สวัสดีค่ะ ท่านผู้ฟังที่เคารพ พบกับรายการสัมผัสชีวิตจีนอีกครั้ง รายการวันนี้จะพาท่านผู้ฟังไปชิมเครื่องดื่มอย่างหนึ่งของเมืองหลินถุง มณฑลสั่นซี คือเหล้าข้าวเหนียว ภาษาจีนเรียกว่าเหลาเจา เหล้าข้าวเหนียวเมืองหลินถุงทำจากน้ำพุร้อนที่ภูเขาลี่ซัน มีรสชาติเข้มข้น อมเปรี้ยวอมหวาน เวลาดื่มจะดื่มเลยก็ได้ ต้มกับไข่หรือดอกกุ้ยแล้วค่อยดื่มก็ได้ เป็นเครื่องดื่มพื้นเมืองที่ขึ้นชื่อของเมืองหลินถุง

ท่านผู้ฟังคะ เมื่อกล่าวถึงที่มาของเหล้าข้าวเหนียวของเมืองหลินถุง เราคงต้องย้อนไปถึงสมัยราชวงศ์ถัง ในรัชสมัยถังหมิงหวง วันหนึ่ง จักรพรรดิถังหมิงหวงกับพระสนมหยางกุ้ยเฟย สนมเอกที่จักรพรรดิโปรดที่สุดเสด็จไปลี่ซันเพื่อสรงน้ำที่น้ำพุร้อนภูเขาลี่ซัน เมื่อสรงน้ำเสร็จแล้ว พระสนมหยางกุ้ยเฟยก็เสด็จเที่ยวภูเขาลี่ซัน และระหว่างทางได้เสวยเหล้าข้าวเหนียวที่ร้านขายเหล้าแห่งหนึ่ง ปรากฏว่าพระสนมหยางกุ้ยเฟยโปรดมาก และประทานดอกกุ้ยหนึ่งก้านให้เจ้าของร้านด้วย เจ้าของร้านแช่ดอกกุ้ยก้านนั้นในถังน้ำถังหนึ่ง ร้านขายเหล้าร้านนั้นก็มีกลิ่มหอมอบอวลไปทั้งร้าน แม้แต่เหล้าข้าวเหนียวของร้านนี้ก็กอมกลิ่มดอกกุ้ยด้วย นับแต่นั้นมา ร้านขายเหล้าร้านนี้ก็มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว แต่่พระสนมหยางกุ้ยเฟยไม่ทรงทราบว่า เหล้าข้าวเหนียวอร่อยเช่นนี้มีที่มาเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิถังหมิงหวงด้วย

สมัยจักรพรรดิถังหมิงหวงเพิ่งครองราชย์ไม่นาน พระองค์เคยตรัสให้สร้างพระราชวังชั่วคราวใหญ่โตหรูหราที่ภูเขาลี่ซัน ช่างก่อสร้างฝีมือดี ๆ จำนวนมากถูกเกณฑ์ไปทำงานที่เมืองหลินถุง ที่ตั้งของภูเขาลี่ซัน เพื่อประกันการขนส่งหินสำหรับก่อสร้างพระราชวังชั่วคราว จักรพรรดิตรัสให้แจกข้าวแก่ครอบครัวที่ตั้งอยู่ระหว่างทางไปเมืองหลินถุงครอบครัวละ 2 ชั่งต่อวัน ข้าวเหล่านี้จะมอบให้แรงงานขนหินก่อสร้างโดยเฉพาะ เล่ากันว่า ช่วงนั้นกำลังเป็นฤดูร้อน ที่ชานเมืองหลินถุง มีปู่ย่าคู่หนึ่งก็ได้รับข้าวสองชั่งเหมือนกัน พอฟ้าสาง ปู่ย่าคู่นี้ก็ก่อไฟหุงข้าวให้แรงงานขนหิน ยังไม่ถึงเที่ยงข้าวก็สุกเรียบร้อยแล้ว แต่วันดีคืนดีเริ่มมีฝนตกหนักมาก เม็ดฝนใหญ่เท่าเม็ดถั่วเหลืองทีเดียว พวกเขานี้คอยไปคอยมาก็ไม่เห็นแรงงานขนหินมา ทั้งสองกังวลใจมาก เพราะอากาศร้อนมาก เวลานานเข้า ข้าวก็จะบูด แรงงานขนหินเหล่านั้นกินแล้วก็จะท้องเสียแน่ ๆ แต่พอดีมีขอทานผมหงอกคนหนึ่งเข้ามาในบ้านปู่ย่าคู่นั้น ทั้งสองเห็นท่าทางขอทานคนนั้นแล้วสงสารมาก จึงตักข้าวที่นึ่งสุกหนึ่งถ้วยให้ขอทานกิน ขอทานคนนั้นกินอิ่มแล้วดูหน้าคนทั้งสองเหมือนมีเรื่องกังวลใจ ก็ถามว่ามีเรื่องอะไรให้ช่วยไหม ปู่ย่าเล่าเรื่องจบแล้ว ขอทานคนนั้นยิ้มน้อย ๆ แล้วก็บอกว่าไม่ต้องกังวลหรอก จากนั้นก็นำลูกแป้งข้าวหมากสองสามลูกจากถุงของตนและมอบให้พวกเขา พร้อมบอกให้ผสมกับข้าวที่นึ่งสุกให้เข้ากัน ข้าวก็จะไม่เสีย ปู่ย่าคู่นั้นถึงแม้จะสงสัยนิด ๆ แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นจึงทำตามคำพูดของขอทาน เมื่อพวกเขาทำเสร็จแล้วขอทานคนนั้นก็หายไป สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ ข้าวนั้นวางไว้สองวันแล้วแต่ก็ไม่เสีย กลับหอมกลิ่นเหล้า เมื่อแรงงานขนหินมาถึงบ้านพวกเขา กินข้าวที่ทั้งสองเตรียมแล้วล้วนแต่ชมว่าอร่อยหอม และถามว่าปรุงอย่างไร ข้าวจึงอร่อยเช่นนี้ ปู่ย่าคู่นั้นก็เล่าตามความจริง พวกแรงงานฟังแล้วแปลกใจมาก คนหนึ่งพูดว่า ข้าวนี้ไม่ธรรมดา เราตั้งชื่อให้หน่อยดีำกว่า ดูข้าวนี้เหมือนเศษเต้าหู้และหอมกลิ่นเหล้าด้วย เรียกว่าเหลาเจาแล้วกัน ท่านผู้ฟังคะ คำว่าเหลาในภาษาจีนหมายถึงเหล้า ส่วนคำว่าเจาหมายถึงเศษเต้าหู้ ปู่ย่าฟังแล้วก็ชอบชื่อนี้ นับแต่นั้นมาคนทั้งสองก็เริ่มทำกิจการขายเหลาเจาซึ่งก็คือเหล้าข้าวเหนียวนั่นเอง และเมื่อพระสนมหยางกุ้ยเฟยเสวยแล้วก็โปรดมาก เหล้าข้าวเหนียวของเมืองหลินถุงจึงค่อย ๆ มีชื่อเสียงขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเครื่องดื่มพื้นเมืองที่ขึ้นชื่อที่สุดอย่างหนึ่งของจีน

ท่านผู้ฟังคะ อาหารเอร็ดอร่อยที่เรารับประทานกันทุกวันนั้น เราคงไม่เคยคิดเลยว่า อาหารนี้ทำขึ้นอย่างไรหรือมีที่มาอย่างไร อาหารอร่อย ๆ บางอย่างเป็นของพ่อครัวฝีมือเยี่ยม แต่ก็มีบางอย่างที่คนธรรมดาทำขึ้นมาโดยบังเอิญ เหล้าข้าวเหนียวจีนก็เป็นเครื่องดื่มที่ปู่ย่าคนธรรมดาผลิตโดยบังเอิญไม่ใช่หรือคะ สำหรับรายการวันนี้หมดเวลาลงเพียงเท่านี้ พบกันใหม่สัปดาห์หน้าในรายการสัมผัสชีวิตจีน สวัสดีค่ะ