นักวิจัยจากสถาบันสังคมกับประชากร มหาวิทยาลัยเหรินหมิน(ประชาชน)ของจีนชี้แจ้งว่า ผลสำรวจความปรารถนาต่อการมีลูกคนที่ 2 ในท้องที่ต่างๆ ทั่วประเทศมีความแตกต่างกันนั้นเป็นเรื่องธรรมดา พลเมืองตัดสินใจเลี้ยงลูกกี่คนนั้น ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง โดยเฉพาะค่าครองชีพ ซึ่งกล่าวโดยทั่วไปแล้วในเขตพื้นที่เศรษฐกิจเจริญมั่งคั่งที่มีประชากรมาก ต้นทุนการใช้ชีวิตย่อมสูงกว่า ขณะที่ทรัพยากรทางสังคมเฉลี่ยต่อหัวแล้วกลับมีน้อยกว่าที่อื่น ทำให้ต้องเผชิญกับแรงกดดันสูงกว่า อย่างเช่นกรุงปักกิ่ง นครเซี่ยงไฮ้ เมืองกว่างโจว ถึงแม้พลเมืองบางส่วนปรารถนาที่จะมีลูกคนที่ 2 แต่ก็คงไม่ได้คลอดลูกอีกคนหนึ่ง พิจารณาในแง่มุมนี้แล้ว สังคมจีนคงจะไม่พบแนวโน้มประชากรเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วในอนาคต

ทั้งนี้ เรื่องที่จะมีเด็กเกิดมากันมากขึ้นอย่างรวดเร็วมากก็จริง แต่ถ้ามองในระยะยาว ประชากรจีนจะเพิ่มมากขึ้นนั้น ย่อมต้องเกิดขึ้นแน่ๆ เกี่ยวกับประเด็นที่ว่า สังคมจีนควรเตรียมตัวอย่างไรเพื่อรองรับลูกคนที่ 2 ผู้เชี่ยวชาญเสนอว่า รัฐบาลควรลงมือปฏิบัติงานอย่างจริงจังเพื่อให้ประชาชนหลีกเลี่ยงช่วงเวลาแย่งกันมีลูก(Period of Baby Boom) ปรับปรุงทรัพยากรด้านการศึกษาและการรักษาพยาบาลให้กระจัดกระจายอย่างสมเหตุสมผล พร้อมกันนั้น ก็ต้องแสวงหาวิธีการบรรเทาต้นทุนการเลี้ยงลูกของครอบครัวคนทั่วไป ทำให้ประชาชนหายห่วงในเรื่องคลอดแล้วเลี้ยงไม่ไหว

ส่วนทางการท้องที่ต่างๆ ควรเพิ่มความเข้มงวดในการตรวจสอบคุณวุฒิการมีลูกคนที่ 2 ก่อน แล้วพยายามปลูกฝังให้ประชาชนเว้นเวลานานพอสมควรระหว่างการคลอดลูกคนแรกกับคนที่ 2 จัดการให้ครอบครัวที่สามีภรรยาเป็นลูกคนเดียวทั้งคู่และมีอายุค่อนข้างมากทั้งคู่ คลอดลูกคนที่ 2 ก่อน ซึ่งย่อมมีส่วนช่วยต่อการหลีกเลี่ยงช่วงเวลาแย่งกันมีลูกที่เคยเกิดขึ้นในโลกตะวันตกในอดีต นอกจากนี้ รณรงค์ให้วิสาหกิจขนาดใหญ่สร้างโรงเรียนอนุบาลกันเองเพื่อแบ่งปันภาระการเลี้ยงลูกก็เป็นมาตรการที่ดีด้วย

ประชาคมโลกยอมรับว่า ต้องรักษาอัตราการคลอดลูกให้อยู่ที่ระดับ 2.1 จึงสามารถประกันจำนวนประชากรให้มีความมั่นคงได้ ส่วนในจีนเอง เนื่องจากเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดของโลกมาตลอด นักวิชาการจีนจึงเสนอให้ปรับอัตราการคลอดลูกให้สูงขึ้นถึงระดับ 1.8 จึงสามารถตอบสนองความต้องการในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมได้ในอนาคต