สำหรับผู้ที่นิยมเช่าของใช้นั้น ภาษาจีนเรียกว่า "ฮาจู" โดยทับศัพท์จากภาษาอังกฤษว่า Hire ถือเป็นผู้บริโภคกลุ่มใหม่ที่เช่าของใช้เป็นหลัก ไม่ใฝ่หาการครอบครอง ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตในเมือง สิ่งของที่พวกเขาเช่ามาใช้รวมทั้งบ้านเรือน รถยนต์ กล้องถ่ายรูป เต๊นท์ เฟอร์นิเจอร์ ดอกไม้ ชุดแต่งงาน กระเป๋ายี่ห้อแพง สัตว์เลี้ยงในบ้าน เป็นต้น นับได้ว่า ขณะนี้ขอแต่ให้มีความต้องการ ทุกสิ่งทุกอย่างหาเช่ามาใช้ได้ จำนวนกลุ่มคน "ฮาจู" เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

นักวิเคราะห์ชี้ว่า สาเหตุที่วิถีชีวิตการเช่าของใช้นั้นแพร่หลายอย่างกว้างขวางในสังคมจีนก็คือ หนึ่ง.ต้นทุนการดำรงชีวิตเพิ่มสูงขึ้น เงินที่เอาไปซื้อของมักจะแพงกว่าค่าเช่ามากมายหลายเท่า ดังนั้น ลงทุนเช่าของใช้จึงคุ้มค่ากว่า สอง.วัยรุ่นมักจะชอบทดลองสิ่งของใหม่ๆ การเช่าของใช้นั้น ทำให้วัยรุ่นมีโอกาสที่จะได้ลองใช้สินค้าหลายอย่าง แม้จะเป็นสินค้าประเภทเดียวกัน แต่ก็สามารถเช่ายี่ห้อที่ต่างกันมาทดลองใช้ ซึ่งจะนำความรู้สึกสดใหม่และประสบการณ์ใช้ที่ไม่เหมือนกันมาให้ผู้ใช้ ในกรณีที่ย้ายที่อยู่อาศัย เมื่อใช้เสร็จแล้วเอาของเช่าไปคืนให้เจ้าของ ก็ง่ายกว่าอุตสาห์แบกทุกอย่างไปตั้งที่บ้านใหม่

ขอยกตัวอย่างอธิบายพฤติกรรมการเช่าของใช้ของวัยรุ่นจีนที่มีรูปแบบหลากหลายครับ อย่างเช่นที่เมืองเซี่ยเหมิน ซึ่งเป็นเมืองท่าที่สวยงามทางภาคใต้ของจีน ปัจจุบันมีประชากร 2.52 ล้านคนอาศัยอยู่ในเมืองนี้ แต่ท่านผู้ฟังอาจจะคาดไม่ถึงว่า ชาวเมืองจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่งเช่าบ้านอยู่แทนที่จะซื้อ อย่าเข้าใจผิดว่า คนที่เช่าบ้านนั้นมีรายได้ต่ำจนซื้อบ้านไม่ไหวนะครับ ความจริง พนักงานบริษัทจำนวนไม่น้อยที่มีเงินเดือนมากกว่า 5,000 หยวนก็ยังเลือกเช่าบ้านอยู่ พวกเขาบอกว่า สาเหตุที่ไม่ซื้อบ้าน ไม่ใช่ซื้อไม่ไหว แต่ไม่อยากแบกภาระการผ่อนบ้าน สำหรับกลุ่มคนที่ซื้อรถซื้อบ้านด้วยการผ่อนจ่าย ส่วนใหญ่ต้องดำรงชีวิตแบบรัดเข็มขัด ทำให้คุณภาพชีวิตได้รับผลกระทบจนแย่ลง

แต่สำหรับคนที่เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยและหางานทำใหม่ๆ เหตุผลสำคัญที่พวกเขานิยมเช่าของใช้ ก็เพราะกำลังทรัพย์ยังไม่เข้มแข็งพอ เสี่ยวไอ้พนักงานสาวของบริษัทแห่งหนึ่งในปักกิ่ง นับเป็นตัวแทนของกลุ่มฮาจู เมื่อ 5 ปีก่อนนี้ เธอเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เวลานั้นเธอมีเงินเดือน 2,000 ต้นๆ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เสี่ยวไอ้กับเพื่อนๆ ร่วมกันเช่าบ้านอยู่ บ้านที่พวกเธอเช่าเป็นอพาร์ตเมนต์แบบ 3 ห้องนอน ค่าเช่า 2,400 หยวนต่อเดือน เสี่ยวไอ้และเพื่อนอีก 2 คนช่วยกันจ่ายคนละ 800 หยวน นอกจากนี้พวกเธอยังเช่าโทรทัศน์ด้วย ซึ่งถูกมาก เพียง 70 หยวนต่อเดือน

ประสบการณ์เช่าของใช้ที่น่าสนใจของเธอก็คือ ตอนที่ไปทำงานต่างถิ่น เธอก็สามารถเช่าชุดที่เป็นทางการมาใส่ได้ ปกติเสี่ยวไอ้เป็นคนแต่งตัวง่ายๆ ชอบใส่กางเกงยีน รองเท้าที่ไม่มีส้น และไม่แต่งหน้าด้วย มีอยู่ครั้งหนึ่ง บริษัทส่งเธอไปทำงานที่เมืองคุนหมิง มณฑลยูนนาน ที่สนามบินเมื่อพนักงานจากบริษัทที่ต้องทำงานด้วยกันไปรับเธอเห็นเสี่ยวไอ้แต่งตัวง่ายๆ ก็มองเธอด้วยสายตางุนงง และถามเธอว่า "คุณมาทำงานจริงหรือ" เสี่ยวไอ้รู้สึกไม่สบายใจ พอเดินทางถึงโรงแรม เธอรีบเปิดอินเตอร์เน็ตค้นหาร้านเช่าเสื้อผ้าในเมืองคุนหมิง บ่ายวันเดียวกัน เสี่ยวไอ้เรียกแท็กซี่ไปร้านที่ถูกใจ เธอเช่าชุดทางการสีเหลืองอ่อนชุดหนึ่งและกระเป๋าสะพายที่เข้ากับชุดพอดิบพอดีในราคา 300 หยวน วันรุ่งขึ้น เสี่ยวไอ้ใส่ชุดนั้นไปเจรจางาน ท่าทีของพนักงานบริษัทคู่ร่วมมือกันเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด และเซนสัญญากับเสี่ยวไฮ้ด้วยความยินดี

ประสบการณ์ของเสี่ยวไอ้แสดงให้เห็นว่า เวลาไปทำงานต่างมณฑล อาจจะไม่ต้องจัดชุดทางการเข้ากระเป๋าให้หนัก ก่อนออกเดินทางก็เพียงเปิดเว็บดูว่า เมืองที่เป็นเป้าหมายปลายทางนั้น มีร้านเช่าเสื้อผ้าหรือไม่ ถ้ามีชุดทางการให้เช่าก็ไม่ต้องแบกไปเอง เพราะที่ร้านเช่าเสื้อผ้าย่อมมีทางเลือกมากกว่าในตูเสื้อผ้าของเราเอง

ขณะนี้ ในเมืองจีนเครื่องมือต่างๆ ก็มีให้เช่าด้วยนะครับ หลี่เทาเป็นชาวเมืองชิงเต่า ของชิ้นแรกที่เขาเช่าคือสว่านไฟฟ้า มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาอยากแขวนกรอบภาพบนผนังบ้าน จึงต้องการใช้เครื่องสว่านเจาะ บ้านเขาไม่มีเครื่องสว่าน ถ้าไปซื้อมาใช้ครั้งเดียวก็ไม่คุ้ม เขาจึงไปถามที่ร้านขายอะไหล่แห่งหนึ่งซึ่งมีสว่านขาย ปรากฏว่า ร้านนั้นมีบริการให้เช่าด้วย แค่วันละ 20 หยวนเท่านั้น หลี่เทารู้สึกว่า เจ้าของร้านเป็นคนฉลาดมาก การขายหรือการให้เช่าทำให้ได้เงินทั้งนั้น แถมยังตอบสนองความต้องการได้หลากหลายรูปแบบ

การเช่าของใช้เป็นวิถีชีวิตที่เหมาะกับคนปัจจุบันเหมือนกันนะครับ คนเรามักจะรู้สึกลำบากกับการจัดการสิ่งของที่ซื้อมาแล้วตอนนี้ไม่อยากใช้ต่อแล้ว โดยเฉพาะกับของใช้ประจำวันที่ยังไม่ได้หมดสภาพการใช้งาน ทิ้งไปเสียดาย วางไว้เฉยๆ ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์ต่อ ถ้าเช่ามาใช้ก็จะไม่เกิดปัญหาแบบนี้ เพราะเมื่อไรหมดความสนใจ ก็เอาไปคืนได้ทันที สำหรับของที่มีคนเช่าไป ถูกใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่กว่า เมื่อเทียบกับการซื้อมาครอบครอง การเช่าของใช้ทำให้ประหยัดทรัพยากรของสังคมและขจัดพฤติกรรมการบริโภคที่ฟุ่มเฟือยได้ เป็นวิถีชีวิตที่สอดคล้องกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและแนวคิดการดำรงชีวิตแบบคาร์บอนต่ำ

สำหรับคนทั่วไป การเช่าสิ่งของฟุ่มเฟือยก็ยิ่งคุ้มค่า เพราะปกติคนทั่วไปไม่ค่อยมีโอกาสใช้สิ่งของฟุ่มเฟือย มีแต่กรณีออกงานหรูๆ สักครั้งสองครั้งในรอบหนึ่งปี การซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับและของใช้ที่เข้ากับงานมีระดับ จะต้องลงทุนมหาศาล ถ้าเกิด "อุปกรณ์เหล่านี้" เป็นแบรนด์เนมระดับโลก คนทั่วไปคงไม่มีกำลังซื้อ ดังนั้นการเช่าสิ่งของฟุ่มเฟือยจึงสามารถแก้ปัญหานี้ได้ดี ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้เช่าได้รับเกียรติ์และศักดิ์ศรีที่เหมาะกับงานเท่านั้น หากยังประหยัดเงินไม่น้อยด้วย สรุปได้ว่า สำหรับคนทั่วไป ของฟุ่มเฟือยก็ควรเช่ามาใช้ในเมื่อมีความจำเป็นเท่านั้น

มีผลิตภัณฑ์ประเภทหนึ่ง การเช่ามาใช้ดีกว่าการซื้อมาเก็บแน่นอน นั่นก็คือเครื่องไฟฟ้าดิจิตอลครับ เช่นคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค กล้องถ่ายรูปดิจิตอล กล้องวิดีโอดิจิตอล เป็นต้น ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป็นแฟนพันธุ์แท้ของกล้องถ่ายรูปดิจิตอล เคยบอกผมว่า การวิจัยและผลิตกล้องดิจิตอลไปไวมาก สำหรับแฟนพันธุ์แท้ต้องใช้กล้องรุ่นใหม่ที่สุด แต่แทบจะไม่มีใครสามารถซื้อของรุ่นใหม่ได้ตลอด กล้องดิจิตอลบางรุ่น ใช้ไม่ถึง 2 เดือน รุ่นใหม่ก็ออกมาวางขายแทนแล้ว ทำให้ไม่มีใครสามารถติดตามแฟชั่นของผลิตภัณฑ์ดิจิตอลได้ มีแต่การเช่ามาใช้เท่านั้น ทำให้เพื่อนผมมีโอกาสได้ใช้กล้องถ่ายรูปดิจิตอลรุ่นใหม่สุดตลอด การเช่าของใช้เป็นวิธีการติดตามแฟชั่นใหม่ที่ประหยัดที่สุดสำหรับวัยรุ่นจีนที่เกิดหลังทศวรรษ 1980 ผลิตภัณฑ์ดิจิตอลไม่ต้องเช่านาน รุ่นใหม่ออกเมื่อไร ก็รีบไปเปลี่ยนเท่านั้นก็จะได้ใช้ผลิตภัณฑ์ดิจิตอลรุ่นใหม่ที่ทันสมัยตลอด