มณฑลเสฉวนทางภาคตะวันตกของจีนได้รับการขนานนามว่า  อู่ข้าวอู่น้ำ  มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล  มีทรัพยากรอุดมสมบูร์และมีภูเขาลำน้ำที่งามแปลกตามากมาย  วัฒนธรรมของมณฑลเสฉวนมีความมหัศจรรย์และประหลากล้ำ เข้มข้นไปด้วยลักษณะพิเศษของตน
        งิ้วเสฉวนเป็นงิ้วพื้นเมืองที่มีประวัติมานานกว่า 300 ปีแล้ว  ได้แพร่หลายในมณฑลเสฉวน  มณฑลยูนนานและมณฑลกุ้ยโจวทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน  ศิลปะการแสดงของงิ้วเสฉวนมีความประณีตงดงามและมีชีวิตชีวา  โดยเฉพาะศิลปะัการเปลี่ยนหน้า พ่นไฟและเบิกตาทิพย์อันมหัศจรรย์และยอดเยี่ยมของงิ้วเสฉวนเป็นที่เลื่องลือและชมชอบของผู้ชมอย่างยิ่ง  งิ้วเสฉวนนั้นได้รับอิทธิพลจากงิ้วพื้นเมืองของมณฑลเจียงซู  มณฑลอันฮุยและมณฑลส่านซีเป็นต้น  แล้วก่อรูปเป็นท่วงทำนองการขับร้องที่มีเอกลักษณ์ของตนขึ้น เนื่องจากความแตกต่างของท่วงทำนองการขับร้อง  งิ้วเสฉวนได้แบ่งเป็นสี่สำนักตามเขตท้องที่ที่แพร่หลายได้แก่  สำนักตะวันตกที่ถือท้องที่เวินเจียงทางตะวันตกของมณฑลเสฉวนเป็นใจกลาง  ซึ่งใช้ขิมที่เรียกว่า  หูฉิน เป็นเครื่องดนตรีบรรเลงที่สำคัญ  สำนักจือหยางที่ถือเมืองจือหยางทางภาคใต้ของมณฑลเสฉวนเป็นใจกลางได้รับอิทธิพลจากงิ้วพื้นเมืองของมณฑลเจียงซู  ถือท่วงทำนองการขับร้องเสียงสูงเป็นลักษณะเฉพาะ  สำนักเหนือได้รับอิทธิพลจากงิ้วพื้นเมืองของมณฑลส่านซีค่อนข้างมาก  ถือการขับร้องและเครื่องดนตรีประเภทดีดเป็นหลัก  และสำนักตะวันออกที่ถือเมือง จุงกิง เมือง
อุตสาหกรรมและพานิชยกรรมที่สำคัญที่สุดของมณฑลเสฉวนเป็นใจกลาง เนื่องจากคณะงิ้วพื้นเมืองประจำท้องที่ต่างๆทั่วประเทศต่างนิยมไปแสดงที่เมือง จุงกิง บ่อยๆ  ท่วงทำนองการขับร้องของงิ้วเสฉวนสำนักตะวันออกจึงได้รับอิทธิพลจากงิ้วพื้นเมืองประจำท้องที่ต่างๆและมีรูปแบบการแสดงหลากหลาย
        บทแสดงของงิ้วเสฉวนมีอยู่มากมาย และมีคุณค่าทางวรรณคดีค่อนข้างสูง  เล่ากันว่า  งิ้วเสฉวนมีบทแสดงเกี่ยวกับเรื่องสามก๊กและเลียตก๊กจำนวนนับไม่ถ้วน  บทแสดงเกี่ยวกับราชวงศ์ถางมีอยู่ 3000 เรื่อง  และบทแสดงเกี่ยวกับราชวงศ์ซ้องมีอยู่ 800 เรื่อง ในจำนวนนี้  มีอยู่หลายบทที่งิ้วเสฉวนนำมาแสดงเท่านั้น  งิ้วประเภทอื่นๆไม่แสดงกันแล้ว
       ศิลปะการแสดงของงิ้วเสฉวนมีพื้นฐานทางชีวิตความเป็นอยู่อันหนาแน่น   เนื่องจากศิลปะการแสดงของงิ้วเสฉวนมีความละเอียดประณีต  มีอารมณ์ขันสนุกสนานเพลิดเพลินและเข้มข้นไปด้วยกลิ่นไอของชีวิต  จึงได้รับความนิยมชมชอบจากมวลชนมาก  นักแสดงยังได้รังสรรค์ฝีมือการแสดงที่ดีเยี่ยมจำนวนหนึ่งเช่นการเบิกตาทิพย์  การแปรเปลี่ยนหน้า การลวดห่วงไฟและการซ่อนดาบเป็นต้น
       ศิลปะุการเปลี่ยนหน้าของงิ้วเสฉวนเป็นศิลปะพิเศษที่มีเฉพาะในงิ้วเสฉวนเท่านั้น  เป็นวิธีการแสดงของจินตนิยมอย่างหนึ่งที่แสดงออกถึงความคิดและอารมณ์ความรู้สึกในใจของตัวละคร  นักแสดงจะเปลี่ยนแปลงสีหน้าลักษณะต่างๆไปตามอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวบุคคลในบทแสดง  วิธีการเปลี่ยนหน้านั้นจะแบ่งเป็นสามวิธีคือ การลูบหน้า  เป่าหน้าและดึงผังหน้า
       วิธีลูบหน้าคือ  นักแสดงใช้สีน้ำมันทาลงบนใบหน้าในตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งที่กำหนดไว้ เวลาจะแปรเปลี่ยนหน้าก็ใช้มือลูบใบหน้า  ก็จะเปลี่ยนสีหน้าเป็นอีกสีหนึ่ง  ถ้าจะเปลี่ยนหน้าทั้งหน้า  ก็ให้ทาสีน้ำมันไว้ตรงหน้าผากหรือคิ้ว  แต่ถ้าจะเปลี่ยนเฉพาะใบหน้าส่วนล่าง  ก็ให้ทาสีน้ำมันไว้ตรงแก้มและจมูก
      วิธีเป่าหน้าเหมาะที่จะใช้กับเครื่องสำอางประเภทแป้งผงเท่านั้น  เช่นแป้งสีทอง แป้งสีหมึกและแป้งสีเงินเป็นต้น ก่อนแสดง  นักแสดงจะเอาแป้งบรรจุไว้ในกล่องใบเล็กๆใบหนึ่ง  แล้วนำไปวางไว้บนเวทีที่ผู้ชมมองไม่เห็น  ครั้นเวลาแสดง  นักแสดงจะทำท่ารำที่ฟุบตัวลงกับพื้น  แล้วถือโอกาสก้มหน้าลงใกล้กล่องที่วางซ่อนไว้  และเป่าแป้งในกล่อง  แป้งก็จะฟุ้งขึ้นมาปะหน้า  หน้าของนักแสดงก็จะเปลี่ยนเป็นสีอื่นไป
      วิธีดึงผังหน้าเป็นวิธีแปรเปลี่ยนหน้าที่สลับซับซ้อนที่สุด  ก่อนการแสดง  นักแสดงจะประดิษฐ์ผังหน้าโดยวาดหน้าในรูปลักษณะต่างๆลงบนผ้าแพร  แล้วตักเป็นรูปหน้าให้เรียบร้อย  ผังหน้าแต่ละรูปผูกด้วยเส้นไหมเส้นหนึ่ง แล้วเอาผังหน้าแต่ละรูปนี้ปิดซ้อนลงไปบนหน้า  ส่วนเส้นไหมนั้นก็ผูกติดไว้กับเสื้อของผู้แสดงตรงที่ที่นักแสดงรู้สึกว่าสะดวกมือและไม่เป็นที่สังเกตของผู้ชม  เวลาแสดง  นักแสดงก็จะดึงผังหน้าลงทีละรูปที่ละรูปโดยใช้ท่ารำต่างๆช่วยอำพราง  

       ผู้ที่มีโอกาสชมศิลปะการเปลี่ยนหน้าของงิ้วเสฉวนกับตามาแล้วต่างก็ชมไม่ขาดปากว่า  อัศจรรย์จริงๆ