醉青楼 ดื่มด่ำในหอนางโลม 范逸臣

作词:林乔作曲:李荣浩编曲:martin tang

檀色点唇 แต้มริมฝีปากด้วยสีจากต้นจันทน์

额间用鸳鸯黄淡淡的抹 แต้มสีเหลืองอ่อน ๆ แบบสีของนกยวนยางตรงกลางหน้าผาก

铜镜里岁月的轮廓 มองเห็นเค้าโครงใบหน้าของตนเองผ่านกระจกทองเหลือง

光线微弱 แสงไฟช่างริบหรี่นัก

拂烟眉勾描得颇有些多 เช็ดแป้งทาหน้าออก ดูเหมือนจะวาดคิ้วเข้มเกินไปหน่อย

剪裁成贴花的金箔 แผ่นทองที่ถูกตัดแต่งมาประดับบนใบหน้า

闪烁着诱人的独特光泽 ส่งแสงระยิบระยับ ยั่วยวนใจเป็นพิเศษ

再没有什么可以诉说 ไม่สามารถบ่นอะไรได้อีกแล้ว

自从跟随风尘而沦落 ตั้งแต่ตกต่ำลงมาเป็นนางโลม

假戏真做又有何不妥 การที่แยกไม่ชัดว่าอะไรคือการเล่นละคร อะไรคือเรื่องจริง ก็ไม่ได้ผิดอะไร

舞榭歌台即使是场梦 เวทีสำหรับเต้นระบำ แม้จะเป็นแค่ภาพลวงอันงดงาม

也无需去捅破 ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะไปทำลายมัน

青楼满座 สำนักนางโลม ผู้คนคึกคัก

只有风雨声在门外沉默 เมื่อเทียบกันแล้ว เสียงลมและฝนภายนอกฟังดูเงียบเชียบไปเลย

那姗姗来迟的我 ฉัน คนที่มาถึงอย่างช้า ๆ

尽管微醉却依旧倾城倾国 แม้จะเมาสุรานิด ๆ แต่ก็ยังดูงดงามจนหาใครเทียบมิได้

飘扬的彩绘披帛 เพียงแค่ผ้าไหมคลุมไหล่ที่ปักลวดลายสวยงามปลิวไปตามลม

就足以把所有的心全部都捕获 ก็เพียงพอที่จะครอบครองดวงใจของฉันทั้งหมด

全部都迷惑 เพียงพอที่จะทำให้ฉันหลงไหลไปกับมัน

青楼满座 สำนักนางโลม ผู้คนคึกคัก

只有风雨声在门外沉默 เมื่อเทียบกันแล้ว เสียงลมและฝนภายนอกฟังดูเงียบเชียบไปเลย

毛笔已蘸上了墨 พู่กันจีนจุ่มลงที่น้ำหมึก

正慢慢朝着宣纸写着什么 เธอกำลังจะเขียนอะไรลงบนกระดาษนะ

含苞欲放的花朵 สาวน้อยวัยเยาว์คนหนึ่ง เปรียบประดุจดั่งดอกไม้ตูม

在一阵往昔过后悄悄折落 ที่ร่วงหล่นลงมาตามกาลเวลา

谁能读懂的落寞 ใครจะเข้าใจความตกต่ำที่เธอประสบ

烛光也微弱 แสงเทียนช่างริบหรี่นัก

映红了夜色 ส่องแสงสว่างในค่ำคืนนี้

Nan/Lei