ภัยแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นที่มณฑลเสฉวนของจีนเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคมปี 2008 มีศูนย์กลางแผ่นดินไหวที่เขตชุมชนชาวชนชาติเชียง (Qiang) เป็นเหตุให้ศิลปินพื้นบ้านของชนชาติเชียงเสียชีวิตไปส่วนหนึ่ง หมู่บ้านหลายแห่งก็ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง ซึ่งส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อวัฒนธรรมดั้งเดิมของชนชาติเชียง ขณะนี้ เวลาผ่านไป 1 ปี ผลการอนุรักษ์วัฒนธรรมชนชาติเชียง รวมถึงบูรณะสร้างสรรค์ดำเนินการถึงไหนแล้ว ดิฉันจะรายงานให้ทราบค่ะ

(เสียงประกอบที่ 1 เสียงเพลงชนชาติเชียง......)

เสียงร้องที่ท่านกำลังฟังอยู่นี้เป็นเสียงของหวาง เจิ้นฟาง ชาวชนชาติเชียงวัย 44 ปี อาศัยอยู่หมู่บ้านอี๋ว์จื่อซี ตำบลอิ้งซิ่ว มณฑลเสฉวน เธอไม่เพียงแต่ถนัดในการร้องเพลงประจำชนชาติเท่านั้น หากยังมีฝีมือในการเย็บปักถักร้อยของชนชาติเชียงอีกด้วย เช่น แผ่นรองร้องเท้า ผ้าโพกศรีษะ ผ้าคาดเอว และผ้าคลุมไหล่ เป็นต้น ซึ่งล้วนเป็นลวดลายเอกลักษณ์พิเศษของชนชาติเชียง ฝีมือเหล่านี้เธอเรียนรู้ด้วยตนเอง ไม่ได้มีครูสอนให้แต่อย่างใด เธอจึงเปรียบเสมือนแสงแห่งความหวังในการสืบสานวัฒนธรรมชนชาติเชียง

(เสียงประกอบที่ 2 เสียงของหวัง เจิ้นฟาง......)

"ดิฉันไม่ได้เรียนแม้แต่น้อย คือ กลับไปเยี่ยมผู้เฒ่าผู้แก่ในวันอาทิตย์ เห็นท่านทำอย่างไร ดิฉันก็ทำตาม ผู้เฒ่าผู้แก่ไม่ค่อยมีความรู้มากเท่าไร เพียงบอกแต่ว่า ให้เธอลองนับจำนวนเข็มเอาก็จะทราบแล้วว่าลายต่างๆ เริ่มที่ตรงไหน และก็จะเข้าใจว่าปักยังไง ซึ่งไม่ต้องสอนเลย เรียนง่ายมาก"

ชนชาติเชียงเป็นหนึ่งในชนชาติที่เก่าแก่ของจีน มีประวัติยาวนานกว่า 3,000 ปีมาแล้ว ในสมัยโบราณ ชาวชนชาติเชียงส่วนใหญ่อาศัยอยู่ที่บริเวณชายแดนทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ต่อมาค่อยๆ ย้ายไปที่มณฑลเสฉวน ชาวชนชาติเชียงนิยมสร้างบ้านหินในบริเวณไหล่ภูเขา จนได้สมญานามว่า "ชนชาติที่อยู่บนปุยเมฆ" อาคารรูปทรงป้อมๆ ของชนชาติเชียงมีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมของจีนและของโลก นอกจากนี้ เสื้อผ้าอาภรณ์ นาฏศิลป์ และดนตรีของชนชาติเชียงก็ล้วนมีเอกลักษณ์ประจำชนชาติที่แจ่มชัด

ภายหลังภัยแผ่นดินไหว "12 พฤษภา" ปี 2008 รัฐบาลส่วนกลาง ทางการท้องถิ่นและองค์กรภาคประชาชนก็เริ่มจัดตั้งทีมงานสำรวจความเสียหายเขตประสบภัย และร่างข้อเสนอเกี่ยวกับการอนุรักษ์วัฒนธรรมชนชาติเชียง ทั้งเขตชุมชน โบราณวัตถุ โบราณสถาน และผู้สืบสานงานศิลปะ โดยการสนับสนุนจากการคลังส่วนกลาง