิ่นตั๋ง และพวกศักดินาเก่า ประกอบกับเป็นช่วงที่ญี่ปุ่นกำลังบุก ซึ่งชาวบ้านในสมัยนั้นลำบากมาก สะท้อนถึงการค้าขายและชีวิตที่ยากลำบากของคนทั่วๆ ไป ที่ใช้ความพยายามต่างๆ ความอดทน ความอุตสาหะ แต่ก็ไม่สามารถอยู่รอดได้ จนคนรุ่นหลังได้ขึ้นมา และเอาบทเรียนของคนรุ่นพ่อเป็นแรงใจในการลุกขึ้นต้อต้านความอยุติธรรมทั้งหลาย ซึ่งเป็นภาพสะท้อนของการปฏิวัติภาคประชาชน