ป่าปลูกไซ่ห่านป้า ตั้งอยู่ทางภาคเหนือสุดของมณฑลเหอเป่ย ทางใต้สุดของทะเลทรายหุนซั่นต๋าเค่อ บนที่ราบสูงมองโกเลีย ช่วงกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา เพื่อป้องกันทะเลทรายหุนซั่นต๋าเค่อขยายไปทางใต้ ชาวไซ่ห่านป้าปลูกต้นไม้อย่างไม่หยุดหย่อน

ไซ่ห่านป้าเคยเป็นเขตที่มีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานล่าสัตว์มู่หลัน ซึ่งเป็นอุทยานหลวง แต่ช่วงปลายของราชวงศ์ชิง เพื่อสร้างรายได้ให้มากขึ้น ไซ่ห่านป้าได้รับการบุกเบิกขนานใหญ่ 3 ครั้ง จนกลายเป็นที่นาปลูกธัญพืช แต่ก็เกิดไฟป่าบ่อยครั้ง ทำให้ป่าไม้ค่อยๆ กลายเป็นทะเลทราย เนื่องจากขาดที่กำบังธรรมชาติแห่งนี้ พายุทรายจากที่ราบสูงมองโกเลียจึงเข้ากรุงปักกิ่งโดยตรงได้ง่าย

เมื่อปี 1962 เพื่อแก้ไขปัญหาพายุทราย นักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาและแรงงานจำนวน 369 คนจาก 18 มณฑลจัดตั้งทีมงานทีมแรก สร้างสรรค์ปลูกป่าทางภาคเหนือของมณฑลเหอเป่ย

ภูมิอากาศของไซ่ห่านป้าคือ ในจำนวน 365 วันนั้น มีประมาณ 120 วันอุณหภูมิต่ำกว่าลบ 20℃ แต่ชาวไซ่ห่านป้าไม่กลัวความยากลำบาก กินหมันโถวที่ทั้งเย็นและแข็ง ดื่มน้ำจากหิมะ นอนพักในกระโจม ปลูกต้นไม้จนกลายเป็นผืนป่าในผืนทราย ในช่วง 55 ปีที่ผ่านมา ชาวไซ่ห่านป้าทั้ง 3 รุ่นได้ปลูกป่าไม้เป็นพื้นที่ประมาณ 750 ตารางกิโลเมตร นับเป็นผืนป่าปลูกที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ที่สุดในโลก

ปัจจุบัน พื้นที่ไซ่ห่านป้า 80% ปกคลุมด้วยป่าไม้ สามารถรักษาและทำความสะอาดทรัพยากรน้ำรวมพื้นที่ประมาณ 137 ล้านลูกบาศก์เมตร ดูดซับคาร์บอน 747,000 ตัน ผลิตออกซิเจน 545,000 ตัน สร้างคุณค้าทางภาวะนิเวศกว่า 12,000 ล้านหยวน