สวัสดีครับคุณผู้ฟังที่รัก กลับมาพบกันอีกครั้งในรายการรื่นรมย์ชมจีน กับผมณัฏฐา จุลพรหมครับ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมได้พาท่านผู้ฟังไปเที่ยวยังจัตุรัสเทียนอันเหมิน เพื่อร่วมชมพิธีเชิญธงชาติจีนลงจากยอดเสากันนะครับ สัปดาห์นี้ผมยังรอท่านผู้ฟังอยู่ที่เทียนอันเหมินอยู่ครับ เพลงที่ท่านได้ฟังไปนั้นเป็นเพลงชาติจีนครับ เดิมชื่อ "เพลงมาร์ชกองทหารอาสา" () ประพันธ์เนื้อร้องโดยเถียนฮั่น () และประพันธ์ทำนองโดยเนี่ยเอ่อร ์() ในปี ค.ศ. 1935 ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับ ประชาชนทั้งชาติได้ร่วมแรงร่วมใจต้านข้าศึกด้วยความองอาจกล้าหาญ

เนื้อเพลงมีความหมายลึกซึ้ง ไพเราะจับใจ และช่วยสร้างพลังใจ ความฮึกเหิม ความรักชาติ ยอมสละชีวิตและเลือดเนื้อเป็นชาติพลี แฝงพลังแข็งแกร่งให้ธำรงอยู่ในจิตและวิญญาณของประชาชนทั้งชาติ เป็นเครื่องเตือนใจให้ประชาชาติจีนไม่ลืมภาวะอันวิกฤตในอดีตของประเทศชาติ แม้จะมีชีวิตสุขสบายในยามสันติแล้ว ส่วนท่วงทำนองและจังหวะก็มีความเร้าใจ และองอาจผึ่งผายครับ

เอาละครับท่านผู้ฟัง ขณะนี้ธงชาติได้ถูกเชิญลงจากยอดเสาแล้ว วิธีการเก็บธงชาติจีนต่างจากของไทยนะครับ เพราะของไทยเมื่อนำธงชาติลงแล้วก็จะพับแล้ววางไว้บนพาน เชิญไปเก็บยังสถานที่มิดชิด แต่ธงชาติจีน จะนำธงมาประดับไว้กับคันธงเล็กครับ แล้วใช้วิธีขมวดธงให้แนบติดกับคันธงครับ

เมื่อเชิญธงลงแล้วก็จะเชิญไปไว้ในพลับพลาเทียนอันเหมินนะครับ เมื่อเราทอดสายตาตามกองทหารที่กำลังเดินข้ามถนนฉางอานอยู่นั้น ผมก็เหลือบไปเห็นตราแผ่นดินจีนซึงประดับอยู่หน้าพลับพลาเทียนอันเหมิน เป็นตราแผ่นดินที่สวยงามและมีความหมายดียิ่งครับ

ตราแผ่นดิน () ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นรูปวงกลมล้อมด้วยรวงข้าวและฟันเฟือง ตรงกลางเป็นรูปพลับพลาเทียนอันเหมิน() ภายใต้รัศมีดาว 5 ดวง

ตราแผ่นดินจีนนี้ ได้มีการประกาศเชิญชวนให้ประชาชนส่งแบบเข้าประกวดเช่นเดียวกับแบบธงชาติครับ ซึ่งก็มีผู้สนใจส่งเข้าประกวดมากมายกว่าพันแบบ แต่ไม่มีแบบใดได้รับคัดเลือกเลย ในที่สุดคณะกรรมการได้ขอความเห็นจากทุกวงการและก็มีมติว่า ควรจะกำหนดรูปแบบขึ้นมาว่าต้องประกอบด้วยพลับพลาเทียนอันเหมิน ฟันเฟือง รวงข้าวสาลี และรวงข้าวเจ้า ในภาพเดียวกันและมอบให้ศาสตราจารย์เกาจวง แห่งมหาวิทยาลัยชิงหวา เป็นผู้ออกแบบอย่างที่เราเห็นกันในปัจจุบันครับ จากนั้นมาเราก็จะได้เห็นตราแผ่นดินจีนคู่กับธงชาติจีนอยู่เสมอครับ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ราชการ หรือสถานทูตจีนในประเทศต่างๆครับ

ท่านผู้ฟังครับ ถึงตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงเด็กหญิงชาวจีนตัวเล็กๆอายุ 8 ขวบ คนหนึ่งครับ เธอชื่อว่าน้องซินโหย้ เธอไม่ได้อยู่ที่กรุงปักกิ่งครับ แต่ด้วยใจรักชาติของน้อง แม้ว่าน้องจะเจ็บป่วยจะกระทั่งดวงตาทั้งสองข้างมืดสนิท ก็ขอเพียงสักครั้งหนึ่งในชีวิตได้เข้ามาร่วมชมพิธีเชิญธงที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน แม้น้องจะเป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆแต่ก็ได้สะท้อนจิตใจแห่งความรักชาติไว้อย่างเต็มเปี่ยม ฟังแล้วน่าชื่นใจนะครับ ธงชาติ เพลงชาติ และตราแผ่นดิน จึงไม่ใช่เพียงแค่สัญลักษณ์ของชาติเท่านั้นครับ แต่หมายถึงศูนย์รวมจิตใตของประชาชาติจีนอีกด้วยครับ

ท่านผู้ฟังครับ ตอนนี้พระอาทิตย์ลับฟ้าไปแล้วครับ อากาศก็เริ่มจะเย็นลงแล้ว ประชาชนที่มาเฝ้าชมพิธีอย่างเนืองแน่นเมื่อสักครู่ต่างทยอยกันกลับบ้านแล้วครับ ผมเองก็คงต้องกลับบ้านแล้วเหมือนกันครับ เพราะหากอยู่ดึกกว่านี้คงต้องหนาวขึ้นเรื่อยๆครับ หากท่านผู้ฟังมีข้อคิดเห็นหรือเรื่องราวประทับใจเกี่ยวกับจีน ส่งมาร่วมแลกเปลี่ยนกันได้ในรายการโดยตรงกับผมที่ njcri@yahoo.com นะครับ สำหรับวันนี้คงต้องแยกจากท่านผู้ฟังที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน สัปดาห์หน้ากลับมาพบกันอีกครั้งนะครับ สวัสดีครับ