ตามแผนแม่บทเพื่อแก้ไขปัญหาจราจรติดขัดกรุงปักกิ่ง ในช่วง 5 ปีข้างหน้า ปักกิ่งจะพยายามสร้างลิฟวิ่ง เซอร์เคิล (living circle) 15 นาที และแทรฟ์ฟิก เซอร์เคิล (Traffic circle) 1 ชั่วโมงในเมือง ลิฟวิ่ง เซอร์เคิล 15 นาทีหมายถึง ในบริเวณรอบข้างเขตชุมชน จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกชนิดต่างๆค่อนข้างสมบูรณ์ รวมทั้งตลาด ร้านค้า ร้านอาหาร สถานบันเทิง และโรงพยาบาล เป็นต้น ซึ่งสามารถสนองความต้องการส่วนใหญ่ของผู้คนในการดำรงชีวิต โดยไม่ต้องเดินไกล ส่วนแทรฟ์ฟิก เซอร์เคิล 1 ชั่วโมงแสดงให้เห็นว่า ไม่ว่าจากทิศทางใดไปทำงาน ทำธุระ หรือกลับบ้าน เวลาการเดินทางในตัวเมืองปักกิ่งจะไม่เกิน 2 ชั่วโมง

นายโจว เจิ้งหยู่ว์ ประธานคณะกรรมการการคมนาคมปักกิ่งแนะนำว่า ถึงปี 2020 ปักกิ่งจะสร้างระบบการคมนาคมขนส่งที่ค่อนข้างสมบูรณ์เสร็จ รวมถึงระบบขนส่งส่วนภูมิภาค ระบบขนส่งมวลชน ระบบการเดินและจักรยาน ระบบอุปกรณ์การคมนาคม ระบบบริหารการจอดรถ ระบบโลจิสติก ระบบขนส่งอัจฉริยะ ระบบขนส่งสีเขียว และระบบประกันความปลอดภัย เป็นต้น

นายโจว เจิ้งหยู่ว์ระบุว่า ถึงปี 2020 คาดว่าปักกิ่งจะมีการขนส่งระบบรางเป็นระยะทาง 1,000 กิโลเมตร การใช้การขนส่งระบบรางจะคิดเป็น 60% ในบริการขนส่งมวลชน ช่องทางการเดินรถเมล์โดยเฉพาะจะมีถึง 1,000 กิโลเมตรเช่นกัน

ขณะเดียวกัน ภายในเขตวงแหวนที่ 5 ของปักกิ่ง จะกำหนดเครือข่ายช่องทางจักรยานที่มีระยะทั้งหมด 3,200 กิโลเมตร เพื่อให้การขี่จักรยานเป็นวิธีหลักของคนเมืองในการเดินทางระยะสั้น

ด้านระบบขนส่งส่วนภูมิภาค ปักกิ่งจะก่อสร้างเครือข่ายทางรถไฟที่มีประสิทธิภาพสูงเป็นระยะทาง 3,400 กิโลเมตร และจะประสานการขนส่งทางอากาศ ทางหลวง และทางรถไฟให้พัฒนาอย่างผสมผสาน

นอกจากนี้ ระบบการขนส่งอัจฉริยะก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจ ผู้เชี่ยวชาญระบุว่า ปักกิ่งจะเร่งการพัฒนาและประยุกต์ใช้ Big Data ด้านคมนาคมขนส่ง ผลักดันการปฏิบัติตามแผนยุทธศาสตร์ "อินเตอร์เน็ต+การคมนาคม" ในอนาคต ผู้คนอาจจะสามารถเช่าและคืนรถในทุกสถานที่ได้โดยใช้มือถืออย่างเดียว

เรื่องที่ผู้คนสนใจอีกเรื่องหนึ่งคือ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องของปักกิ่งกำลังวิจัยและพิจารณาจะเก็บค่าธรรมเนียมรถติด เมื่อกล่าวถึงความเป็นมาของค่าธรรมเนียมรถติด ต้องย้อนกลับถึงทศวรรษ1970 ของสิงคโปร์ ซึ่งเป็นผู้คิดและใช้ค่าธรรมเนียมดังกล่าว เมื่อปี 1975 สิงคโปร์ประกาศเก็บค่าธรรมเนียมรถติดในเขตกลางเมืองที่มีพื้นที่ 6 ตารางกิโลเมตร โดยเก็บวันละ 3 ดอลลาร์สิงคโปร์ต่อรถยนต์ที่เข้าเขตดังกล่าว ยกเว้นรถเมล์

เมื่อปี 2003 อังกฤษก็ใช้มาตรการนี้ในกลางเมืองลอนดอน และหลังจากเก็บค่าธรรมเนียมพิเศษดังกล่าว ทุกวันรถยนต์ที่วิ่งเข้าใจกลางเมืองลอนดอนลดน้อยลง 20-30% ความเร็วในการเดินรถของรถเมล์เพิ่มขึ้น 25%

เนื่องจากมาตรการนี้เกิดผลในการแก้ปัญหารถติดอย่างเห็นได้ชัด จึงทำให้ประเทศอื่นๆพากันเลียนแบบ เมื่อปี 2007 กรุงสตอกโฮล์มของสวีเดนก็ประกาศเก็บค่าธรรมเนียมรถติดเช่นกัน ส่วนปักกิ่งจะเก็บค่าดังกล่าวหรือไม่ และจะเก็บอย่างไรนั้น ยังต้องติดตามต่อไป