สวัสดีครับผู้ฟังทุกท่านที่ติดตามรับฟังรายการทางสถานีวิทยุซีอาร์ สัปดาห์นี้ผมจะพาท่านไปนั่งรถสามล้อเลาะตามหูถ้ง ชมชีวิตความเป็นอยู่แบบโบราณของกรุงปักกิ่ง

รายการของเราเคยเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับหูถ้ง หรือตรอกซอกซอยตามบ้านเรือนแบบเก่าของกรุงปักกิ่งไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้ ด้วยเหตุบังเอิญว่าเป็นครั้งแรกที่ผมได้เที่ยวชมเมืองในรูปแบบของนักท่องเที่ยวที่แท้จริง ทำตามรูปแบบที่แพ็กเกจทัวร์กำหนด หรือที่บันทึกไว้ในหนังสือคู่มือนักท่องเที่ยว ถ้าท่านผู้ฟังติดตามรายการสถานีต่อไปมาโดยตลอด ก็จะพบว่าสถานที่ท่องเที่ยวในกรุงปักกิ่งที่ผมนำมาเสนอนั้น จะเป็นไปในรูปแบบของผมเอง เลือกเดิน เลือกมอง เลือกที่จะสนใจเอง ประทับใจสิ่งไหนก็จะเล่าออกมา แม้สถานที่นั้นจะเป็นที่ท่องเที่ยวสำคัญ จนบอบซ้ำอย่างเต็มที่จากจำนวนนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมตลอดวันและตลอดปี

คณะทัวร์ของเราที่หน้าซื่อเหอหย่วนขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

แต่ครั้งนี้ ผมมีเพื่อนร่วมทางเป็นรุ่นพี่ชาวไทยคนหนึ่งที่มาสัมมนา เธอจึงวานให้ผมเป็นไกด์พาเที่ยว ซึ่งแม้ว่าหน้าเธอจะบ่งบอกว่ามีเชื้อสายจีนแบบแทบจะไม่เจือจางด้วยเลือดไทย แต่หัวใจเธอบ่งบอกว่าเป็นไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ แม้บ้านจะอยู่เยาวราช แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่มาเมืองจีน แถมเธอยังเหน็บเพื่อนชาวเมียนมาร์มาด้วย ทัวร์ทริปนี้ผมจึงต้องพูดภาษาอังกฤษอันกระท่อนกระแท่น บรรยายถึงที่เรากำลังจะไป อีกทั้งยังเลือกนั่งรถสามล้อชมเมืองเหมือนนักท่องเที่ยว ทั่วไป เพราะทั้งคู่ได้อ่านหนังสือก่อนมาว่า การเที่ยวหูถ้งนั้น ต้องนั่งรถสามล้อเท่านั้นจึงจะคลาสสิก และถือว่ามาถึงปักกิ่งแท้แน่นอน ส่วนผมก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะเป็นเหมือนมักคุเทศน์เข้าไปทุกที เพราะตอนนี้ไม่มีการหลงทิศ ไปไหนก็รู้ข้อมูลประวัติศาสตร์คร่าวๆ ซึ่งเป็นผลพลอยได้จากการทำรายการสถานีต่อไปให้ท่านฟังฟังมาเกือบปีนี่เองแหละครับ

หอระฆัง

วันนั้นเรากลับมาจากกำแพงเมืองจีน รถไฟด่วนสาย S2 มาจอดที่สถานีเป่ยจิงเป่ยจ้าน หรือสถานีรถไฟสายเหนือ เราก็เดินออกมาต่อรถไฟใต้ดินสายที่ 2 มาลงที่สถานีกู่โหลวต้าเจีย (Guloudajie) พอพ้นประตูทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินขึ้นมาเท่านั้น ก็มีคนมาดักหน้าดักหลังชวนไปนั่งสามล้อชมหูถ้งทันที ซึ่งถ้าผมมาคนเดียว จะไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้แน่นอน เพราะผมจะไม่ทำท่าสนใจบริการท่องเที่ยวแบบนี้ หรือถ้าเดินถามตามเกาะติดมาก ก็จะปฏิเสธอย่างนุ่มนวล เพราะผมชอบเข้าไปสืบค้นด้วยตนเองมากกว่า