รอบๆ ยาร์ก็ยังเป็นห้องสมุด             ทุกคนกับพื้นที่ของตัวเอง   

วงการหนังสือบ้านเราน่าจะเอาเป็นแบบอย่างในการพัฒนาวงการหนังสือในระยะยาว เพราะกิจกรรมแบบนี้สามารถกระตุ้นสังคมการอ่านได้ โดยอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของวาระแห่งชาติเรื่องการอ่านก็ได้

ระหว่างที่ผมนั่งคิดนู่นนี่ไปมาเครื่องดื่มก็ผมก็พร่องไปเรื่อย เสียงเพลงแจ๊ซในจังหวะบอสซาโนว่า ที่เอาเพลงของวงเดอะบีทเทิ้ลมาทำใหม่ ให้ความรู้สึกทั้งรื่นรมย์ในการหวลหาอดีตในห้วงเวลาแห่งความร่วมสมัย

แม้วันแรกของผมที่ Book Worm จะยังโดดเดี่ยวอยู่ที่เคาน์เต้อร์บาร์ นั่งกระดิกปลายเท้าตามจังหวะโยกไหล่ของบอสซาโนว่า แต่ผมก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาแต่อย่างใด แต่กลับรู้สึกเป็นกันเองกับหญิงสาววัยสี่สิบต้นๆ ที่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง สนทนากับผมด้วยเสียงเพลง ดึงดูดความสนใจผมด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา และดึงผมให้หลุดเข้าไปอยู่ในโลกของตัวหนังสือที่เพิ่งเอามาจากชั้นวางของเธอ

พี่สาวคนนี้ใจดีกว่าที่เห็นจริงๆ

สุภาษิตฝรั่งบอกว่า "Don't just a book by it's cover"

ร้านหนังสือ The Book Worm แห่งนี้ก็เช่นกัน

ไม่อาจตัดสินจากท่าทีเคร่งขรึมจากภายนอกได้เลย

สวัสดีครับท่านผู้ฟัง

มารู้จักปักกิ่งไปพร้อมกับผม พัลลภ สามสี และสถานีต่อไปได้สัปดาห์นะครับ