มณฑลกวางตุ้งตั้งอยู่ทิศใต้สุดของแผ่นดินใหญ่จีน มีพื้นที่กว่า 180,000 ตารางกิโลเมตร ทิศตะวันออกติดกับมณฑลฮกเกี้ยน ทิศเหนือเชื่อมกับมณฑลเจียงซีและมณฑลหูหนาน ทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองชนเผ่าจ้วงกวางสี ทิศใต้ติดริมทะเลหนานไห่ ทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของปากแม่นํ้าจูเจียงติดกับเขตบริหารพิเศษฮ่องกงและเขตบริหารพิเศษมาเก๊าตามลําดับ แหลมเหลยโจวซึ่งอยู่ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลอยู่ตรงกันข้ามกับมณฑลไหหลําโดยมีช่องแคบโฉงโจวกั้นกลาง จนถึงปลายปี 2008 ประชากรประจําในมณฑลกวางตุ้งมีจํานวน 95,440,000 คน เศรษฐกิจของมณฑลกวางตุ้งเจริญก้าวหน้า มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ เป็นแหล่งที่ผลิตที่สําคัญแห่งหนึ่งของจีน อาทิข้าว ผ้าไหม ใบชา นํ้าตาล ผลิตผลทางการประมง ผลไม้เขตโซนร้อน ยาสมุนไพรจีน ยางพารา นํ้ามันปิโตรเลียม เครื่องไฟฟ้า เสื้อผ้า ของเล่นเด็ก งาช้าแกะสลัก หยกแกะสลัก และเครื่องลายคราม มณฑลกวางตุ้งเป็นมณฑลที่มีเศรษฐกิจเข้มแข็งเป็นอันดับแรกของจีน อยู่ในแนวหน้าของการดําเนินการปฏิรูปเปิดประเทศสู่ภายนอก เมืองเซินเจิ้น จูไห่ และซั่นโถว(ซัวเถา)ในมณฑลกวางตุ้งเป็นเมืองนําร่องที่ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษ ซึ่งสร้างบรรยากาศที่ดีต่อการลงทุน สามารถดึงดูดทุนจากพื้นที่อื่นๆ ในประเทศจีนและต่างประเทศ กวางตุ้งมีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานและวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ โดยแบ่งเป็นวัฒนธรรมกวางตุ้ง วัฒนธรรมแคะและวัฒนธรรมแต้จิ๋ว มณฑลกวางตุ้งมีทรัพยากรการท่องเที่ยวมากมาย ภูเขาตันเสียซานซึ่งอยู่ทางภาคเหนือของมณฑลกวางตุ้ง ภูเขาซีเฉียวซานในทะเลหนานไห่ ภูเขาหลัวฝูซานในอําเภอปั๋วหลัวซึ่งอยู่ทางกลางของมณฑลกวางตุ้ง และภูเขาติ่งหูซานในเมืองเจ้าชิ่ง เป็นภูเขาที่ลือชื่อ 4 ลูกของมณฑลกวางตุ้ง โดยมีภูเขาตันเสียซานในเมืองเสากวนเป็นภูเขาที่มีชื่อเสียงอันดับแรก อีกทั้งเป็นสวนสาธารณะธรณีวิทยาโลก ที่ได้รับการคัดเลือกบันทึกเข้าอยู่ในรายชื่อมรดกโลกทางธรรมชาติ

(NL/Jiang/zheng)