เวลา 14.28 น ของวันที่ 12 พฤษภาคมตามเวลาปักกิ่ง มณฑลเสฉวนของจีนเกิดแผ่นดินไหวที่วัดแรงสั่นสะเทือนได้ 8.0 ริกเตอร์ มีศูนย์กลางอยู่ที่อำเภอเวิ่นชวน หลังจากนั้น ยังเกิดแผ่นดินไหวตามมาอีกเป็นพัน ๆ ครั้ง จนถึงวันที่ 30 พฤษภาคมนี้ มีผู้เสียชีวิตแล้ว 68858 คน และมีผู้สูญหายไปเกือบสองหมื่นคน

หลังจากแผ่นดินไหวเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ชั่วโมง นายเวินเจียเป่า นายกรัฐมนตรีจีนในฐานะผู้บัญชาการงานกู้ภัยแผ่นดินไหวก็มาถึงเขตประสบภัย ท่านสั่งการแก่ข้าราชการท้องถิ่นว่า " ขอแต่มีความหวังนิดเดียว เราก็จะใช้ความพยายามร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ทอดทิ้งเด็ดขาด " ในขณะเดียวกัน ทหารจีนจำนวนหนึ่งแสนคนก็เข้าร่วมการกู้ภัยแผ่นดินไหวครั้งนี้ ประชาชนจีนต่างพากันบริจาคเงินและสิ่งของต่าง ๆ ให้ผู้ประสบภัย

เพื่อแสดงความไว้อาลัยอย่างสุดซึ้งของประชาชนทั่วประเทศที่มีต่อผู้เสียชีวิตในแผ่นดินไหว คณะรัฐมนตรีประกาศว่า วันที่ 19-21 พฤษภาคมนี้จัดเป็นวาระเศร้าโศกแห่งชาติจีน ระหว่างช่วงนี้หน่วยงานทั้งในและต่างประเทศลดธงครึ่งเสาเพื่อไว้อาลัย ยุติกิจกรรมบันเทิงทั้งหมด ตั้งแต่เวลา 14.28 น ของวันที่ 19 พฤษภาคมซึ่งเป็นวันครบรอบ 1 สัปดาห์ที่แผ่นดินไหวเกิดขึ้น ประชาชนจีนทั่วประเทศยืนไว้อาลัย 3 นาที

เมื่อได้ทราบข่าวนี้ ผมก็ตั้งใจว่า บ่ายวันที่ 19 ผมจะต้องไปจัตุรัสเทียนอันเหมินเพื่อร่วมไว้อาลัยต่อผู้เสียชีวิตในแผ่นดินไหว วันนั้นผมขี่จักรยานไป ระหว่างทางผมได้เห็นสถานที่ต่าง ๆ ไม่ว่าหน้าพลับพลาซินหวาเหมินซึ่งเป็นประตูหน้าทำเนียบรัฐบาลจีน กระทรวง ธนาคาร โรงเรียน ร้านค้าและบริษัทต่าง ๆ ล้วนลดธงครึ่งเสาเพื่อไว้อาลัย นับแต่สาธารณรัฐประชาชนจีนสถาปนาขึ้นเป็นต้นมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รัฐบาลจีนลดธงครึ่งเสาเพื่อไว้อาลัยแก่ประชาชนจีนผู้เสียชีวิต แสดงว่ารัฐบาลจีนเคารพต่อคุณค่าของชีวิต และแสดงถึงนโยบายการปกครองของรัฐบาลจีนที่ " ถือประชาชนเป็นที่ตั้ง "

เมื่อไปถึงจัตุรัสเทียนอันเหมิน ผมเห็นชาวจีนนับแสนคนชุมนุมกันอยู่แล้ว และยังมีคนมากมายเข้ามาโดยไม่ขาดสาย สภาพเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นนานแล้ว ทุกคนมีอาการเคร่งขรึม ยังมีหลายคนสวมเสื้อสีดำ สวมแว่นกันแดดและติดดอกไม้สีขาวบนหน้าอก

เวลา 14.28 น เสียงหวูดทางอากาศดังขึ้นรอบจัตุรัสเทียนอันเหมิน ในขณะเดียวกัน รถยนตร์ที่ผ่านไปมาก็หยุดโดยอัตโนมัติ คนขับรถพากันกดแตรรถ แล้วทุกคนก้มศีรษะยืนสงบนิ่งไว้อาลัยต่อผู้เสียชีวิต

3 นาทีต่อมา เมื่อพิธีการไว้อาลัยสิ้นสุดลง คนที่อยู่ในจัตุรัสเทียนอันเหมินไม่ยอมจากไป คนส่วนใหญ่ตะโกนร่วมกันว่า " จีนสู้ ๆ เสฉวนสู้ ๆ เวิ่นชวนสู้ ๆ " แล้วก็ร้องเพลงชาติจีนขึ้น เมื่อเห็นเช่นนี้ ผมก็อดหลั่งน้ำตาไม่ได้ ผมใช้เครื่องถ่ายวิดีโอบันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ ขณะนั้นผมรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นชาวจีน แล้วผมก็เชื่อมั่นว่า ประชาชนจีนจะย่อมเอาชนะภัยธรรมชาติ สร้างที่อยู่อาศัยขึ้นใหม่และดำรงชีวิตเพื่อพัฒนาประเทศชาติให้สถาพรสืบไปได้