เมื่อเร็วๆนี้ นายเจ้า จุ้ยหมิงในวัย 68 ปีอารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะว่าเขาสอบใบขับขี่รถยนต์ 2 ครั้งแล้วแต่ยังไม่ผ่าน ต้องสอบครั้งที่ 3 อีก

นายเจ้า จุ้ยหมิงเป็นเกษตกรในตำบลซุยว์ปู้ เมืองจินถัน มณฑลเจียงซูของจีน เขาซื้อรถยนต์ส่วนตัวคันหนึ่งเมื่อเดือนพฤษภาคม แต่ยังไม่มีใบขับขี่ รถใหม่จึงต้องจอดไว้ที่บ้านเฉยๆ ทำให้เขากลัดกลุ้มมาตลอด

อันที่จริง นายเจ้า จุ้ยหมิง มีประสบการณ์ในการขับรถมาหลายปีแล้ว เขาเคยขับรถแทรกเตอร์และมอเตอร์ไซค์หลายคันมาก่อน แต่การขับรถเก๋งถือเป็นครั้งแรก

ในตอนกลางวัน นายเจ้า จุ้ยหมิงดูแลต้นกล้าในทุ่งนา ส่วนตอนเย็นเขาจะอ่านหนังสือหาความรู้เกี่ยวกับการขับรถ และด้วยความพยายามอย่างไม่ลดละ ในที่สุด เขาก็สอบผ่าน เมื่อนึกถึงประสบการณ์ในการสอบใบขับขี่ นายเจ้า จุ้ยหมิงกล่าวว่า

"ในกลุ่มคนที่มาสอบใบขับขี่ด้วยกัน ผมอายุมากที่สุดแล้ว คนอื่นถามผมว่าทำไมอายุมากขนาดนี้ยังมาสอบใบขับขี่อีก ผมตอบว่า ซื้อรถไว้ แต่ยังไม่มีใบขับขี่ ก็เลยต้องมาสอบ และสอบตั้ง 3 ครั้งกว่าผ่าน"

ตำบลซุยว์ปู้อยู่ทางภาคตะวันตกของมณฑลเจียงซู มีพื้นที่ทั้งหมดกว่า 230 ตารางกิโลเมตร มีประชากรจำนวน 70000 คน อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรต่างๆ และเป็นแหล่งปลูกดอกไม้ที่มีชื่อเสียงของมณฑลเจียงซู ในปี 2008 ตำบลซุยว์ปู้มีพื้นที่ปลูกกล้าของดอกไม้กว่า 1500 เฮกตาร์ และมียอดจำหน่ายกว่า 200 ล้านหยวน

นายเจ้า จุ้ยหมิงก็เลี้ยงชีพด้วยการปลูกดอกไม้ สวนของเขาเต็มไปด้วยกล้าอ่อนชนิดต่างๆ รวมถึงต้นจู่ว์ และต้นจัง เป็นต้น ปีที่แล้ว เฉพาะการจำหน่ายกล้าอ่อนต้นจู่ว์เพียงชนิดเดียว เขาก็มีรายได้กว่า 1 แสนหยวน

เมื่อกล่าวถึงชีวิตของตน นายเจ้า จุ้ยหมิงรู้สึกพออกพอใจอย่างมาก เขาบอกว่า การปลูกดอกไม้ไม่เพียงแต่ทำให้เขารวยขึ้นคนเดียว หากยังสร้างความร่ำรวยให้แก่เพื่อนบ้านด้วย ขณะนี้ ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในตำบลนี้ต่างก็ดีขึ้นเรื่อยๆ มีทั้งบ้านและรถยนต์ส่วนตัวกันทุกคนแล้ว

"ถ้าขายได้ดี รายได้จะมีมากกว่า 1 แสนหยวน ปีที่แล้ว ผมขายกล้าต้นจู่ว์ได้แสนกว่าหยวน ทั้งกลุ่มของเรามีรายได้รวมกว่า 2 ล้านหยวน ครอบครัวส่วนใหญ่นิยมปลูกกล้าอ่อนของดอกไม้ ซึ่งทำให้มีรายได้ 7 หมื่นถึง 2 แสนหยวนต่อปี เพื่อนๆทุกคนต่างก็ซื้อรถซื้อบ้านเรียบร้อยแล้ว"

ตำบลซุยว์ปู้ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งปลูกกล้าอ่อนของดอกไม้ และยังเป็นเขตอุตสาหกรรมอีกด้วย ปีหลังๆนี้ เทศบาลซุยว์ปู้ดำเนินนโยบายการพัฒนาเมืองและเศรษฐกิจ ทำให้เมื่อปีที่แล้ว ยอดมูลค่าการผลิตทางอุตสาหกรรมของเขตซุยว์ปู้มีถึง 4700 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 18% เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันปีที่แล้ว

นางสู่ว์ หลัวเฟิ่ง เป็นเจ้าของร้านแห่งหนึ่งในตำบลซุยว์ปู้ เธอเปิดร้านมาเป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว เมื่อกล่าวถึงการพัฒนาด้านเศรษฐกิจของเขตนี้ในช่วงที่ผ่านมา นางสู่ว์ หลัวเฟิ่งกล่าวว่า

"เมื่อ 20 ปีก่อน สองข้างทางที่นี่ไม่มีอาคารใดๆ ยกเว้นตึกของเรา แต่ตอนนี้ รายได้ของชาวบ้านเพิ่มขึ้นในทุกๆปี จึงมีการก่อสร้างมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อก่อน เราซื้อแต่สิ่งที่จำเป็นเท่านั้น แต่ตอนนี้ เราชอบไปซื้อสิ่งของดีๆที่เพิ่มความสุขสบายแก่ชีวิตประจำวันของเราด้วย"

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เทศบาลซุยว์ปู้พัฒนาการสร้างบ้านเรือนให้เป็นระบบระเบียบ และปรับปรุงสิ่งแวดล้อมให้ดียิ่งขึ้น ปัจจุบัน ประชาชน 80% ขึ้นไปในตำบลนี้มีบ้านส่วนตัวกันทุกคน

กิจกรรมต่างๆทางสังคมในซุยว์ปู้ก็ได้รับการพัฒนาอย่างรอบด้าน ปีหลังๆนี้ มีการสร้างเครือข่ายบริการสาธารสุขอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบัน ประชาชนในตำบลนี้ได้เข้าสู่ระบบการประกันด้านการรักษาพยาบาลของเขตชนบทแล้ว 100% เกษตรกรจ่ายเงินเพียงแค่ 10 หยวนต่อคนเท่านั้น ก็สามารถได้รับบริการดังกล่าว

นายเจ้า จุ้ยหมิงแนะนำว่า

"ขณะนี้ ประชาชนในซุยว์ปู้ได้เข้าสู่ระบบการรักษาพยาบาลแบบร่วมมือในเขตชนบทแล้ว โดยทางการจ่ายค่าประกันส่วนใหญ่ เราจ่ายเพียงส่วนน้อย ปีที่แล้ว เราจ่ายแค่ 10 หยวน โดยสามารถเบิกค่าพยาบาลได้ 50% เมื่อก่อน ทุกคนกลัวและไม่อยากเจ็บป่วยหนักเลยๆ เพราะค่ารักษาที่แพงเป็นแรงกดดันอันหนักหน่วง แต่ช่วงนี้สามารถเปิกเงินคืนได้แล้ว ทำให้ทุกคนสบายใจอย่างมาก"

นายเฉิน ซีเหวิน เจ้าหน้าที่รับผิดชอบงานชนบทของจีนกล่าวว่า การสร้างชนบทให้เป็นเมืองเป็นผลของการพัฒนาเศรษฐกิจในเขตชนบท ซึ่งไม่เพียงแต่ส่งเสริมการพัฒนาด้านอุตสาหกรรมและเกษตรกรรมในลักษณะพิเศษของท้องถิ่นเท่านั้น แต่ยังผลักดันการสร้างภาวะนิเวศที่ดี และยกระดับการประกันสังคมในท้องถิ่นให้สูงขึ้น เพื่อสร้างโอกาสการมีงานทำให้แก่แรงงานในเขตชนบทมากยิ่งขึ้น

ปัจจุบัน จีนมีเขตชนบทที่กำลังสร้างให้เป็นเมืองอย่างตำบลซุยว์ปู้จำนวน 18000 แห่ง การสร้างเขตชนบทเหล่านี้เป็นเมืองเป็นยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมในเขตชนบทของจีน มีความหมายสำคัญอย่างยิ่งต่อกระบวนการพัฒนาของประเทศจีน แต่เนื่องจากการพัฒนาทางเศรษฐกิจในภูมิภาคต่างๆยังไม่สมดุลกัน โดยเฉพาะในภาคตะวันตกที่ยังค่อนข้างล้าหลัง ทำให้มีช่องว่างมากมายเมื่อเทียบกับภาคตะวันออก ดังนั้นการสร้างเขตชนบทให้เป็นเมืองของจีนจึงยังต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง