สวัสดีครับท่านผู้ฟัง สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวในอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งปกติแล้วถ้าผมเลือกได้ก็จะไม่เข้าร่วมด้วย นั่นก็คือ การเที่ยวแบบคณะทัวร์ เพราะว่าผมเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่กับกฎเกณฑ์และตารางการเดินทางต่างที่กำหนดเวลาไว้อย่างแน่นอนแน่นเอี้ยดตลอดทั้งวัน จนเราไม่สามารถกระดิกไปไหนเองได้ และที่สำคัญไม่อยากไปซื้อของที่ทางทัวร์จัดไว้

การพาคณะทัวร์ไปซื้อของนั้นเป็นเอกลักษณ์ของการท่องเที่ยวในประเทศจีนโดยเฉพาะเลยทีเดียว ซึ่งมักจะระบุไว้ในการเดินทางวันท้ายๆ และการซื้อของแบบนี้ ไม่ใช่ให้เราไปเดินทอดน่องเลือกเอาตามใจชอบนะครับ แต่ต้องเข้าไปนั่งฟังบรรยายกันอย่างจริงจัง ดูการสาธิต และการหว่านล้อมต่างๆ และจบลงด้วยการซื้อสินค้าไปคนละกี่มากน้อยก็แล้วแต่กำลังทรัพย์และความใจอ่อน โดยเฉพาะทัวร์ไทยนั้นหลายคนซื้อเพราะความเกรงใจ ซึ่งเป็นนิสัยเฉพาะของคนไทย ที่ทางเจ้าของทัวร์และไกด์คงจับทางได้เป็นอย่างดี

    แว่นตา-สินค้าที่ชาวคณะซื้อกันมากที่สุด                ลูกทัวร์กำลังเลือกลูกปัด

ผมเคยเจอมาแล้วครั้งหนึ่งตอนได้มีโอกาสมาเที่ยวที่คุนหมิงและแชงกรีล่าเมื่อหลายปีก่อน ไกด์ที่อยู่ด้วยกันมาหลายวัน พูดด้วยความเกรงใจว่าไม่ต้องซื้อก็ได้นะครับ ผมทำตามหน้าที่ ไม่งั้นคนขับรถจะไม่ยอม เพราะเขาจะได้เปอร์เซ็นต์จากทางร้านด้วย สุดท้ายครั้งนั้นผมได้กอเอี๊ยะมาแผงหนึ่ง เพราะเกรงใจทั้งไกด์ คนขับ และเด็กในร้านที่เอานู่นนี่มาให้ทดลองใช้ ถ้าไม่ซื้อสักอันเลย เขาก็จะด่าลับหลังได้ สุดท้ายทุกคนก็ได้ของติดไม้ติดมือมา บางคนถึงกับหอบพะรุงพะรังเลยก็มี

หลังจากครั้งนั้นครั้งเดียวแล้ว ผมก็ปาวารนาตนเองแล้วว่าจะไม่ไปเที่ยวแบบคณะทัวร์อีก แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมก็ได้กลืนน้ำลายตัวเองอึกใหญ่ เพราะได้ตัดสินใจไปเที่ยว "หวยโหรว" อำเภอชานเมืองของกรุงปักกิ่ง

                      บรรยายการดูหยก           คณะทัวร์ขณะเดินไปยังร้านอาหาร

สิ่งที่ทำให้ผมตระบัดสัตย์ ก็คือ ความเบื่อเมืองกรุง และก็ได้ยินเพื่อนคนจีนพูดมานานแล้วว่า ได้ไปเที่ยวหวยโหรวหรือยัง นอกจากนี้การเดินทางครั้งนี้ ยังได้ไปกับชาวจีนทั้งคันรถ โดยมีผมกับเพื่อนผู้เชี่ยวชาญอีกคนที่เป็นกระเหรี่ยงกลางดงชาวจีนร่วมกัน ได้บรรยากาศแบบชาวบ้านขนานแท้ ซึ่งในใจผมก็คาดหวังว่าจะได้พบในสิ่งที่ชาวต่างชาติโดยทั่วไป อาจจะไม่มีโอกาสได้เห็นหรือสัมผัสมาก่อน แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนชาวจีนในแผนกภาษาไทยซึ่งเป็นคนเสนอทริปนี้ให้ร่วมเดินทางไปด้วย ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้มืออธิบายความกันเป็นพัลวัน และเหตุผลสำคัญที่สุดคือ ค่าเดินทาง 1 วัน เที่ยว 2 แห่ง พร้อมอาหารกลางวันมื้อใหญ่ในร้านท้องถิ่น ราคาเพียง 50 หยวน ซึ่งถูกขนาดนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ผมก็เลยอดใจไม่ไหวรีบสมัครทันที