เมื่อเร็วๆ นี้ เว็บไซต์หาคู่ร่วมมือกับศูนย์แลกเปลี่ยนของคณะกรรมการวางแผนครอบครัวแห่งชาติจีนได้ประกาศ "รายงานวิจัยความคิดเห็นการหาคู่ของหนุ่มสาวจีนปี 2012-2013 " โดยพบว่า ในความคิดเห็นของผู้หญิงจะมีราคาเริ่มต้นสำหรับความรัก ราคาเริ่มต้นนี้ก็คือมาตรฐานต่ำสุดของเงินเดือนผู้ชายในการหาคู่ ซึ่งกลุ่มผู้หญิงที่เกิดในช่วงปี 1980-1989 มีราคาเริ่มต้นแตกต่างกันตามเมือง ในนครเซี่ยงไฮ้คือ 9,964 หยวน ในกรุงปักกิ่งคือ 8,149 หยวน ในเมืองเซินเจิ้นคือ 8,437 หยวน และในเมืองหางโจวคือ 7,828 หยวน ในรายงานวิจัยฉบับนี้ กลุ่มผู้หญิงเมืองฮาร์บินที่เกิดในช่วงปี 1990-1999 มีราคาเริ่มต้นความรักต่ำสุด คือ 3,712 หยวน
ในสมัยก่อน สิ่งที่สำคัญที่สุดในการหาคู่ก็คือดูว่ามีนิสัยดีหรือไม่ แล้วค่อยพิจารณาว่ามีเงินเดือนเท่าไหร่ แต่ปัจจุบัน ปัจจัยแรกในการหาคู่ก็คือดูว่ามีเงินเดือนเท่าไหร่ก่อน แล้วค่อยดูว่ามีนิสัยดีหรือไม่ แต่การกระทำเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าไม่สนใจนิสัยดีหรือเปล่า เพียงแต่ว่าได้ตั้งมาตรฐานทางเศรษฐกิจก่อน ถ้าถึงมาตรฐานแล้ว ค่อยพิจารณาว่านิสัยดีหรือไม่ ถ้าไม่ได้มาตรฐาน ก็ไม่ต้องพิจารณาต่อไปอีกแล้ว
ความรักควรมีราคาเริ่มต้นหรือไม่ ถ้ามีราคาเริ่มต้น ควรตั้งมาตรฐานด้วยอะไรดี นิสัยกับเงิน จะมีสัดส่วนอย่างไรในการหาคู่
เมื่อเร็วๆ นี้ เว็บไซต์ของเมืองฉงชิ่งได้ทำสำรวจความคิดเห็นประชาชนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งมีผู้เข้าร่วมกว่าหมื่นคน กับคำถามที่ว่าควรพิจารณาอะไรก่อนในการหาคู่ ร้อยละ 60 เห็นว่านิสัยสำคัญที่สุด ซึ่งมากกว่ารายได้ บ้านพัก รถ และหน้าตา สำหรับเงื่อนไขจำเป็นของการสมรส มีร้อยละ 70 เห็นว่าต้องรักกัน ส่วนคำถามว่าเห็นด้วยกับการมีราคาเริ่มต้นสำหรับความรักไหม ผู้ที่เห็นด้วยกับผู้ที่ไม่เห็นด้วยมีสัดส่วนใกล้เคียงกัน ล้วนเป็นร้อยละ 20 เพราะส่วนใหญ่เห็นว่าต้องพิจารณาตามสภาพที่เป็นจริงมีมากกว่าร้อยละ 50
นอกจากการสำรวจทางอินเตอร์เน็ตแล้ว มีชาวเมืองฉงชิ่งจำนวนมากได้แสดงความคิดเห็นของตนต่อราคาเริ่มต้นของความรัก ชาวเน็ตซิวซินเขียนว่า มีบ้านหรือเปล่าก่อนสมรสไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ เพราะการมีบ้านไม่สามารถรับรองได้ว่าชีวิตจะมีความสุข การสมรสต้องดูว่าสามีภรรยามีรสนิยมตรงกันไหม สามีภรรยารักกันจริงไหม ความรักที่แท้จริงเป็นเรื่องตลอดชีพ ถ้าคลาดกันไปเนื่องจากไม่มีบ้านพัก ในอนาคตข้างหน้าอาจจะหาใครแบบนี้ไม่เจออีกแล้ว เมื่อสะสมเงินพอแล้วก็จะซื้อบ้านพักได้ แต่ความรักจริงนี้ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วก็จะซื้อได้
คุณหวางได้เล่าประสบการณ์ของตนว่า เธอกับแฟนรายได้ไม่สูง แรกๆรายได้ประจำปีของเธอกับแฟนรวมแล้วเพียงแค่ 6 หมื่นหยวน ไม่มีรถ ไม่มีบ้านพัก ทีแรกพ่อแม่เธอไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับแฟน เพราะรู้สึกว่าแฟนเธอมีรายได้ต่ำ แต่หลังจากวันเวลาผ่านไปนานวันเข้า ผู้ใหญ่ได้พบเห็นความดีหลายอย่างของแฟนเธอ แล้วได้เห็นกับตาว่าแฟนเธอรักเธอมาก จึงยอมให้สองคนแต่งงาน และให้สองคนอาศัยด้วยกัน หลังจากแต่งงานแล้ว แฟนเธอเป็นคนที่ขยันทำงาน ในที่สุดก็ซื้อบ้านพักของตนได้ คุณหวางอยากจะใช้ประสบการณ์จริงของตนบอกกับหนุ่มสาวที่กำลังลังเลใจเนื่องจากไม่สามารสซื้อบ้านพักได้ว่า นิสัยเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ขอแต่เป็นคนขยันหมั่นเพียร อีกไม่นานก็จะมีบ้านพักแน่นอน
