หนังสือพิมพ์เหรินหมินรึเป้ารายงานว่า เมื่อเร็วๆ นี้ สำนักงานวางโครงการและบุกเบิกหรือ UNDP ประกาศรายงานว่า เศรษฐกิจเอเชียแปซิฟิกกินสัดส่วนเศรษฐกิจทั่วโลกจาก 14% เมื่อปี 2000 เพิ่มขึ้นถึง 25% ในปี 2012 การเติบโตในระดับสูงทำให้ประชากรยากจนในภูมิภาคนี้ลดน้อยลง ชนชั้นที่มีรายได้ระดับปานกลางเพิ่มมากขึ้น แต่ยังมี 1,700 ล้านคนมีรายได้เฉลี่ยต่อวันไม่ถึง 2 ดอลลาร์สหรัฐ เป็น 2 ใน 3 ของประชากรยากจนทั่วโลก

การพัฒนาทางเศรษฐกิจกับประชากรยากจนจำนวนมหาศาลเกิดความเหลื่อมล้ำอย่างเห็นได้ชัด สาเหตุสำคัญมี 2 ประการคือ ภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกเริ่มต้นในระดับต่ำ และการพัฒนาเศรษฐกิจมีความไม่สมดุลตามภูมิภาค จึงต้องเพิ่มกำลังในการลดความยากจนและลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้ เพื่อรักษาการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนและส่งเสริมเศรษฐกิจเอเชียแปซิฟิกพัฒนาไปสู่ขั้นสูงอีก

ประชาชนของประเทศตลาดเกิดใหม่ในเอเชียมีรายได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เกิดชั้นชนที่มีรายได้ระดับปานกลางและตลาดบริโภคอันใหญ่หลวง ทำให้ภูมิภาคนี้เป็นแรงขับเคลื่อนเศรษฐกิจทั่วโลกได้ ในระยะไกล การลดความยากจนจะส่งผลกระทบทางบวกหลายประการ รวมถึง เพิ่มความต้องการภายในประเทศ ยกประสิทธิภาพการผลิตให้สูงขึ้น เพราะรายได้ที่เพิ่มมากขึ้นจะทำให้ครอบครัวธรรมดาเพิ่มการลงทุนในด้านการศึกษาและการอบรมบุคลากร นอกจากนี้ ยังจะขยายวงของชนชั้นรายได้ระดับปานกลางให้กล้างขึ้นด้วย ดังนั้น การลดความยากจนจึงจะทำให้เศรษฐกิจเอเชียแปซิฟิกพัฒนาอย่างยั่งยืนได้

นายสวี เฮ่าเหลียง ผู้ช่วยเลขาธิการสหประชาชาติเห็นว่า ประเทศเอเชียแปซิฟิกจะต้องเน้นแก้ปัญหา 4 ด้านเพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจของทั้งประเทศเอเชียแปซิฟิกและทั่วโลก ได้แก่ 1. ความไม่สมดุลในการพัฒนาเศรษฐกิจ 2. ความเหลื่อมล้ำทางรายได้ระหว่างงานเทคโนโลยีระดับต่ำและเทคโนโลยีระดับสูง 3. ประเทศส่วนใหญ่เน้นการพัฒนาเศรษฐกิจ แต่ระบบประกันทางสังคมไม่ได้พัฒนาพร้อมกัน โดยเฉพาะในเขตชนบท ระบบประกันยังไม่สมบูรณ์แบบ และ 4. ภัยธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลงของภูมิอากาศและการปะทะด้วยกำลังอาวุธเพิ่มความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของประชากรยากจน

Yim/Lr