จากผลสำรวจทางฝั่งตะวันตกเมื่อไม่นานมานี้ (WIN/Gallup International) ที่ชี้ให้เห็นว่าชาวจีนเคร่งศาสนามีอยู่ประมาณร้อยละ 6 ของทั้งประเทศ จะจริงเท็จแค่ไหนก็คงต้องย้อนหากันต่อไปว่าเขาใช้เกณฑ์อะไรในการวัดผล แต่ที่ทราบแน่ ๆ คือ บุคคลจำนวนไม่น้อยในร้อยละที่ว่านี้ จะมารวมตัวกันที่ปาต้าชู่นี่แหละครับ

ตัวผมเองมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ยังไม่ยักจะเจอคนไทยสักที กลับกันกับผู้เชี่ยวชาญอีกท่านหนี่งที่มักบอกว่ามาทีไรก็จะเห็นทริปแสวงบุญของชาวไทยอยู่เสมอ คงอาจเป็นเพราะผมมาในช่วงเวลาที่ชาวบ้านเขายังไม่ตื่นแน่ ๆ ใช่ครับ ผมชอบมาสถานที่แห่งนี้ช่วงเวลาเช้า ๆ ซึ่งช่วงเวลานี้เอง เราจะได้เห็นวิถีชีวิตของชาวจีนพุทธจริง ๆ (ปาต้าชู่เปิดประตูให้เข้าชมได้ตั้งแต่เวลา 6 โมงเช้าเป็นต้นไป สนนค่าเข้าชมคนละ 10 หยวน หรือประมาณ 50 บาท) ได้เห็นการสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยรูปแบบวิธีการที่ต่างออกไปจากบ้านเรา การกราบพระแบบหงายมือ เครื่องแต่งกายของภิกษุ ฯลฯ ความจริงมันมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะมากที่ทำให้เราเห็นว่า เออ...ศาสนาเดียวกันแท้ ๆ พระพุทธเจ้าองค์เดียวกันแท้ ๆ แต่ทำไมช่างต่างกันถึงขนาดนี้

ผมแนะนำให้คุณผู้อ่านใช้เวลากับที่นี่สักประมาณ 3 ชั่วโมงครับ ก็ครึ่งเช้านั่นแหละครับกำลังดี แต่เวลาเท่านี้ผมเชื่อเหลือเกินว่ายังไง๊ ยังไงก็เก็บไม่ครบ 8 วัดแน่ ๆ ก็บางวัดเล่นไปตั้งอยู่บนเขาโน่น จะไปทีก็ต้องนั่งรถกระเช้าให้เขาลากเราขึ้นไป เรียกว่าใจพร้อมไม่พอ กายยังต้องแข็งแรงด้วยนะครับ ส่วนตัวแนะนำว่าให้ได้มีโอกาสไปสักการะพระเขี้ยวแก้วที่เจดีย์เหลี่ยมและหลวงพ่อโตก็พอแล้ว ที่เหลือก็เดินเล่นชมวัดในละแวกเป็นกำไรแล้วกัน เตือนอีกนิดนึงหากใครอยากจะฝากท้องไว้ตามหน้าวัดหรือในวัดคงต้องเปลี่ยนแผนกันสักหน่อย เพราะบริเวณนี้มีแต่ของทานเล่นเสียมากกว่าและราคาก็สูงใช่ย่อยเหมือนกัน ทางที่ดีทานมาจากที่โรงแรมหรือในตัวเมืองเลยดีกว่านะครับ

สำหรับการเดินทางมา ผมขอเริ่มจากรถไฟฟ้าใต้ดิน ตั้งต้นกันที่สาย 1 (สายสีแดง) นั่งกันมายาว ๆ จนสุดสายปลายทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นที่ตั้งของสถานีผิงกั่วหยวน (Pingguoyuam) จากนั้นก็นั่งรถเมล์สาย 958 ไปลงที่สถานีสุดท้ายเช่นกันคือ "ปาต้าชู่" สังเกตง่าย ๆ หากใกล้จะลงแล้วจะเจอสถานที่ราชการคล้าย ๆ กับกองพันทหารอยู่ด้านขวามือ ดูน่าเกรงขามไม่น้อย

เอาล่ะครับ เมื่ออิ่มบุญกันทั่วหน้าแล้ว ก็ได้เวลาไปต่อ ถ้าตามที่วางกันไว้สถานที่ต่อไปก็คือสวนพฤกษศาสตร์กรุงปักกิ่ง ขากลับออกจากปาต้าชู่ ก็ให้กลับทางเดิมนะครับ จากตรงนี้ไปสวนที่ว่า ผมแนะนำให้นั่งรถแท็กซี่ไปเลย เพราะไม่ไกลกันสักเท่าไหร่ (แต่ก็ไม่ได้ใกล้ถึงขนาดเดินไปหากันได้นะจ๊ะ) เมื่อเจอรถแล้วก็บอกเขาว่า "หว่อ เย่า ชื่อ จื๋อ อู้ หยวน" (我 要去 植物园) แปลว่าอั้วอยากไปสวนจื๋ออู้หยวนจ๊ะ! เท่านี้คุณลุงคุณน้าแท็กซี่ผู้ใจดีก็จะพาเราไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ก่อนลงจากรถก็อย่าลือม "เซี่ยะ เซี่ยะ" ขอบคุณเขาด้วยนะครับ จากตรงนี้ไปสวนที่ว่าราคาน่าจะไม่เกิน 40 หยวนนะครับ เมื่อถึงแล้วก็จะเจอกับภาพมวลมหาประชาชนแบบนี้แหละครับ (โปรดติดตามตอนต่อไป)