ในอดีตที่ผ่านมา เมื่อชาวปักกิ่งได้ยินเสียงตะโกนขายของแล้วก็จะรู้ได้ทันทีว่า ของอะไรมาขายถึงหน้าบ้านแล้ว เสียงตะโกนขายของตามหูถ้งต่างๆ ของกรุงปักกิ่งจะมีให้ได้ยินอยู่อย่างไม่ขาดสาย ตั้งแต่เช้าจรดเย็น และตลอดทั้งสี่ฤดูกาล เช่นในฤดูใบไม้ผลิ มักจะมีคนเดินเร่ขายปลาทอง ในฤดูร้อนมักจะได้ยินเสียงตะโกนร้องขายผลไม้ ส่วนในฤดูใบไม้ร่วง เมื่อคนขาย "ถังหูหลู่" ซึ่งเป็นของกินเล่นที่ขึ้นชื่ออย่างหนึ่งของปักกิ่งตะโกนร้องขึ้นมาคราใด เด็กๆ ตามหูถ้ง จะพากันวิ่งเข้าไปล้อมรอบพ่อค้าผลไม้เคลือบน้ำตาล หรือ "ถังหูหลู่" ทันที และเมื่อถึงฤดูหนาว มักจะได้ยินเสียงตะโกนร้องว่า "แคร์รอทดีกว่าสาลี่" ในเวลานั้น ไม่ว่าชาวปักกิ่งในหูถ้งจะทำภารกิจใดในชีวิต ประจำวัน เช่น ซ่อมหม้อหุงข้าวหรือกะทะ ลับมีด ตัดผมหรือบริการเติมซีอิ๊วใส่ขวด ล้วนสามารถนั่งรออยู่ที่บ้าน รอให้ได้ยินเสียงตะโกนร้องมาเท่านั้น โดยไม่ต้องเดินทางไกลออกไปจากบริเวณหูถ้งเลย เพราะมีพ่อค้าแม่ค้าต่างๆ เดินเร่ไปให้บริการถึงประตูบ้าน ทุกวันนี้ แม้ว่าเสียงตะโกนขายของในหูถ้งจะมีน้อยลงกว่าในอดีตที่ผ่านมามาก รวมทั้งเสียงตะโกนร้องเร่ขายก็ไม่มีเสนห์น่าฟังเหมือนในอดีตแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงได้ยินเสียงตะโกนขายไอศกรีมแท่ง รับซื้อของเก่า หนังสือพิมพ์เก่า หรือเฟอร์นิเจอร์เก่า หรืออื่นๆ เป็นครั้งคราว แต่ยามใดที่ได้ยินเสียงตะโกนดังกล่าว ชาวปักกิ่งดั้งเดิมก็มักจะเกิดความรู้สึกเสมือนว่าได้หวนกลับคืนไปสู่ชีวิตในหูถ้งอันมีเสน่ห์ที่เคยคุ้นเช่นในอดีต

                 หูถ้งชื่อดังที่โฮ่ไห่                                 บึงบัวที่โฮ่ไห่

วันที่สามล้อพาเราลัดเลาะไปนั้น กำแพงสีทึมเทาของบ้านในหูถ้งก็ยังคงอวดสายต่อเรา ประตูไม้หนาหนักยังคงสู้แดดฝนมาหลายปี ห่วงทองเหลืองรูปสิงโตสำหรับดึงเปิดปิด และเคาะเรียกคนในบ้านให้มาเปิดให้นั้น ก็คงผ่านมือของผู้คนมาหลายต่อหลายรุ่น หินก้อนกลมๆ ลักษณะคล้ายกับหอยทาก ซึ่งเป็นที่สำหรับผูกม้า แม้จะสึกกร่อนจนลวดลายแกะสลักจะเลือนหาย แต่มันก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม แม้จะไม่มีม้าวิ่งในหูถ้งอีกติอไปแล้วก็ตาม มีแต่เพียงรถยนต์หลากยี่ห้อที่จอดกันจนล้นซอย และสวนกันไปมาแบบเฉียดฉิว เพราะขนาดอันแสนคับแคบของหูถ้งนั่นเอง

ผมอธิบายให้เพื่อนร่วมทางฟังว่า ที่เห็นประตูบ้านมีขนาดเล็กอย่างนี้ แต่ข้างในนั้นมีบ้านชั้นเดียวเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยม มีห้องอยู่ทั้งสี่ทิศ มีชื่อเรียกว่า ซื่อเหอย่วน และมีพื้นที่ด้านในขนาดใหญ่มาก สังเกตได้จากประตูเล็กเหล่านี้ ไม่ได้ตั้งอยู่ติดกันเลย ซึ่งสามารถคาดคำนวณความกว้างภายในได้คร่าวๆ ด้วยสายตา ที่บ้านของชาวจีนเป็นแบบนี้ เพราะว่าเป็นภูมิปัญญาจากบรรพบุรุษที่ต้องการหลีกหนีจากลมของฤดูหนาว ถึงทำทางเข้าให้เล็ก อีกทั้งไม่มีหน้าต่างที่เปิดสู่ถนน กำแพงก็ก่อด้วยอิฐที่ทั้งถาวรและกำบังความหนาวเหน็บได้เป็นอย่างดี ในอีกแง่หนึ่งกำแพงนี้ยังสะกัดกั้นเรื่องราวภายในครอบไม่ให้เล็ดลอดสู่ภายนอกอีกด้วย เพราะการอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ย่อมต้องมีเหตุการณ์ทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง แต่หน่วยครอบครัวก็จะจัดการกันเอง และถนนบางสายของหูถ้งในสมัยโบราณนั้น มีแต่คนสกุลเดียวกันทั้งนั้น ฉะนั้นการจัดให้ผู้คนอยู่แบบหูถ้งนั้น ยังเป็นลักษณะการปกครองกันเองที่สำคัญ ในยุคสมัยที่ยังไม่มีกฎหมายเฉียบขาด และมีผู้ดูแลอย่างทั่วถึงอย่างเช่นในปัจจุบัน และเมื่อมีการศึกประชิดเมือง แต่ละซื่อเหอย่วนที่เป็นบ้านขุนนางใหญ่ ก็สามารถระดมกำลังของตน มาเป็นเกราะอ่อนๆ ให้แก่วังหลวงได้โดยง่าย หรือจะโค่นล้มราชวงศ์ บ้านใกล้เรือนเคียงเหล่านนี้ ก็สามารถเป็นที่ซ่องสุมกำลังในถ้ำเสือได้ชนิดที่พระราชซึ่งอยู่ใกล้ ไม่ระแคะระคายเลยทีเดียว ซึ่งสามารถเห็นได้ในอดีตยุคราชวงศ์ที่มีการศึกนอกศึกในไม่เคยขาด