เมื่อวันที่ 12 เดือนพฤษภาคม แผ่นดินไหวขนาด 8 ริกเตอร์เกิดขึ้นที่มณฑลเสฉวนหนูได้เห็นภาพการช่วยผู้ประสบภัยแล้ว สะเทือนใจมากและอดน้ำตาไหลไม่ได้

ในช่วงแผ่นดินไหวมีคนหลายหมื่นถูกฝังภายใต้ซากปรักหักพัง เมื่อทหารเข้าไปช่วยคนที่ยังมีชีวิต พวกเขาสะเทือนใจที่เห็นสภาพเลวร้ายเช่นนั้น โดยเฉพาะช่วยเด็กที่ถูกฝัง เมื่อได้ยินเด็กพูดว่าช่วยด้วย ช่วยด้วยด้วยเสียงเบา ๆ ที่เต็มไปด้วยความหวังที่จะรอดชีวิตได้ ใครจะไม่ตรอมใจเมื่อได้เห็นเด็กที่เสียชีวิตแล้ว แต่ยังจับปากกาไว้มั่น ทหารหนุ่มเหล่านั้นก็น้ำตาไหล มีพลทหารคนหนึ่งพยายามช่วยเด็กที่ถูกฝัง ขณะที่ยังเหลือแค่คนเดียว ไม้ขื่อก็กำลังจะตกลงมา ทหารคนนั้นจึงจะวิ่งเข้าไปช่วย แต่คนอื่นดึงเขาไว้บอกว่าช่วยไม่ได้แล้ว ถ้าเข้าไปจะเสียชีวิตทั้งสองคน ทหารคนนั้นจึงนั่งยอง ๆ ร้องไห้และขอร้องไม่หยุดว่า " ให้ผมเข้าไปช่วยเถอะ " แต่ในสภาพเช่นนั้นทุกคนก็ไม่มีทางอื่นได้แต่มองดูเด็กคนนั้นเสียชีวิตด้วยตาของตนพลางน้ำตาไหล ระหว่างการช่วยผู้ประสบภัย เรื่องราวเช่นนี้เกิดบ่อย ๆ และก็ยังมีทหารหลายร้อยคนเสียชีวิตเมื่อช่วยผู้อื่น

หนูเคารพทหารเหล่านั้นมาก ในสภาพร้ายแรงขนาดนั้นไม่มีใครบ่นว่าเหนื่อย ทุกคนก็พยายามช่วยชีวิตผู้อื่นอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคนไห้มากเท่าที่ทำได้ ไม่ได้คำนึงถึงอันตรายที่จะมาถึงตน ทุกครั้งที่เห็นภาพนี้หนูก็ยิ่งส่งกำลังใจหนุนพวกเขา

หนูต้องพูดว่าทหารเหล่านั้นน่าเคารพทีเดียว น้ำใสใจจริงที่พวกเขาแสดงทำให้พวกเราทุกคนสะเทือนใจมาก ทุกครั้งที่ประเทศเราประสบภัยธรรมชาติก็จะเห็นทหารของเราเข้าไปช่วยเหลือ

หนูขอแสดงความคารวะอย่างยิ่งต่อทหารเหล่านั้นทุกคน