สิงห์สำริด                                  ทัวร์ไทยไม่กลัวหนาว

สวัสดีครับท่านผู้ฟังที่เคารพ พูดถึงวัดโบราณอายุนับหลายร้อยปีในกรุงปักกิ่งนั้นมีอยู่หลายแห่ง แต่มีเพียงแห่งเดียวที่สร้างขึ้นจากการหลอมรวมของสถาปัตยกรรมสี่สัญชาติ นั่นก็คือ วัดลามะ หรือ ยงเหอกง วัดลามะที่ใหญ่ที่สุดในกรุงปักกิ่ง และถูกสร้างมากว่า 400 ปี

การเดินทางโดยรถไฟฟ้าใต้ดินมายังวัดลามะนั้นง่ายแสนง่าย เพียงแค่เลือกขึ้นรถไฟสายที่ 2 ให้ได้ และคอยเงี่ยหูฟังเสียงบอกสถานีจากคอมพิวเตอร์ในรถเท่านั้น ท่านก็จะไม่มีวันลงผิดป้าย เจ้าของเสียงหน้าตาเป็นอย่างไร ผมไม่อาจจินตนาการได้ แต่น้ำเสียงของเธอนั้นฟังชัดเจน ทั้งที่เป็นภาษาอังกฤษและภาษาจีน โดยภาษาอังกฤษนั้นสำเนียงอเมริกันชัดแจ๋ว ขนาดชื่อสถนที่เป็นชื่อจีนชัดๆ เธอยังออกเสียงเป็นสำเนียงฝรั่งเลย และที่สำคัญรถไฟฟ้าใต้ดินสายที่ 2 เป็นเพียงสายเดียวในปักกิ่งที่วิ่งเป็นวงกลม เมื่อลงไปถึงสถานีแล้ว จะเลือกขึ้นรางฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวาก็ล้วนนำท่านไปถึงยังวัดลามะได้ทั้งสิ้น

บ่ายในวันที่ปักกิ่งทึมเทาไปกับบรรยากาศหนาวเหน็บในอุณหภูมิแตะเลขศูนย์ไม่ได้ทำให้ผมย่อท้อที่จะได้ไปทำความรู้จักกับวัดลามะโบราณที่มีอายุมากที่สุดและรักษาไว้ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุดในปักกิ่ง

เมื่อโผล่ขึ้นมาจากสถานีใต้ดิน ผมพยายามมองหาวัดเท่าไหร่ก็ไม่เคย แต่พอหันไปมองที่ปากทางลงสถานีที่เพิ่งเดินขึ้นมาจึงถึงบางอ้อ เพราะตัวสถานีเป็นส่วนหนึ่งของวัด และเมื่อพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว จึงตระหนักได้ว่าที่ตรงนี้เป็นด้านหลังของวัด ดังนั้นผมจึงต้องเดินอ้อมไปอีกทางหนึ่ง เลาะเลียบกำแพงสูงใหญ่สีแดงเลือดนก สักพักจึงเห็นป้ายเขียนไว้ว่าอีก 150 เมตร จึงจะถึงประตูทางเข้า

อากาศวันนั้นขมุกขมัว ไม่รู้ว่าเพราะความกดอากาศต่ำที่นำหมอกมา หรือเพราะควันธูปที่ลอยกรุ่นออกมาจากวัดอยู่ตลอดเส้นทาง ผ่านร้านขายธูปเทียนที่เรียงรายอยู่สองข้างทางไปเท่าในระยะที่ป้ายบอกไว้ ก็มาถึงทางเข้า

แผนผังของวัดลามะนี้ทอดยาวเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าจากใต้ไปเหนือ ทางเข้าหลักทางทิศใต้นั้นมีลานจอดที่รถทัวร์แน่นขนัด แสดงให้เห็นถึงความคึกคักแม้ไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยว อีกทั้งอากาศหนาวเหน็บและเศรษฐกิจฝืดเคือง แต่ก็ไม่ได้กระทบกับการท่องเที่ยวของวัดลามะ ที่ประมาณการณ์จำนวนผู้เข้าชมอยู่ที่ปีละ 1 ล้านคนเป็นอย่างต่ำ

           โถงทางเดินต้นไม้ ก่อนเข้าประตูวัด         อีกมุมแห่งความศรัทธา