ในประเทศจีน ชาวภาคเหนือกับภาคตะวันตกนิยมทานหม้อไฟ แต่หม้อและอาหารที่ใช้นั้น มีความแตกต่างกัน
เมืองที่นิยมและขึ้นชื่อด้วยหม้อไฟอีกเมืองหนึ่ง คือ ฉงชิ่ง หรือจะว่าทั่วทั้งมณฑลเสฉวนก็ว่าได้ แต่หม้อไฟที่โน่นจะเป็นอีกแบบหนึ่ง จะมีรสเผ็ดมากกว่า ส่วนใหญ่เป็นหม้อกลมหรือหม้อสี่เหลี่ยม บางทีเป็นหม้อที่แบ่งเป็นหลายช่องก็มี อาทิ แบ่งเป็นสองช่องจะเรียกว่า "หม้อยวนยาง" เป็นช่องสำหรับน้ำซุปที่มีรสเผ็ดกับรสจืด ถ้าแบ่งเป็นสามช่องจะเรียกว่า "หม้อเบ็น" มีรสเผ็ด รสจืด(ซุปเห็ดหรือซุปกระดูกหมู) และรสเปรี่ยวหวาน(มักจะบอกว่าเป็นรสต้มยำกุ้ง) หม้อแบ่งมากที่สุดจะมีเก้าช่อง แต่หม้อแบบนั้นส่วนใหญ่จะเพิ่มรสเผ็ดไปเรื่อยๆ จนมีสำนวนพูดว่า "ไม่กลัวเผ็ด แต่กลัวไม่เผ็ด" หม้อไฟเสฉวนนอกจากมีเนื้อสัตว์แล้ว จะมีความพิเศษคือ จะมีปลาหรือเห็ดเป็นหลัก หม้อไฟที่ขึ้นชื่อเป็นอย่งมากคือ หม้อไฟทะเล และ หม้อไฟเห็ดพันชนิด
หม้อไฟทะเล หมายถึงหม้อไฟที่มีเนื้อปลาเป็นหลัก เนื่องจากมณฑลเสฉวนติดกับแม่น้ำแยงซี และมีแม่น้ำหลายสายไหลผ่าน จึงมีกุ้งและปลามากมาย ชาวเสฉวนจะรู้กันดีว่า ปลายิ่งตัวเล็ก จะยิ่งอร่อย ฉะนั้น มักจะมีปลาที่ขายตั้งแต่ราคาพันหยวนขึ้นไป แต่ก็มีคนนิยมไปลิ้มรส
มณฑลเสฉวนมีพื้นที่ภูเขามากมาย จึงอุดมด้วยเห็ดนานาชนิด ดังนั้น เมื่อไปถึงเสฉวนแล้ว ถ้าอยากบำรุงสุขภาพ และไม่อยากทานเผ็ด ก็จะสั่งหม้อไฟเห็ดพันชนิด ส่วนใหญ่ผสมกับสมุนไพรอีกหลายชนิด เป็นอาหารที่สุดยอดมาก ได้ทานแล้ว จะไม่ลืมรสชาติอันซ่บซ่าโอชาลิ้นตลอดชีวิตแน่นอน
(YING/Ping)