"หอบูชาฟ้า" หรือภาษาจีนเรียกว่า "เทียนถาน" เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม สถานที่ท่องเที่ยวระดับAAAAA ของจีน เป็นสัญลักษณ์ของกรุงปักกิ่ง
เทียนถาน ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของกรุงปักกิ่ง กินพื้นที่ประมาณ 2.73 ล้านตารางเมตร เริ่มสร้างเมื่อค.ศ. 1420 สมัยราชวงศ์หมิง มีประวัติศาสตร์ประมาณ 600 ปีแล้ว เป็นสถานที่บวงสรวงสวรรค์ ขอให้เก็บเกี่ยวพืชผลได้อุดมสมบูรณ์ และฝนตกต้องตามฤดูกาลของจักรพรรดิราชวงศ์หมิงและชิง ที่กรุงปักกิ่งมีหอบูชาดิน หอบูชาพระอาทิตย์ และหอบูชาพระจันทร์ เทียนถานเป็นที่บวงสรวงฟ้า
สิ่งก่อสร้างสำคัญในเทียนถาน ได้แก่ ตำหนักฉีเหนียนเตี้ยน ตำหนักหวงฉงหยี่ว์ และแท่นสักการะหยวนชิวถาน
ความสวยงามของเทียนถาน สรุปได้ว่า "สูง กลมกลืนและใสสว่าง" แสดงให้เห็นถึงลักษณะพิเศษของเทียนถานคือ ศักดิ์สิทธิ์ สงบสุขและมีความสว่างสดใส เทียนถานเป็นกลุ่มสิ่งก่อสร้างที่สร้างบนพื้นดินที่เพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อยๆ ตามทางเดินหลักจากทิศใต้สู่เหน
แท่นสักการะหยวนชิวถานที่อยู่ทางใต้สุดมีความสูง 5.17 เมตร ตำหนักหวงฉงหยี่ว์สูง 19.5 เมตร พอถึงตำหนักฉีเหนียนเตี้ยนสูงถึง 38 เมตรแล้ว ถือเป็นจุดสูงสุดในเส้นแกนกลาง และเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้าแห่งสวรรค์
ความกลมกลืน ภาษาจีนเรียกว่า "圆" แฝงความหมายว่า สรรพสิ่งในโลกหมุนเวียนไม่มีวันหยุดยั้ง เป็นสัญลักษณ์ของความสงบสุข กลุ่มสิ่งก่อสร้างของเทียนถานมีลักษณะเด่นที่สุดก็คือ ทั้งตำหนักฉีเหนียนเตี้ยน ตำหนักหวงฉงหยี่ว์ และหยวนชิวถานเป็นทรงกลมหมด
ส่วนความใสสว่าง ภาษาจีนเรียกว่า "清" ซึ่งมาจากคำว่า "青" ที่แปลว่าสีฟ้า กระเบื้องหลังคาจึงเป็นสีน้ำเงินหมด แสดงว่าเป็นที่คารวะบูชาฟ้า
หอบูชาฟ้า เทียนถาน
ตำหนักหวงฉงหยี่ว์(Huangqiongyu) หรือ ตำหนักเทพสถิต เป็นอาคารรูปทรงกลม สร้างเมื่อ ปี 1530 สมัยจักรพรรดิเจียจิ้งแห่งราชวงศ์หมิง ทำด้วยไม้ทั้งหลัง แต่ผนังโค้งด้านหลังสร้างด้วยอิฐ หลังคาปูด้วยกระเบื้องสีน้ำเงิน ตำหนักแห่งนี้เป็นที่วางป้ายบูชาเทพเจ้าต่าง ๆ ที่ใช้ในการสักการะบวงสรวงฟ้าหรือสวรรค์ อาทิ เทพเจ้าฟ้า ดิน พระอาทิตย์ พระจันทร์ และเทพเจ้าอื่นๆ นอกจากนี้ ยังมีป้ายบรรพบุรุษ 8 ชั่วรุ่นของจักรพรรดิ เพื่อใช้ในพิธีบวงสรวงของฮ่องเต้
บริเวณรอบตำหนักหวงฉงหยี่ว์ ล้อมรอบด้วยกำแพงทรงกลม ซึ่งเป็นกำแพงสะท้อนเสียง ไม่ว่ายืนอยู่ตรงไหน หันหน้าต่อกำแพง และออกเสียง คนอื่นก็สามารถได้ยินเสียงสะท้อนมาก
สร้างขึ้นเมื่อค.ศ. 1530 สมัยเจียจิ้งของราชวงศ์หมิง มีการปรับปรุงขยับขยายให้ดูยิ่งใหญ่ขึ้นในสมัยเฉียนหลงของราชวงศ์ชิงเมื่อค.ศ. 1749 ใช้เป็นสถานที่ที่จักรพรรดิประกอบพิธีบวงสรวงสักการะสวรรค์ในวันตงจื้อหรือวันเข้าสู่ฤดูหนาว ล้อมรอบด้วยรั้วหินหยกขาว แกะสลักเป็นลวดลายเมฆและมังกร
